Dariusz Kobzdej
Dariusz Kobzdej (ur. 5 listopada 1954 w Gdańsku, zm. 16 grudnia 1995 w Gdańsku) – polski działacz opozycyjny, więzień polityczny, lekarz.
| Data i miejsce urodzenia |
5 listopada 1954 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 grudnia 1995 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
lekarz, działacz opozycyjny |
Życiorys
edytujW latach 70. i 80. XX wieku związany był ze Studenckimi Komitetami Solidarności, Ruchem Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Ruchem Młodej Polski i z NSZZ Solidarność. Przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania.
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku. W 1979 ukończył studia na Akademii Medycznej w Gdańsku[1]. W latach 1979–1980 pracował w szpitalu w Wejherowie, 1980–1982 w szpitalu gdańskiej Akademii Medycznej, 1983–1995 w szpitalu w Gdyni-Redłowie.
Od 1977 do 1979 działacz ROPCiO. Po 1979 członek nieformalnego kierownictwa gdańskiego środowiska RMP. Uczestnik licznych manifestacji, wielokrotnie zatrzymywany i szykanowany przez SB. W maju 1980 uwięziony na 3 miesiące, rozpoczął głodówkę protestacyjną. Spontanicznie zorganizowana w jego obronie akcja spowodowała, że stał się jednym z najbardziej znanych działaczy RMP. W sierpniu 1980 aktywny uczestnik pierwszych dni strajku w Stoczni Gdańskiej im Lenina. Od 1981 przewodniczący regionalnego Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania w Gdańsku, przewodniczący ogólnopolskiego KOWzP[2]. Od 13 grudnia 1981 do końca 1982 ukrywał się[3]. Członek założyciel Klubu Myśli Politycznej im. Konstytucji 3 Maja w Gdańsku, w 1987 – Gdańskiego Klubu Politycznego im. Lecha Bądkowskiego[4]. Po 1989 był zaangażowany w działalność społeczną (m.in. organizował pomoc humanitarną dla Ukrainy).
Zmarł wskutek zapalenia płuc[5]. Pochowany na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon I, taras I, grób 25)[6]. W 1995 za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce oraz za osiągnięcia w pracy zawodowej został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].
Był mężem z Danuty (ur. 1959) z domu Czarlewskiej, siostry Sławomira Czarlewskiego, wnuczki pracownika Poczty Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku Floriana Nitki, zamordowanego w obozie Stutthof[2].
Jego nazwiskiem nazwano skwer (→Plac Kobzdeja) pomiędzy Targiem Drzewnym, Podwalem Staromiejskim i murami obronnymi Głównego Miasta w Gdańsku[7].
Przypisy
edytuj- ↑ 20 LAT TEMU ODSZEDŁ DARIUSZ KOBZDEJ [online], kfp.pl, 17 grudnia 2015 [dostęp 2021-12-10].
- ↑ a b c KOBZDEJ DARIUSZ – Encyklopedia Gdańska [online], www.gedanopedia.pl [dostęp 2022-12-25].
- ↑ Piotr Kobzdej, Człowiek pod gruzami zawalonego domu. Pamiętniki Dariusza Kobzdeja, „Zawsze Pomorze” (2), 2021, s. 6-7, ISSN 2720-3700.
- ↑ Instytut Pamięcie Narodowej, Kobzdej Dariusz [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2021-12-10] (pol.).
- ↑ Roman Daszczyński, Kobzdej Dariusz [online], Wyborcza.pl, 1 sierpnia 2005 [zarchiwizowane z adresu 2009-04-18].
- ↑ Dariusz Kobzdej. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-05-22].
- ↑ Plac Kobzdeja Gdańsk [online], Nocowanie.pl [dostęp 2021-12-10] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Mirosława Łątkowska, Adam Borowski, Dariusz Kobzdej [online], Encyklopedia Solidarności [zarchiwizowane z adresu 2020-08-04].
- Biogram w Gedanopedii
- Grudzień 70