Półelf (Śródziemie)

Półelf (sin. peredhel, l.m. peredhil) – potomek ras: elfów i ludzi ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia. Miał on możliwość wyboru, do której z tych ras chce należeć^[1].

Koncepcja półelfów utrwaliła się w fantasy.

Genealogia półelfów

Ród półelfów pochodził z trzech ras. Ich przodkowie byli ludźmi z plemienia Edainów (z Pierwszego Rodu pochodził Beren, ojciec Diora; z Drugiego i Trzeciego zaś pochodził Tuor, ojciec Eärendila). Byli także elfami ze szczepu Eldarów (Ñoldorką była Idril, matka Eärendila, a Lúthien była córką Calaquendego Thingola). We krwi półelfów płynęła też krew Majarów, gdyż matką Lúthien była Meliana.

Ród ten dał początek ludzkiej linii Elrosa: Królów Númenoru, książąt Andúnië, następnie królów Arnoru i Gondoru oraz elfickiej linii Elronda: rodzeństwa Elladana, Elrohira i Arweny, królowej Arnoru i Gondoru.

Legenda:

elfowie

ludzie

półelfowie

Lista półelfów

Arwena

Osobny artykuł: Arwena.

Dior

Pojawia się w Silmarillionie. Wspominają o nim bohaterowie Władcy Pierścieni.

Był królem Doriathu, jedynym dzieckiem Berena i Lúthien. Urodził się w 470 roku Pierwszej Ery^[2] na wyspie Tol Galen, po powrocie rodziców do Śródziemia. Poślubił Nimloth i zamieszkał z nią opodal Lanthir Lamath. Mieli troje dzieci: synów Eluréda i Elurína oraz córkę - Elwingę.

Dior uczestniczył u boku ojca w wyprawie przeciw krasnoludom z Nogrodu, którzy zniszczyli Menegroth (505 rok). Następnie przeniósł się wraz z rodziną do Doriath. Jako nowy władca starał się przywrócić dawną świetność królestwa, co częściowo mu się udało. Po śmierci rodziców (509 rok) otrzymał Silmaril, lecz napadli go wtedy synowie Fëanora. W walce stoczonej w Menegroth Dior zabił Celegorma, lecz sam też poległ.

Dior słynął ze swej urody, w jego żyłach płynęła krew trzech ras – Eldarów, Edainów i Majarów.

Zwano go Diorem Eluchílem (Dziedzicem Elu), Diorem Aranelem (Królewskim elfem, Królewską gwiazdą) lub Ausirem („Bogatym”).

Imię Dior pochodzi (podobnie jak przydomki Eluchíl i Aranel) z sindarinu. Znaczy ono w tej mowie Następca.

Eärendil

Osobny artykuł: Eärendil.

Elladan i Elrohir

Bliźniaczy synowie Elronda i Celebríany. Urodzili się w 130 roku Trzeciej Ery. Razem wychowywali się zapewne w Rivendell. Ich młodszą siostrą była Arwena. W 2509 roku obaj bracia odbili matkę, pojmaną w czasie podróży przez orków. Odtąd walczyli z nimi i wspierali Strażników Północy, chcąc pomścić cierpienia Celebríany. U ich boku podczas jednej z potyczek zginął Arathorn II. Od około 2951 roku często towarzyszył im wyprawach jego syn, Aragorn II.

Przed wyruszeniem Drużyny Pierścienia z Rivendell, Elladan i Elrohir odbyli podróż (między październikiem a grudniem^[3] 3018 roku) do Lothlórien, gdzie zanieśli wieści o podróży Froda Bagginsa i jego towarzyszy.

Podczas Wojny o Pierścień, obaj bracia przyłączyli się do Halbarada i Szarej Drużyny. Spotkawszy w Rohanie Aragorna, przemierzyli z nim cały szlak przez Ścieżkę Umarłych i południowe prowincje Gondoru, aż do Minas Tirith. Walczyli w bitwie na polach Pelennoru i w batalii pod Morannonem. Po pokonaniu Saurona, byli świadkami uroczystości na polach Cormallen oraz koronacji Aragorna, uczestniczyli również w jego ślubie z Arweną. Po odpłynięciu Elronda na Zachód w 3021 roku, Elladan i Elrohir pozostali w Rivendell. Jak się zdaje, opóźniali podjęcie decyzji, do której rasy (elfów czy ludzi) chcą należeć i przez bliżej nieznany czas pozostawali w Śródziemiu^[4].

Obaj bracia, podobnie jak ich ojciec Elrond, byli obdarzeni darem uzdrawiania.

Imiona Elladan i Elrohir pochodzą z sindarinu. Pierwsze z nich znaczy w tej mowie Elf-człowiek, drugie Elf-jeździec.

Elrond

Osobny artykuł: Elrond.

Elros

Osobny artykuł: Elros Tar-Minyatur.

Eluréd i Elurín

Pojawiają się w Silmarillionie.

Synowie Diora i Nimloth, starsi bracia Elwingi. Urodzili się i wychowywali w domu opodal Lanthir Lamath, aż do czasu, gdy cała rodzina przeniosła się do Doriath (505 rok Pierwszej Ery). W czasie napaści synów Fëanora (509 rok), słudzy Celegorma (żądni zemsty po śmierci pana) porzucili Eluréda i Elurína w lesie. Obaj chłopcy najpewniej umarli z głodu, bowiem ich poszukiwania zarządzone przez Maedhrosa nie dały skutku.

Imiona Eluréd i Elurín pochodzą z sindarinu. Oba znaczą w tej mowie Wspomnienie o Elu.

Elwinga

Byłą siostrą Eluréda i Elurína. Urodziła się w Doriath i tam mieszkała wraz z rodzicami aż do napaści synów Fëanora. Udało jej się uciec i wziąć Silmaril i uciekła z nim do Przystani Sirionu. Około 543 roku poślubiła Eärendila i urodziła mu dwóch synów: Elronda i Elrosa. Kiedy jakiś czas później synowie Fëanora zaatakowali przystań, Elwinga skoczyła do wody z Silmarilem na szyi. Ulmo zamienił ją w białego ptaka i tak Elwinga ruszyła na poszukiwanie Eärendila. Popłynęła z nim do Amanu. Tam zaprzyjaźniła się z Telerimi. Zbudowano dla niej w przy Pelórich na północy wieżę.

Galador i Gilmith

Dzieci Imrazôra i Mithrellas, która uciekła wkrótce po ich urodzeniu. Galador dał później początek dynastii książąt Dol Amrothu^[5].

Imrazôr
TE 1950 -
TE 2076

Mithrellas
Nieznane

Galador
TE 2004 -
TE 2129

Gilmith
Nieznane

Książęta
Dol Amrothu

Aglahad
TE 2827 -
TE 2932

Przypisy

↑ Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia. Warszawa: Amber, 2002, s. 216–17. ISBN 83-241-0200-0.
↑ Daty dotyczące Pierwszej Ery podaje za hipotetyczną chronologią tej ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia), opartą tylko na Silmarillionie.
↑ Wedle kalendarza Shire’u były to miesiące od Winterfilth do Foreyule roku 1418, z grubsza odpowiadające naszemu październikowi i grudniowi. Według kalendarza namiestników miesiące te zwały się Narquelië i Ringarë.
↑ Robert Foster w swojej Encyklopedii Śródziemia wysuwa przypuszczenie, iż skoro obaj bracia nie odpłynęli razem z ojcem, wybrali bycie ludźmi. Jednak przeczy temu informacja samego Tolkiena, który stwierdza, że pozostali oni na dłużej w Śródziemiu, lecz nie podjęli żadnej decyzji, do jakiej rasy chcą należeć (list 153 w: Listy, wybrane i opracowane przez H. Carpentera przy współpracy Ch. Tolkiena, przełożyła Agnieszka Sylwanowicz, Poznań 2000). Publikacja korespondencji Tolkiena miała miejsce po opracowaniu Encyklopedii Śródziemia.
↑ Historia Galadrieli i Celeborna, i Amrotha, władcy Lórien, [w:] J.R.R.J.R.R. Tolkien J.R.R.J.R.R., Niedokończone opowieści, s. 283, ISBN 978-83-241-4589-9 .

Bibliografia

Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia. Warszawa: Amber, 1998. ISBN 83-7169-695-7.

[1] Robert Foster: Encyklopedia Śródziemia. Warszawa: Amber, 2002, s. 216–17. ISBN 83-241-0200-0.

[2] Daty dotyczące Pierwszej Ery podaje za hipotetyczną chronologią tej ery autorstwa Roberta Fostera (Encyklopedia Śródziemia), opartą tylko na Silmarillionie.

[3] Wedle kalendarza Shire’u były to miesiące od Winterfilth do Foreyule roku 1418, z grubsza odpowiadające naszemu październikowi i grudniowi. Według kalendarza namiestników miesiące te zwały się Narquelië i Ringarë.

[4] Robert Foster w swojej Encyklopedii Śródziemia wysuwa przypuszczenie, iż skoro obaj bracia nie odpłynęli razem z ojcem, wybrali bycie ludźmi. Jednak przeczy temu informacja samego Tolkiena, który stwierdza, że pozostali oni na dłużej w Śródziemiu, lecz nie podjęli żadnej decyzji, do jakiej rasy chcą należeć (list 153 w: Listy, wybrane i opracowane przez H. Carpentera przy współpracy Ch. Tolkiena, przełożyła Agnieszka Sylwanowicz, Poznań 2000). Publikacja korespondencji Tolkiena miała miejsce po opracowaniu Encyklopedii Śródziemia.

[5] Historia Galadrieli i Celeborna, i Amrotha, władcy Lórien, [w:] J.R.R.J.R.R. Tolkien J.R.R.J.R.R., Niedokończone opowieści, s. 283, ISBN 978-83-241-4589-9 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]