Elżbieta Zającówna

polska aktorka

Elżbieta Urszula Zającówna (Zając) (ur. 14 lipca 1958 w Krakowie, zm. 28 października 2024 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa, wokalistka, prezenterka telewizyjna i producentka.

Elżbieta Zającówna
Ilustracja
Elżbieta Zającówna (2007)
Imię i nazwisko

Elżbieta Urszula Zając

Data i miejsce urodzenia

14 lipca 1958
Kraków

Data i miejsce śmierci

28 października 2024
Warszawa

Zawód

aktorka, prezenterka telewizyjna

Współmałżonek

Krzysztof Jaroszyński

Lata aktywności

1981–2008, 2017–2022

Życiorys

edytuj
 
Elżbieta Zającówna (2001)

Córka Eugenii i Józefa[1]. Po ukończeniu w 1981 studiów na PWST w Krakowie rozpoczęła pracę w Teatrze Syrena w Warszawie, w którym występowała przez cztery lata[2]. Na deskach tego teatru zadebiutowała w 1980 w musicalu „Cabaretro” w reż. Andrzeja Strzeleckiego[3]. Następnie grała m.in. w warszawskich teatrach: Rampa i Komedia[2].

Jako aktorka filmowa zadebiutowała rolą Natalii w komedii kryminalnej Juliusza Machulskiego Vabank (1981)[2]. W 1984, w trakcie festiwalu na Filipinach, gdzie prezentowano film Seksmisja, została wywołana przez prowadzącego jako „Elizabeth Zajaconna [czyt. Zadżakonna]”, co było angielską interpretacją pisowni nazwiska aktorki. Stąd późniejsze określanie jej jako „Zajaconna – strażniczka w blokhauzie”. W 1988 wystąpiła na XXV KFPP w Opolu, gdzie wraz z Danutą Rinn wykonała piosenkę „Kaskaderki”[4]. Popularność przyniosła jej także rola Hanny Trzebuchowskiej w serialu Matki, żony i kochanki w TVP1[2]. W latach 90. i na początku lat 2000. występowała w widowiskach muzycznych z orkiestrą Zbigniewa Górnego[2].

W telewizji Polsat prowadziła teleturniej Sekrety rodzinne (1999–2000) oraz współprowadziła programy: Najzabawniejsze zwierzęta świata (2001–2003) i Gotowa na zmiany (2011)[5]. W 2000 wystąpiła w reklamie MK Café.

Była jedną z bohaterek książki Optymistki autorstwa Marzanny Graff-Oszczepalińskiej i Pani Magdo, pani pierwszej to powiem... (2002) Magdy Jethon[6]. Angażowała się w akcje charytatywne[7][2]. W latach 2010[8]–2013[9] pełniła funkcję wiceprezesa „Fundacji Polsat”. Od 2002 była właścicielką spółki producenckiej „Gabi”[10].

Życie prywatne

edytuj

Była żoną satyryka i producenta Krzysztofa Jaroszyńskiego, z którym miała córkę, Gabrielę[11]. W 2012 ujawniła, iż zdiagnozowano u niej chorobę von Willebranda.

Aktorka zmarła 28 października 2024 w swoim mieszkaniu w Warszawie[1][12]. 7 listopada 2024 została pochowana w rodzinnym grobowcu na krakowskim cmentarzu Grębałów[13][14].

Filmografia

edytuj

Seriale

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Elżbieta Zając. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2024-11-14].
  2. a b c d e f Jerzy Zawisak: To jest mój czas. kultura.onet.pl, 2012-12-29. [dostęp 2024-10-30].
  3. Elżbieta Zającówna w bazie filmpolski.pl [dostęp 2024-11-08]
  4. Historia Elżbiety Zającówny. Jak zmieniła się niezapomniana „Matka, żona i kochanka”? [online], Onet Kultura, 14 lipca 2020 [dostęp 2024-11-05].
  5. pp: Elżbieta Zającówna i Katarzyna Romanowska w Polsat Cafe. wirtualnemedia.pl, 2011-09-08. [dostęp 2024-10-30].
  6. Koncert Gwiazd w Trójce. wirtualnemedia.pl, 2002-11-18. [dostęp 2024-10-30].
  7. masz: Gwiazdy Polsatu pomagają. wirtualnemedia.pl, 2005-09-15. [dostęp 2024-10-30].
  8. Elżbieta Zającówna wiceprezesem Fundacji POLSAT. Fundacja Polsat (fundacjapolsat.pl), 2010-06-01. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2010-07-03)].
  9. Nie żyje aktorka Elżbieta Zającówna. Miała 66 lat [online], Rzeczpospolita [dostęp 2024-11-08] (pol.).
  10. Informacja odpowiadająca odpisowi pełnemu z Rejestru Przedsiębiorców – „GABI” SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ – Numer KRS: 0000085113 [online] [dostęp 2024-11-01].
  11. Joanna Rokicka: Krzysztof Jaroszyński: Nie umiem żartować z siebie. kultura.onet.pl, 2014-10-06. [dostęp 2024-10-30].
  12. Nagła śmierć Elżbiety Zającówny. Śledczy ujawniają wyniki sekcji zwłok [online], Fakt, 8 listopada 2024 [dostęp 2024-11-08] (pol.).
  13. Tajemnice grobu Elżbiety Zającówny. 10 lat temu pochowano tam jej ukochaną siostrę [online], se.pl [dostęp 2024-11-08] (pol.).
  14. Magdalena Tymicka: Pogrzeb Elżbiety Zającówny. Smutne sceny w kościele w Warszawie. ludzie.fakt.pl. [dostęp 2024-11-06].

Linki zewnętrzne

edytuj
  NODES