Elizabeth Marvel
Elizabeth Allen Marvel (ur. 27 listopada 1969 w Los Angeles) – amerykańska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa.
| Imię i nazwisko |
Elizabeth Allen Marvel |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 listopada 1969 |
| Zawód |
aktorka |
| Współmałżonek |
Bill Camp (od 2004) |
| Lata aktywności |
od 1992 |
Życiorys
edytujWczesne lata
edytujUrodziła się w Los Angeles[1] w Kalifornii jako córka Alo, gospodyni domowej, i Toma, prezesa przedsiębiorstwa Heyco Metals z Reading, działającego w branży metalurgicznej[2]. Wychowywała się z dwoma starszymi braćmi w Mohnton[2] w Pensylwanii. Jako dziecko często chorowała, zdiagnozowano u niej astmę[2]. Gdy miała 11 lat, jej ojciec zmarł w wieku 45 lat na zawał mięśnia sercowego[2]. Kiedy miała 13 lat, jej matka ponownie wyszła za mąż i przeprowadziła się z mężem na Sycylię[2]. Elizabeth Marvel została wysłana do Interlochen Arts Academy, szkoły z internatem w Michigan[2]. W 1988 podczas pobytu w Londynie była pod wrażeniem Vanessy Redgrave w sztuce Eugene’a O’Neilla Dotyk poety; wzbudziło to w niej chęć zostania aktorką[2]. Kształciła się w nowojorskiej Juilliard School[3].
Kariera
edytujW 1992 zadebiutowała w roli Isabelli w komedii Williama Shakespeare’a Miarka za miarkę na kanadyjskim festiwalu w Stratford[2]. Po raz pierwszy na Broadwayu pojawiła się w roli Maszy w sztuce Antona Czechowa Mewa[4]. Potem występowała w innych broadwayowskich przedstawieniach: Święta Joanna George’a Bernarda Shawa (1993) w roli tytułowej św. Joanny d’Arc, Sztuka wyboru Ronalda Harwooda (1996) jako Emmi Straube, An American Daughter Wendy Wasserstein (1997) jako Quincy Quince, Seascape Edwarda Albeego (2005) w roli Sarah, Other Desert Cities (2012) jako Brooke Wyeth czy Piknik Williama Inge’a (2013) w roli Rosemary Sydney z Ellen Burstyn, Mare Winningham i Sebastianem Stanem[5]. W 2009 była nominowana do Drama Desk Award dla najlepszej aktorki w sztuce teatralnej za rolę w Pięćdziesięciu słowach[6].
Karierę sceniczną kontynuowała, grając w takich spektaklach off-broadwayowskich jak Troilus i Kresyda (1995) jako Kresyda, Król Lear (1996) w roli Regan, Henryk V (1996) jako Katarzyna (przedstawieniu prezentowanym na festiwalu szekspirowskim w Nowym Jorku)[7] i Makbet (1999) w roli Lady Makbet[8]. Nagradzana Obie Award dla najlepszej aktorki za role w sztukach: Mezalians George’a Bernarda Shawa (1998) jako Lina Szczepanowska, Teresa Raquin Émile’a Zoli (1998) w tytułowej roli, Tramwaj zwany pożądaniem (2000) jako Blanche DuBois i Hedda Gabler Henrika Ibsena (2005) w roli tytułowej[8]. W 2019 powróciła na Broadway w Królu Learze w roli Goneril[4], najstarszej z trzech córek tytułowego króla (Glenda Jackson)[9].
Jej pierwszą rolą telewizyjną była postać Amy Marshall w serialu policyjnym NBC Wydział zabójstw Baltimore (1998)[1]. Po debiucie w filmie fabularnym w roli niewidomej adwokatki Caroline Shepard w niezależnym dramacie Ten Hundred Kings (2000), otrzymała jedną z głównych ról (policjantki Nancy Parras) w serialu kryminalnym Bez pardonu (wcielała się w nią w latach 2000–2004). W filmie wcieliła się w postać dorosłej Mattie Ross w Prawdziwym męstwie. Zagrała także w takich produkcjach jak Tajne przez poufne, Dziedzictwo Bourne’a, Lincoln i Weekend z królem. Występowała w Prawie i porządku, Siostrze Jackie, Impersonalnych i Fargo. W 2014 dołączyła do obsady House of Cards w roli Heather Dunbar[10].
Życie prywatne
edytuj4 września 2004 wyszła za mąż za aktora Billa Campa[11], którego poznała na studiach w Juilliard School[2]. Mają syna Silasa (ur. 2007)[2].
Wybrana filmografia
edytuj- Filmy
- 2005: The Dying Gaul
- 2008: Synecdoche, New York
- 2008: Tajne przez poufne
- 2008: The Guitar
- 2009: Miłość i inne komplikacje
- 2010: Prawdziwe męstwo
- 2012: Dziedzictwo Bourne’a
- 2012: Lincoln
- 2012: Weekend z królem
- 2014: Rok przemocy
- 2015: Consumed
- 2017: Obdarowani[10]
- Seriale TV
- 1998: Wydział zabójstw Baltimore
- 1999: Oblicza Nowego Jorku
- 2000: Bez pardonu
- 2001: Prawo i porządek: Zbrodniczy zamiar
- 2007: Uprowadzeni
- 2008: Prawo i porządek
- 2009: Rockefeller Plaza 30
- 2009: Żona idealna
- 2009: Siostra Jackie
- 2010: Prawo i porządek: sekcja specjalna
- 2011: Lights Out
- 2012: Impersonalni
- 2012: Newsroom
- 2013: Białe kołnierzyki
- 2013: Elementary
- 2014: House of Cards
- 2015: Fargo
- 2017: Homeland
- 2019: Niewiarygodne
- 2019: Turbulencje
- 2020: Helstrom[10]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Elizabeth Marvel. Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-02-11]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Marc Myers: Elizabeth Marvel Was Born With Stars in Her Eyes. „The Wall Street Journal”, 2020-10-13. [dostęp 2022-02-11]. (ang.).
- ↑ David Cote: Elizabeth Marvel, Ballsy theater actor, motherfucker. Time Out, 24 września 2008. [dostęp 2016-03-07]. (ang.).
- ↑ a b Elizabeth Marvel. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-02-11]. (ang.).
- ↑ Ben Brantley: 'Picnic' at American Airlines Theater. „The New York Times”, 2013-01-13. [dostęp 2022-02-10]. (ang.).
- ↑ Andrew Gans: Ruined and Billy Elliot Win Top Honors at Drama Desk Awards. „Playbill”, 2009-05-18. [dostęp 2022-02-11]. (ang.).
- ↑ Elizabeth Marvel Factsheet. AllMovie. [dostęp 2022-02-11]. (ang.).
- ↑ a b Elizabeth Marvel. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2022-02-11]. (ang.).
- ↑ Charles McNulty: Review: Glenda Jackson battles through a brazenly busy 'King Lear' on Broadway. „Los Angeles Times”, 2019-04-04. [dostęp 2022-02-11].
- ↑ a b c Elizabeth Marvel w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2022-02-11].
- ↑ Elizabeth Marvel Biography. „TV Guide”. [dostęp 2022-02-11].