Europejski System Transmisji Danych
Europejski System Transmisji Danych (ang. European Data Relay System, EDRS) – europejski system łączności satelitarnej tworzony przez Europejską Agencję Kosmiczną i firmę Airbus Defence and Space[1] na zasadzie partnerstwa publiczno-prywatnego. Ma on docelowo zapewniać łączność pomiędzy satelitami na orbicie geostacjonarnej a satelitami na niskiej orbicie okołoziemskiej, statkami kosmicznymi, bezzałogowymi statkami powietrznymi oraz stacjami naziemnymi.
Działanie
edytujZasada działania systemu nie odbiega od podobnego, użytkowanego przez NASA systemu TDRSS. W odróżnieniu od niego satelity EDRS mają wykorzystywać do transmisji danych wiązkę laserową. Terminale łączności laserowej mają umożliwiać przekazywanie danych z prędkością 1,8 gigabitów na sekundę na odległość ok. 45 000 km (czyli mniej więcej tyle, ile wynosi dystans pomiędzy orbitą niską a geostacjonarną). Podobne zastosowania testowano z wykorzystaniem satelitów TerraSAR-X i NFIRE[2] oraz Inmarsat-4A F4 i Sentinel 1A[3].
Segment kosmiczny
edytujPierwsze urządzenie systemu, terminal łączności laserowej EDRS-A, zostało wyniesione na orbitę jako ładunek dodatkowy satelity Eutelsat 9B 29 stycznia 2016 rakietą Proton M startującą z kosmodromu Bajkonur[4][5]. Satelitę umieszczono na orbicie geostacjonarnej nad południkiem 9°E.
Kolejnym elementem systemu ma być satelita EDRS-C, którego start zaplanowano na rok 2017[6][7], docelowo ma znaleźć się na orbicie nad południkiem 31°E[8]. Te dwa urządzenia będą stanowić trzon systemu, co pozwoli na bezpośredni odbiór danych z satelitów na niskiej orbicie okołoziemskiej przelatujących nad Europą, Afryką, Bliskim Wschodem, Ameryką Północną i Południową oraz obszarem polarnym. Planowane jest umieszczenie dwóch kolejnych satelitów po roku 2020. Pełne uruchomienie systemu planowane jest po roku 2030.
Segment naziemny
edytujW skład segmentu naziemnego wchodzą trzy stacje odbiorcze zlokalizowane w Weilheim (Niemcy), Redu (Belgia) i Harwell (Wielka Brytania). Główne centrum kontrolne systemu EDRS ma się znajdować w niemieckim Ottobrunn, zaś pomocnicze będzie ulokowane w belgijskim Redu[9].
Terminal EDRS-A oraz satelita EDRS-C będą kontrolowane przez centrum kontrolne Niemieckiej Agencji Kosmicznej w Oberpfaffenhofen w Bawarii.
Zastosowanie
edytujPoczątkowo z systemu mają korzystać satelity Sentinel, dzięki czemu będzie możliwe przesyłanie obrazów powierzchni Ziemi w możliwie jak najkrótszym czasie.
Przypisy
edytuj- ↑ EDRS: an independent data-relay system for Europe becoming reality, „European Space Agency” [dostęp 2017-03-21] (ang.).
- ↑ DLR communicates with TerraSAR-X Earth Observation satellite via laser beam [online], DLR [dostęp 2017-03-21] (ang.).
- ↑ Alphasat [online] [dostęp 2017-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-12].
- ↑ Gunter Krebs, Eutelsat 9B / EDRS A [online], Gunter's Space Page [dostęp 2017-03-21].
- ↑ Jonathan Amos, Lift-off for Europe's space laser network, „BBC News”, 30 stycznia 2016 [dostęp 2017-03-21] (ang.).
- ↑ Gunter Krebs, EDRS C / HYLAS 3 [online], Gunter's Space Page [dostęp 2017-03-21].
- ↑ Arianespace selected by Airbus Defence and Space to launch EDRS-C satellite - Arianespace, „Arianespace” [dostęp 2017-03-21] (ang.).
- ↑ Harald Hauschildt, European Data Relay System – one year to go! [online], International Conference on Space Optical Systems and Applications (ICSOS) [dostęp 2017-03-21].
- ↑ Redu to house operations centre for EDRS satellite relay, „European Space Agency” [dostęp 2017-03-21] (ang.).