David Siegel

niemiecki skoczek narciarski

David Siegel (ur. 28 sierpnia 1996) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu SV Baiersbronn. Trzykrotny medalista Mistrzostw Świata Juniorów 2016 – złoty indywidualnie i drużynowo oraz brązowy w konkursie drużyn mieszanych.

David Siegel
Ilustracja
Data urodzenia

28 sierpnia 1996

Klub

SV Baiersbronn

Wzrost

182 cm[1]

Debiut w PŚ

1 stycznia 2016 w Garmisch-Partenkirchen (16. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

1 stycznia 2016 w Garmisch-Partenkirchen (16. miejsce)

Rekord życiowy

201,0 m na Heini-Klopfer-Skiflugschanze w Oberstdorfie (18 marca 2022)[2]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Râșnov 2016 indywidualnie
złoto Râșnov 2016 drużynowo
brąz Râșnov 2016 druż. miesz.
Inne nagrody
Puchar Kontynentalny
brąz 3. miejsce
2017/2018

Jego młodszy brat Jonathan również uprawiał skoki narciarskie[1].

Przebieg kariery

edytuj

W zawodach rangi FIS Cup zadebiutował w lutym 2012 w Baiersbronn. Obydwa rozegrane konkursy ukończył na miejscach tuż za podium, plasując się odpowiednio na 4. i 6. pozycji.

W sezonach 2012/2013 oraz 2013/2014 występował głównie w zawodach Alpen Cupu, gdzie najlepszym jego występem była lokata na 2. stopniu podium podczas zawodów w Chaux-Neuve tuż za Paulem Winterem.

W sezonie letnim 2014 po raz pierwszy wziął udział w zawodach Pucharu Kontynentalnego. W swoim pierwszym starcie na skoczniu Puijo w Kuopio zdobył pierwsze punkty do klasyfikacji generalnej cyklu po zajęciu 19. miejsca. W sezonie 2014/2015 dziewięciokrotnie uczestniczył w konkursach Pucharu Kontynentalnego, z czego najlepszym jego wynikiem było 17. miejsce podczas zawodów w Planicy.

26 września 2014 ustanowił rekord skoczni Zelfen w austriackim Tschagguns. Siegel uzyskał odległość 102,5 m, która została tego samego dnia poprawiona przez Petricka Hammanna i Dominika Mayländera[3].

We wrześniu 2015 po raz pierwszy zajął miejsce wśród trzech najlepszych w zawodach cyklu FIS Cup. Miało to miejsce w Râșnovie, gdzie zajął 3. miejsce przegrywając z Jure Šinkovecem i Timem Fuchsem. W grudniu 2015 w Rovaniemi odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 1 stycznia 2016 zadebiutował w Pucharze Świata, startując w konkursie Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen. Występ ten zakończył zdobyciem punktów, zajmując 16. pozycję. 23 lutego 2016 zwyciężył w indywidualnym konkursie skoków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016, wyprzedzając Domena Prevca i Ryōyū Kobayashiego. Dzień później zdobył złoty medal w drużynowym konkursie mężczyzn oraz brązowy w drużynowym konkursie mieszanym[4].

W maju 2023 roku poinformował o zakończeniu kariery sportowej[5].

Indywidualnie

edytuj
2016   Râșnov złoty medal

Drużynowo

edytuj
2016   Râșnov złoty medal[a], brązowy medal (drużyna mieszana)[b]

Starty D. Siegela na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
1.  23 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 indywid. 95,0 m 96,5 m 249,0 pkt
3.  24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż. miesz.[b] 96,0 m 105,5 m 865,7 pkt (245,5 pkt) 17,1 pkt Słowenia
1.  24 lutego 2016   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-100 druż.[a] 97,0 m 89,5 m 866,7 pkt (230,5 pkt)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[6]
2015/2016 49.
2016/2017 61.
2017/2018 59.
2018/2019 34.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj
Źródło[7]
Sezon 2015/2016
                                                          punkty
- - - - - - - q 16 - - - 37 31 17 35 - - - - - - - - - 23 - - - 37
Sezon 2016/2017
                                                    punkty
19 q 32 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 12
Sezon 2017/2018
                                            punkty
23 q q q - - - 38 28 - - - - q 45 - - 32 50 q - - 11
Sezon 2018/2019
                                                        punkty
13 49 22 43 29 44 25 17 17 28 48 14 5 - - - - - - - - - - - - - - - 131
Sezon 2020/2021
                                                  punkty
- - - - - dq 34 38 45 - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2021/2022
                                                        punkty
- - - - - - - - - - q - - - - q 38 - - - - - - - q - - - 0
Sezon 2022/2023
                                                                punkty
- - - - - - - - - q - - - - - - - - 49 - - - - - - - - - - - - - 0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj
Sezon
2018/2019
[7]
             
- 1 - - - - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[6]
2015/2016 50.
2017/2018 41.
2018/2019 22.
2020/2021 52.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[6]
2018 56.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce
2018 55.[8]

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[9]
2016 33.
2017 85.
2018 54.
2020 32.
2021 85.
2022 65.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

edytuj
Źródło[7]
2016
                    punkty
- 18 5 13 - - - - 33 q 78
2017
                  punkty
- - - - - - - - 28 3
2018
                  punkty
- 13 33 - - - - - - 20
2020
    punkty
27 29 6
2021
                punkty
- - - - - - - 28 3
2022
            punkty
- - 26 26 - 31 10
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

edytuj
2022[7]      
8 5 -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

 -  – brak startu

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[10]
2014/2015 85.
2015/2016 5.
2017/2018 3.
2020/2021 40.
2021/2022 14.
2022/2023 21.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 20 grudnia 2015   Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 95,5 m 97,0 m 248,3 pkt
2. 9 stycznia 2016   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 137,5 m 136,5 m 282,4 pkt
3. 5 marca 2016   Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 118,0 m 119,0 m 275,4 pkt
4. 7 stycznia 2018   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 140,0 m 135,0 m 277,0 pkt
5. 11 stycznia 2018   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 143,0 m 131,0 m 264,2 pkt
6. 20 stycznia 2018   Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 138,0 m 144,0 m 268,6 pkt
7. 18 lutego 2018   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 112,5 m 114,0 m 269,9 pkt
8. 4 grudnia 2021   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 131,0 m 129,5 m 251,1 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 20 grudnia 2015   Rovaniemi Ounasvaara K-90 HS-100 95,5 m 97,0 m 248,3 pkt 1.
2. 9 stycznia 2016   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-125 HS-140 137,5 m 136,5 m 282,4 pkt 1.
3. 17 stycznia 2016   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 134,5 m 136,5 m 214,2 pkt 2. 3,3 pkt Florian Altenburger
4. 17 stycznia 2016   Willingen Mühlenkopfschanze K-130 HS-145 133,5 m 110,4 pkt 2. 7,2 pkt Thomas Hofer
5. 5 marca 2016   Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 118,0 m 119,0 m 275,4 pkt 1.
6. 7 stycznia 2018   Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 140,0 m 135,0 m 277,0 pkt 1.
7. 11 stycznia 2018   Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-140 143,0 m 131,0 m 264,2 pkt 1.
8. 20 stycznia 2018   Erzurum Kiremitliktepe K-125 HS-140 138,0 m 144,0 m 268,6 pkt 1.
9. 18 lutego 2018   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 104,5 m 114,5 m 245,9 pkt 2. 1,0 pkt Nejc Dežman
10. 18 lutego 2018   Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 112,5 m 114,0 m 269,9 pkt 1.
11. 3 marca 2018   Rena Renabakkene K-124 HS-139 127,5 m 137,0 m 257,2 pkt 3. 9,1 pkt Andreas Wank
12. 4 grudnia 2021   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 131,0 m 129,5 m 251,1 pkt 1.
13. 5 grudnia 2021   Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 128,5 m 134,5 m 219,1 pkt 2. 8,0 pkt Ulrich Wohlgenannt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[7]
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - - - - - - - - - 17 33 33 30 31 - - 21 29 21 29 - - - - - 39
Sezon 2015/2016
                                                      punkty
10 29 18 8 1 - - 1 10 2 2 - - - - - - - - - - - - 37 1 - - 559
Sezon 2016/2017
                                                            punkty
- - - - - 52 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 2017/2018
                                                        punkty
- - 15 31 - - 11 1 6 1 1 6 6 5 5 - - 11 5 2 1 6 9 3 6 - - - 968
Sezon 2020/2021
                                      punkty
- - - - - 39 33 38 27 dq 16 33 17 32 12 25 29 16 14 96
Sezon 2021/2022
                                                    punkty
1 2 31 18 17 42 15 10 - - - - 32 21 27 24 4 27 42 16 5 16 14 25 24 16 445
Sezon 2022/2023
                                                  punkty
22 12 20 6 23 6 21 35 14 8 14 12 17 23 23 8 14 25 26 22 31 38 38 - - 330
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[10]
2014 90.
2015 60.
2017 40.
2018 5.
2021 5.
2022 48.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 17 lipca 2021   Kuopio Puijo K-120 HS-127 118,0 m 122,0 m 188,9 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 16 września 2018   Oslo Midtstubakken K-95 HS-106 104,5 m 103,5 m 255,2 pkt 2. 8,1 pkt Philipp Aschenwald
2. 29 września 2018   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 131,5 m 133,0 m 274,8 pkt 3. 3,9 pkt Dmitrij Wasiljew
3. 17 lipca 2021   Kuopio Puijo K-120 HS-127 118,0 m 122,0 m 188,9 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj
Źródło[7]
2014
                            punkty
- - - - 19 40 - - - - - - - - 12
2015
                            punkty
- - 37 14 - - 29 18 - - - - 36 27 37
2017
                          punkty
- - - - - - - - - 20 10 40 11 61
2018
                          punkty
8 10 - - - 10 9 4 2 14 5 3 8 398
2021
                        punkty
1 6 17 12 6 12 31 44 20 31 7 15 301
2022
                  punkty
31 22 - - 36 22 - - - 18
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[11]
2011/2012 67.
2014/2015 79.
2015/2016 24.
2020/2021 17.
2021/2022 61.
2022/2023 57.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 26 września 2015   Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 96,5 m 94,5 m 251,0 pkt 3. 17,0 pkt Jure Šinkovec
2. 20 stycznia 2021   Szczyrk Skalite K-95 HS-104 102,0 m 92,0 m 247,2 pkt 3. 7,9 pkt Philipp Raimund

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj
Źródło[7]
Sezon 2011/2012
                                              punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 4 6 - - 90
Sezon 2012/2013
                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 71 - 0
Sezon 2014/2015
                                                    punkty
- - 26 - 11 6 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 69
Sezon 2015/2016
                                                punkty
dq 5 - - - - 14 7 3 4 - - - - - - - - - - - - - - 209
Sezon 2020/2021
                            punkty
- - - - - - 8 3 - - - - 9 6 161
Sezon 2021/2022
                                              punkty
- - 7 9 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 65
Sezon 2022/2023
                                        punkty
- - - - - - - - 7 10 - - - - - - - - - 37 62
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

  1. a b Skład zespołu: Jonathan Siegel, Adrian Sell, Tim Fuchs i David Siegel
  2. a b Skład zespołu: Katharina Althaus, Tim Fuchs, Anna Rupprecht i David Siegel

Przypisy

edytuj
  1. a b Skispringen: David und Jonathan Siegel kämpfen um einen Startplatz im Team. tagblatt.de, 2015-11-26. [dostęp 2015-12-22]. (niem.).
  2. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-06-03].
  3. Zelfen, Tschagguns. skisprungschanzen.com. [dostęp 2015-12-22]. (niem.).
  4. SIEGEL David - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2016-02-25]. (ang.).
  5. Dominik Formela: Mistrz świata juniorów z 2016 roku kończy karierę. skijumping.pl, 2023-05-30. [dostęp 2023-05-30].
  6. a b c SIEGEL David - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-01]. (ang.).
  7. a b c d e f g Adam Kwieciński: SIEGEL David 1996.08.28 GER. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2023-06-03].
  8. Season 2017/2018 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2018-02-04. [dostęp 2023-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
  9. SIEGEL David - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-01]. (ang.).
  10. a b SIEGEL David - Athlete Information - Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-01]. (ang.).
  11. SIEGEL David - Athlete Information - FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-01]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
  NODES