Czubajeczka brzuchatozarodnikowa
Czubajeczka brzuchatozarodnikowa (Lepiota magnispora Murrill) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
czubajeczka brzuchatozarodnikowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Lepiota magnispora Murrill Mycologia 4(5): 237 (1912) | |
| Zasięg | |
 Zasięg w Europie | |
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lepiota, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Lepiota claviceps Henn.
- Lepiota magnispora var. fulva (Bon) Valade 2014
- Lepiota magnispora var. umbrinorufescens (Bon) Valade 2014
- Lepiota ventriosospora D.A. Reid 1958
- Lepiota ventriosospora var. fulva Bon 1974
- Lepiota ventriosospora var. umbrinorufescens Bon 1993
- Lepiota ventriosospora D.A. Reid 1958 var. ventriosospora
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r. (dla synonimu Lepiota ventriosospora)[3].
Morfologia
edytujŚrednica 2-6 cm, początkowo dzwonkowaty, potem płaskowypukły. Powierzchnia różowoochrowa do jasnobrązowej, tylko na środku kapelusza czerwonawobrązowa, promieniowo włókienkowata. Brzegi ze zwieszającymi się resztkami osłony[4].
Wolne, gęste, białawe[4].
Wysokość 4-10 cm, grubość 0,3-1 cm, kształt walcowaty, nieco zgrubiały przy podstawie. Powierzchnia włóknista, pokryta takimi samymi włókienkami, jak na kapeluszu. Posiada kłaczkowatą strefę pierścieniową[4] lub pierścień, który często jednak zanika. U podstawy łodygi obfita biała grzybnia[5].
Cienki, o barwie od białej do żółtawobrązowej, bez smaku. Zapach nieprzyjemny[4]. białawy, żółtawobrązowy w trzonie; zapach nieprzyjemny, smak neutralny[4].
Biały[5].
- Cechy mikroskopowe
Zarodniki cylindryczno-wrzecionowate i niesymetryczne, hialinowe, amyloidalne, o rozmiarach 13–22 × 4–5 μm. Cheilocystydy o rozmiarach około 30 × 10 μm, butelkowate lub maczugowate, niepozorne i podobne do bazydioli. Pleurocystyd brak. Komórki skórki kapelusza zbudowane ze splątanych strzępek, niektóre z nich mają sprzążki[5].
Występowanie
edytujCzubajeczka brzuchatozarodnikowa znana jest w większości krajów Europy, poza tym odnotowano jej występowanie w Kostaryce oraz Kamerunie i Maroku[6]. W niektórych rejonach Europy jest częsta[4]. Podawane jest jej występowanie także w Ameryce Północnej, ale tutaj jej występowanie jest niepewne, mylona jest bowiem z czubajeczką tarczowatą (Lepiota clypeolaria)[5]. Na terenie Polski do 2003 r. podano 4 stanowiska[3].
Saprotrof. Owocniki wyrastają od lata do jesieni na leśnych ściółkach, pod drzewami liściastymi i iglastymi[5].
Gatunki podobne
edytujNajbardziej podobna jest czubajeczka tarczowata. Jest podobnie strzępiasta, ale czubajeczka brzuchatozarodnikowa odróżnia się bardziej żółtymi kolorami i bardziej kontrastującym środkiem kapelusza[5].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Index Fungorum. [dostęp 2017-11-13]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-11-13]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f H. Knudsen, J. Vesterholt: Funga Nordica Nordsvamp. Copenhagen: 2008.
- ↑ a b c d e f Mushroom Expert. Lepiota magnispoea. [dostęp 2017-11-13].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2017-11-13].