Departament Wojny Stanów Zjednoczonych

Departament Wojny Stanów Zjednoczonych (ang. United States Department of War) – urząd federalny administracji Stanów Zjednoczonych, odpowiedzialny początkowo za siły lądowe (US Army), a później również siły powietrzne (od 2 lipca 1926 USAAC i w latach 1941–1947 USAAF)^[1].

Departamentem Wojny zarządzał sekretarz wojny, który był członkiem Gabinetu Stanów Zjednoczonych ze starszeństwem po sekretarzu stanu i skarbu. Pierwszym sekretarzem wojny został Henry Knox, który zawiadywał szkieletową armią liczącą 672 oficerów i żołnierzy: 76 strzegących arsenałów w West Point i Springfield i 596 na posterunkach w dolinie rzeki Ohio^[2].

Departament powstał 7 sierpnia 1789 roku na bazie utworzonej 12 czerwca 1776 pięcioosobowej Board of War and Ordnance, która w dwa lata później została przekształcona w War Office^[3] i istniał do 17 września 1947 roku^[4], kiedy został włączony do National Military Establishment, przemianowanego 10 sierpnia 1949 roku na Departament Obrony Stanów Zjednoczonych^[5].

Przypisy

↑ U.S. Army, ss.443,462.
↑ U.S. Army, s.76.
↑ U.S. Army, ss.26,42.
↑ U.S. Army, s.569.
↑ U.S. Army, s.573.

Bibliografia

U.S. Army: A Complete History. Raymond K. Bluhm Jr. (red.). New York: The Army Historical Foundation, 2004. ISBN 978-0-88363-640-4.

[1] U.S. Army, ss.443,462.

[2] U.S. Army, s.76.

[3] U.S. Army, ss.26,42.

[4] U.S. Army, s.569.

[5] U.S. Army, s.573.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]