Wikipedia

Coventry City F.C.

Coventry City Football Club to angielski klub piłkarski z siedzibą w Coventry. Obecnie występuje w Championship.

Coventry City
Pełna nazwa

Coventry City Football Club

Przydomek

The Sky Blues (Błękitni)

Barwy

   
błękitne

Data założenia

1883

Liga

Championship

Państwo

 Wielka Brytania

Stadion

Ricoh Arena

Prezes

Ken Dulieu

Trener

Mark Robins

Asystent trenera

Adi Viveash

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Największym sukcesem w dotychczasowej historii klubu jest zdobycie Pucharu Anglii w 1987 roku.

Historia

edytuj

Początki (1883-1919)

edytuj
 
 
 
 
 
Strój Singers F.C.[1]

Klub został założony w 1883 roku przez pracowników lokalnej firmy Singers, która zajmowała się produkcją rowerów. Z tego powodu pierwotna nazwa zespołu brzmiała Singers Football Club. Klub piłkarski przejął również czerwono-czarne barwy kompanii.

Singers F.C. stał się profesjonalnym klubem piłkarskim po sezonie 1891/1892, kiedy to zdobył trzy lokalne trofea: Puchar Birmingham, Puchar Wednesbury oraz Puchar Walsall. W roku 1894 klub został przyjęty do Birmingham & District League, najsilniejszych rozgrywek, jakie wówczas odbywały się w regionie. Cztery lata później, w roku 1898, klub zmienił swoją nazwę na Coventry City Football Club (a także kolor koszulek na błękitno-granatowy), zaś rok później przeniósł się na stadion Highfield Road, który służył mu przez następne 106 lat.

Pomimo osiągania przeciętnych rezultatów przez kolejne lata, awans zespołu z Coventry do drugiej rundy Pucharu Anglii w sezonie 1907/1908 sprawił, że klub w 1908 roku uzyskał zaproszenie do Ligi Południowej (ang. Southern League), będącej wówczas najsilniejszą klasą rozgrywkową na południu Anglii, przeciwwagą dla The Football League, która skupiała kluby z północnej i środkowej części kraju. W 1910 roku klub osiągnął jeden z najlepszych wyników w swojej historii występów w Pucharze Anglii, dochodząc do ćwierćfinału.

Po I wojnie światowej, która była powodem zawieszenia wszelkich rozgrywek piłkarskich w Anglii, rozszerzono The Football League, zapraszając do niej tym samym kluby leżące na południu kraju, w tym również Coventry.

Stagnacja (1919-1961)

edytuj

Klub rozpoczął rozgrywki w drugiej dywizji The Football League w 1919 roku. Drużyna nie potrafiła jednak wygrać spotkania aż do Bożego Narodzenia, stając się również autorem niechlubnego rekordu rozegrania jedenastu kolejnych spotkań bez strzelenia bramki. Zespół z Coventry ostatecznie zdołał się uratować przed degradacją z ligi, wygrywając mecz z Bury F.C., jednak jak wykazało śledztwo przeprowadzone przez Angielski Związek Piłki Nożnej w 1923 roku, kluby te potajemnie „dogadały” się w sprawie wyniku spotkania. Ówczesny prezes Coventry, David Cooke, otrzymał dożywotni zakaz zajmowania się piłką nożną. Atmosfera w zarządzie klubu przełożyła się na rezultaty osiągane przez zawodników, co w konsekwencji przyniosło degradację do trzeciej dywizji ligi angielskiej w roku 1925, w której Coventry City pozostało do roku 1936. W latach 1931–1936 w Coventry grał napastnik Clarrie Bourton, który do dziś pozostaje rekordzistą klubowym w liczbie strzelonych bramek (182).

Coventry City powróciło do drugiej dywizji The Football League na trzy lata przed rozpoczęciem II wojny światowej i niewiele brakowało, by w tym krótkim czasie zdołało pierwszy raz w swojej historii awansować również do pierwszej ligi angielskiej - w sezonie 1937/1938 zabrakło do tego jednego punktu.

Po II wojnie światowej sytuacja stała się diametralnie inna - Harry Storer, menedżer, który objął drużynę z Coventry na początku lat trzydziestych, wyciągając ja z kryzysu i prowadząc niemal do najsilniejszej klasy rozgrywkowej w Anglii, odszedł do klubu Birmingham City w 1945 roku. W 1948 roku Storer wrócił do Coventry, jednak mając do dyspozycji niemal ten sam zespół, który zostawiał trzy lata wcześniej, nie potrafił osiągnąć z nim sukcesu. W 1952 roku klub spadł do trzeciej dywizji ligi angielskiej. Sześć lat później, Coventry City spadło do nowo uformowanej czwartej dywizji, będącej już właściwie ligą regionalną. Z dna udało się odbić już po jednym sezonie, wracając do trzeciej dywizji.

Błękitna rewolucja Jimmy’ego Hilla (1961-1967)

edytuj

W 1961 roku menedżerem Coventry City został Jimmy Hill, były piłkarz, a także ówczesny przewodniczący angielskiego Związku Zawodowego Piłkarzy, który zasłynął wygraną walką z Angielskim Związkiem Piłki Nożnej w sprawie maksymalnych zarobków tygodniowych piłkarzy (dotychczas angielska federacja piłkarska ustalała górny limit 20 funtów, co udało się Hillowi znieść). Hill niebawem wprowadził rewolucję także w Coventry, przy pomocy finansowej prezesa klubu, Derricka Robbinsa. Wprowadził jednolity, błękitny strój, co było pierwszym przypadkiem w historii piłki nożnej posiadania przez klub jednolitego stroju piłkarskiego (nie licząc strojów w pełni białych). Nowy menedżer napisał również słowa do nowej piosenki klubowej - „The Sky Blue Song” („Błękitna pieśń”), na czym jednak nie zakończyła się jego praca na rzecz kibiców Coventry. Wprowadził on specjalne, błękitne pociągi, którymi od tej pory fani drużyny mogli jeździć na spotkania wyjazdowe. Hill zachęcił również młodszych fanów do przychodzenia na stadion i kibicowania rozdawaniem darmowych poczęstunków, czy organizowaniem atrakcji rozrywkowych na stadionie przed i w przerwie meczu (co dziś można zauważyć na stadionie niemal każdego klubu).

Najważniejsza rewolucja dokonała się jednak w samych wynikach, jakie zaczął osiągać zespół. Już w sezonie 1962/1963 Hill poprowadził Coventry do kolejnego ćwierćfinału Pucharu Anglii w historii klubu. W sezonie 1963/1964 Coventry City zostało mistrzem trzeciej dywizji ligi angielskiej. Najważniejsze wydarzenie w dotychczasowej historii klubu przyszło jednak w sezonie 1966/1967. Zespół z Coventry w wielkim stylu wygrał drugą ligę angielską, nie notując porażki przez 25 kolejnych spotkań. Po raz pierwszy w swojej historii mógł świętować awans do angielskiej ekstraklasy.

Dwa dni przed debiutem Coventry City w pierwszej dywizji, Jimmy Hill zrezygnował ze swojego stanowiska i skoncentrował się na karierze telewizyjnej.

34 lata w ekstraklasie (1967-2001)

edytuj

Nagła rezygnacja Hilla spowodowała, że magia, która powstała za jego udziałem wokół klubu, prysła, w związku z czym zespołowi z Coventry nie dawano większych szans na utrzymanie się w ekstraklasie angielskiej. Klub - z nowym menedżerem, Noelem Cantwellem – utarł jednak nosa takim głosom, broniąc swojej pozycji w najwyższej klasie rozgrywkowej w Anglii przez następne dwa lata, zaś w sezonie 1969/1970 notując doskonałe, szóste miejsce na koniec sezonu, co pozwoliło po raz pierwszy - i jak na razie ostatni - awansować drużynie z Coventry do europejskich pucharów. W Pucharze Miast Targowych (dzisiejszy Puchar UEFA) klub zakończył swój udział na II rundzie, odpadając w dwumeczu z niemieckim Bayernem Monachium.

Cantwell został zwolniony w 1972 roku. Na jego miejsce najpierw przybył Joe Mercer, a w 1974 roku Gordon Milne, który osiągnął z zespołem godne uwagi wyniki, takie jak 7. miejsce w lidze w sezonie 1977/1978 oraz półfinał Pucharu Ligi Angielskiej w sezonie 1980/1981. Główną postacią w klubie z Coventry w tamtejszym okresie był jednak nie trener, nie grający atrakcyjnie dla oka piłkarze, a Jimmy Hill, który w 1974 roku powrócił do klubu jako dyrektor zarządzający. Rok później, Hill zastąpił Derricka Robbinsa na stanowisku prezesa Coventry City i ponownie zajął się reformowaniem angielskiej piłki nożnej. W 1981 roku uczynił Highfield Road pierwszym stadionem w Anglii, który na trybunach miał wszystkie miejsca siedzące. W tym samym roku podpisał również z lokalną firmą motoryzacyjną Talbot pierwszą umowę sponsorską w historii ligi angielskiej i na koszulki Coventry City trafiło logo brytyjskiej kompanii. Reformy Jimmy’ego Hilla tym razem nie znalazły jednak rozgłosu - modyfikacja stadionu tylko pogorszyła frekwencję, a krzesełka zdemolowali po jednym ze spotkań przyjezdni kibice Leeds United. Telewizja BBC, mająca wówczas prawa do transmisji spotkań ligi angielskiej, zakazała natomiast transmitowanym zespołom występowania w koszulkach z logami sponsorów, toteż piłkarze Coventry City przed kamerami występowali ostatecznie w alternatywnym stroju bez żadnych nadruków. Hill definitywnie zrezygnował ze stanowiska w 1983 roku, mimo to pozostając dla fanów Coventry City prawdziwą legendą tego klubu.

Puchar Anglii 1986/1987
R Spotkanie Wynik
III Coventry City – Bolton Wanderers 3-0
IV Manchester United – Coventry City 0-1
V Stoke City – Coventry City 0-1
VI Sheffield Wednesday – Coventry City 0-3
półfinał Coventry City – Leeds United 3-2 d.
finał Coventry City – Tottenham Hotspur 3-2 d.

Nowym prezesem klubu został John Poynton. Przez kolejne trzy sezony klub z trudem unikał degradacji. W 1986 roku zatrudniono w Coventry duet trenerski złożony z byłych zawodników klubu, George’a Curtisa oraz Johna Silletta. Już w pierwszym sezonie swojej pracy osiągnęli oni największy sukces w historii Coventry City, zdobywając z klubem Puchar Anglii. W finale, rozgrywanym na londyńskim Wembley, Coventry pokonało po dogrywce Tottenham Hotspur. Był to pierwszy - i jak dotychczas, jedyny - krajowy puchar w dorobku klubu. Zespół nie mógł jednak reprezentować Anglii w Pucharze Zdobywców Pucharów w następnym sezonie z powodu kary, jaką na angielskie kluby piłkarskie nałożyła UEFA w związku z tragicznymi zamieszkami na stadionie Heysel w Brukseli.

Przez kolejne trzy sezony zespół już indywidualnie prowadził Sillett. Potrafił on ustabilizować klub z Coventry w środku tabeli ekstraklasy angielskiej, jednak w rozgrywkach pucharowych jego drużyna rozczarowywała, wskutek czego w listopadzie 1990 roku nowym trenerem zespołu został Terry Butcher, mający wówczas zaledwie 32 lata wciąż aktywny piłkarz, który parę miesięcy wcześniej reprezentował Anglię na Mistrzostwach Świata we Włoszech. Brak doświadczenia szkoleniowego i idące za tym słabe wyniki spowodowały, że w styczniu 1992 roku Butchera zastąpił Don Howe. Nowemu trenerowi udało się utrzymać Coventry w ekstraklasie, dzięki czemu klub ten mógł wystąpić w następnym sezonie w nowo uformowanej Premier League.

Latem ponownie dokonano zmiany trenera i pierwszym szkoleniowcem, który poprowadził Coventry City w Premiership, był Bobby Gould. Przez kolejne sezony, za kadencji Goulda, Phila Neala oraz Rona Atkinsona, zespół regularnie kończył rozgrywki ligowe w dolnej połowie tabeli, mimo to unikając degradacji do drugiej ligi. W sezonie 1995/1996, drużyna utrzymała się w ekstraklasie tylko dzięki lepszemu bilansowi strzelonych bramek, niż zespół Manchesteru City, który spadł z Premier League. Na początku kolejnych rozgrywek, nowym trenerem drużyny z Coventry został jeden z jej ówczesnych zawodników, Gordon Strachan. W swoim pierwszym sezonie pracy, niemal cudem uniknął on degradacji ze swoim klubem. Dzięki zwycięstwie nad zespołem Tottenhamu oraz porażce drużyny Sunderlandu w ostatniej kolejce ligowej, a także karze odjęcia 3 punktów, jaką nałożył Angielski Związek Piłki Nożnej na zespół Middlesbrough, drużyna z Coventry po ostatniej serii spotkań „przeskoczyła” obydwa kluby w tabeli, kończąc sezon na ostatnim z bezpiecznych, siedemnastym miejscu. Strachan zakończył również wówczas karierę zawodniczą, by skupić się na pracy szkoleniowca. Początkowo przynosiło to efekty, bowiem Coventry City ukończyło rozgrywki w 1998 roku na 11. miejscu, dochodząc również do ćwierćfinału Pucharu Anglii. Już w następnym sezonie zespół powrócił jednak do tradycyjnej walki o przetrwanie w ekstraklasie angielskiej. Co udawało się przez pierwsze dwa lata, nie udało się w sezonie 2000/2001, kiedy to szczęście po 34 latach odwróciło się od klubu z Coventry. Zespół ukończył rozgrywki ligowe na 19. miejscu i musiał pożegnać się z Premier League.

Poza Premiership (2001-2012)

edytuj
 
Ricoh Arena

W klubie natychmiast postawiono za cel powrotny awans do angielskiej ekstraklasy. Z powodu kiepskich wyników osiąganych przez zespół, już po pięciu kolejkach nowego sezonu zwolniono Strachana, a jego miejsce zajął kolejny ówczesny piłkarz Coventry City, Roland Nilsson. Poprowadził on jednak drużynę zaledwie do 11.miejsca w tabeli końcowej, które nie dało żadnych szans na awans do Premier League. Nilsson został zwolniony, a za kadencji kolejnych szkoleniowców było już tylko gorzej i drużyna z Coventry walczyła jedynie o utrzymanie się w drugiej lidze. Latem 2005 roku klub, po ponad 100 latach gry na stadionie Highfield Road, przeniósł się na nowy obiekt, Ricoh Arena. Iskierka nadziei na walkę o Premier League pojawiła się, gdy w meczu otwarcia sezonu 2005/2006 Coventry City pokonało Queens Park Rangers 3-0 w swoim pierwszym, historycznym występie na nowym stadionie. Zespół ukończył jednak tamte rozgrywki na ósmym miejscu, a od kolejnego sezonu powrócił do walki jedynie o miejsca w środku tabeli.

Od momentu spadku do drugiej ligi angielskiej, klub borykał się także z brakiem inwestorów i rosnącym wskutek tego zadłużeniem. Klubowi wyznaczono datę 14 grudnia 2007 roku jako ostateczny termin spłacenia 38 milionów funtów długu i tegoż dnia podpisano umowę przejęcia Coventry City przez konsorcjum należące do byłego piłkarza, Raya Ransona. Nie rozwiązało to jednak problemów z walką o ekstraklasę angielską i sezon 2007/2008 zespół ukończył zaledwie na 21. miejscu w tabeli, zapewniając sobie utrzymanie w lidze w ostatniej kolejce rozgrywek.

Przydomek

edytuj

Kiedy w 1908 roku Coventry City uzyskało zaproszenie do gry w Lidze Południowej, dziennikarz lokalnej gazety zwrócił uwagę, że klub jako jeden z niewielu nie posiadał jeszcze oficjalnego przydomka. Zaproponowano nazwę The Bantams (ang. „bantam” - „bokser wagi koguciej”), co miało podkreślać fakt, iż zespół dopiero debiutował na większej arenie angielskiej piłki nożnej, złożonej ze znacznie bardziej utytułowanych klubów. Przydomek przylgnął do zespołu i pozostał przy nim aż do roku 1962, kiedy to ówczesny charyzmatyczny prezes klubu, Jimmy Hill, zmienił strój drużyny na jednolity, błękitny, zmieniając również klubowy przydomek na The Sky Blues (Błękitni).

Stadion

edytuj

Lista stadionów

edytuj

(w nawiasach lata korzystania z obiektu)

Highfield Road

edytuj
 
Jedno z wejść do stadionu Highfield Road

Klub przeniósł się na obiekt Highfield Road, położony niedaleko centrum miasta, w 1899 roku. W listopadzie 1940 roku, płyta boiska została zbombardowana przez lotnictwo Luftwaffe. Sam obiekt doznał jednak niewielkich zniszczeń, dzięki czemu udało się go uratować. Stadion przeżywał najwyższą frekwencję w pamiętnych dla klubu latach sześćdziesiątych, kiedy w Coventry City dokonała się tak zwana „błękitna rewolucja”. Mecz z drużyną Wolverhampton Wanderers w sezonie 1966/1967, który dał klubowi z Coventry historyczny awans do ekstraklasy angielskiej, oglądała rekordowa liczba widzów - 51 455. W 1968 roku główna trybuna stadionu spłonęła w pożarze, który nie spowodował na szczęście żadnych ofiar w ludziach. Modernizacja obiektu na rzecz bezpieczeństwa widzów została intensywnie wzmożona. W 1981 roku Highfield Road stał się najbardziej nowoczesnym stadionem w Anglii, posiadając wszystkie miejsca na trybunach siedzące. Obniżyło to jednak pojemność obiektu do zaledwie 21 000 miejsc, co niekorzystnie odbiło się na liczbie widzów przychodzących na spotkania. W 1985 roku część siedzeń została wymontowana, jednak wymogiem Angielskiego Związku Piłki Nożnej, dotyczącym przekształcenia stadionów pierwszoligowych w obiekty o wszystkich miejscach siedzących (tzw. Raport Taylora), powróciły one w roku 1993. Ostateczna pojemność stadionu wyniosła 23 500 miejsc.

Ostatni mecz na Highfield Road drużyna z Coventry rozegrała 30 kwietnia 2005 roku, pokonując 6:2 zespół Derby County.

Ricoh Arena

edytuj
Osobny artykuł: Ricoh Arena.

Decyzję o wybudowaniu nowego stadionu na północnych przedmieściach Coventry podjęto w 1998 roku. Pierwotnie miał to być supernowoczesny, wielofunkcyjny obiekt o pojemności 45 000 miejsc. Spadek do drugiej ligi angielskiej, wycofanie się z klubu inwestorów, a także nieprzyznanie Anglii organizacji Mistrzostw Świata w piłce nożnej w 2006 roku spowodowały, że plany radykalnie zmieniono. Ostatecznie na stadionie umieszczono 32 000 miejsc dla widzów. Po nieudanych pertraktacjach z lokalnym koncernem motoryzacyjnym Jaguar, prawa do nazwy stadionu nabyła ostatecznie japońska firma elektronicza Ricoh.

Pierwszy mecz na nowym obiekcie Coventry City rozegrało 20 sierpnia 2005 roku, pokonując 3:0 drużynę Queens Park Rangers.

Rywalizacje

edytuj

Najzagorzalszymi rywalizacjami są dla kibiców Coventry City potyczki z zespołami pochodzącymi z nieopodal położonych miast, zwłaszcza Birmingham.

Rywale:

Aktualna kadra

edytuj
Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Coventry City F.C..

Zawodnicy

edytuj
stan na 1 sierpnia 2013[2]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR   Joe Murphy
2 OB   Cyrus Christie
3 OB   Blair Adams
6 PO   Conor Thomas
7 PO   John Fleck
8 PO   Carl Baker (kapitan)
9 NA   Leon Clarke
13 BR   Lee Burge
14 PO   Franck Moussa
16 PO   Adam Barton
17 PO   Billy Daniels
18 OB   Aaron Phillips
19 OB   Jordan Willis
Nr Poz. Piłkarz
20 NA   Callum Wilson
24 OB   Jordan Clarke
30 PO   Louis Garner
31 OB   Ryan Haynes
32 PO   Leon Lobjoit
33 NA   Ben Maund
34 PO   Lewis Rankin
-- BR   Chris Dunn
-- OB   William Edjenguélé
-- PO   Steve Jennings
-- OB   Kévin Malaga
-- PO   Gary McSheffrey

Sztab szkoleniowy

edytuj
Name Position
  Steven Pressley menadżer
  Steve Ogrizovic trener bramkarzy
  Gregor Rioch trener drużyny juniorów
  Richard Stevens asystent trenera drużyny juniorów
  Dave Hart fizjoterapeuta

Statystyka

edytuj

Osiągnięcia

edytuj

Klubowe rekordy

edytuj

Europejskie puchary

edytuj

  Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1970/71 Puchar Miast Targowych 1R   Trakija Płowdiw 2–0 4–1 6–1
2R   Bayern Monachium 2–1 1–6 3–7

Menedżerowie

edytuj

(gwiazdką oznaczeni zostali tymczasowi opiekunowie drużyny)

  William Stanley 1883-1885
  Hary Hathaway 1885-1887
  JG Morgan 1887-1892
  Teddy Kirk 1893
  George Maley 1893
  Joe Collins 1893-1895
  Tom Cashmore 1895-1900
  B. Newhall 1900-1902
  Michael O’Shea 1902-1905
  Joe Beaman 1905-1908
  Walter Harris 1908-1909
  Harry Buckle 1909-1911
  Robert Wallace 1911-1914
  Frank Scott-Walford 1914-1915
  H. Howard 1915-1916
  William Clayton 1917-1919
  Harry Pollitt 1919-1920
  Albert Evans 1920-1924
  Harry Harbourne * 1924-1925
  James Kerr 1925-1928
  Jimmy McIntyre 1928-1931
  William Slade * 1931
  Harry Storer 1931-1945
  Dick Bayliss 1945-1947
  Billy Frith 1947-1948
  Harry Storer 1948–1953
  Jack Fairbrother 1954
  Charlie Elliott * 1954−1955
  Jesse Carver 1955
  George Raynor 1956
  Harry Warren 1956–1957
  Billy Frith 1957-1961
  Jimmy Hill 1961-1967
  Noel Cantwell 1967-1972
  Ron Dennison * 1972
  Joe Mercer 1972-1974
  Gordon Milne 1974-1981
  Dave Sexton 1981-1983
  Bobby Gould 1983-1984
  Don Mackay 1984–1986
  George Curtis 1986–1987
  John Sillett 1987–1990
  Terry Butcher 1990–1992
  Don Howe * 1992
  Bobby Gould 1992–1993
  Phil Neal 1993–1995
  Ron Atkinson 1995–1996
  Gordon Strachan 1996–2001
  Roland Nilsson 2001–2002
  Trevor Peake * 2002
  Gary McAllister 2002−2003
  Eric Black 2003–2004
  Steve Ogrizovic * 2004
  Peter Reid 2004–2005
  Adrian Heath * 2005
  Micky Adams 2005–2007
  Adrian Heath * 2007
  Iain Dowie 2007–2008
 
  		John Harbin *
Frank Bunn * 		2008
  Chris Coleman 2008–2010
  Aidy Boothroyd 2010–2011
  Steve Harrison &

 Andy Thorn *

2011
  Andy Thorn 2011–2012
  Mark Robins 2012−2013


Drużyna kobiet

edytuj

Klubowa sekcja piłki nożnej kobiet – Coventry City Ladies Football Club – powstała w 1991 roku. Wystartowała w rozgrywkach West Midlands Regional League, będących zapleczem kobiecej Premier League. W sezonie 1996/1997, drużyna zdobyła mistrzostwo ligi, nie ponosząc żadnej porażki w rozgrywkach, wygrywając także Puchar Ligi Angielskiej. Przez kolejne pięć sezonów kobiecy zespół występował w ekstraklasie angielskiej, po czym w roku 2002 spadł do drugiej ligi. W sezonie 2003/2004 klub ponownie awansował do Premier League, jednak utrzymał się w niej tylko rok. Od tego czasu drużyna bezskutecznie walczy o powrót do angielskiej ekstraklasy, osiągając zarówno w 2007, jak i 2008 roku drugie, nie dające awansu miejsce w tabeli końcowej regionalnej drugiej ligi.

W 1995 roku powstała klubowa sekcja juniorek – Coventry City Girls Football Club. Z początku była ona organizacją w pełni niezależną od zespołu seniorskiego, jednak latem 2003 roku obie sekcje nawiązały ścisłą współpracę.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Coventry City - Historical Football Kits [online], historicalkits.co.uk [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  2. ↑ Profiles Detail. Coventry City FC. [dostęp 2011-08-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Coventry_City_F.C.&oldid=74373030”
  NODES
INTERN 4