Clifford Curzon

Sir Clifford Michael Curzon^[1]^[2] (ur. 18 maja 1907 w Londynie^[1]^[2]^[3], zm. 1 września 1982 tamże^[1]^[2]) – brytyjski pianista.

Życiorys

Pochodził z rodziny o zainteresowaniach muzycznych, w dzieciństwie uczył się gry na skrzypcach, a później na fortepianie^[1]. W 1919 roku podjął naukę w Royal Academy of Music w Londynie, gdzie jego nauczycielami byli Charles Reddie i Katharine Goodson^[1]^[2]. Studia ukończył z najwyższymi wyróżnieniami^[3]. W wieku 16 lat wystąpił na koncercie The Proms, grając jako solista Koncert potrójny J.S. Bacha pod batutą Henry’ego Wooda^[1]^[2]. W 1926 roku, w wieku zaledwie 19 lat, otrzymał posadę wykładowcy w Royal Academy of Music^[1]^[2]. W latach 1928–1930 był uczniem Artura Schnabla w Berlinie, następnie w 1930 roku studiował w Paryżu u Wandy Landowskiej i Nadii Boulanger^[1]^[3]. Po powrocie do Wielkiej Brytanii rozpoczął intensywną działalność koncertową, w 1939 roku debiutował w Stanach Zjednoczonych, gdzie później wiele razy występował^[1]. Zasłynął jako interpretator utworów fortepianowych W.A. Mozarta i Beethovena, a także twórców okresu romantyzmu (Schubert, Schumann, Brahms)^[1]. Dokonał nagrań płytowych dla wytwórni Decca Records i Columbia Records^[3].

Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego (1958)^[1]. Doktor honoris causa University of Leeds (1970)^[1]. W 1977 roku otrzymał tytuł szlachecki^[1]^[2]. W 1980 roku przyznano mu złoty medal Royal Philharmonic Society^[1].

Jego żoną od 1931 roku była klawesynistka Lucille Wallace^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 774. ISBN 0-02-865527-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 190. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 279–280. ISBN 83-224-0223-6.