Fabrice Santoro
Fabrice Vetea Santoro (ur. 9 grudnia 1972 na Tahiti) – francuski tenisista, zwycięzca Australian Open 2003, Australian Open 2004 w grze podwójnej i French Open 2005 w grze mieszanej, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 grudnia 1972 |
| Wzrost |
178 cm |
| Gra |
oburęczny forhend i bekhend |
| Status profesjonalny |
1989 |
| Zakończenie kariery |
2010 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
6 |
| Najwyżej w rankingu |
17 (6 sierpnia 2001) |
| Australian Open |
QF (2006) |
| Roland Garros |
4R (1991, 2001) |
| Wimbledon |
3R (2001) |
| US Open |
3R (1990, 1998-1999, 2004) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
24 |
| Najwyżej w rankingu |
6 (5 lipca 1999) |
| Australian Open |
W (2003, 2004) |
| Roland Garros |
F (2004) |
| Wimbledon |
F (2006) |
| US Open |
SF (2003) |
Kariera tenisowa
edytujWystępował na kortach jako tenisista zawodowy w latach 1989–2010. Jego gra wyróżniała się charakterystycznym stylem, jako jeden z nielicznych zawodników grał oburęczny bekhend, jak i forhend. W swoim tenisie stosował wiele zagrań kombinacyjnych (loby, drop-szoty, zagrania wyrzucające) oraz z dużym wyczuciem operował wolejem. Zakończył karierę po turnieju w paryskiej hali Bercy w listopadzie 2009 roku. Pomimo oficjalnego zakończenia kariery w 2009 roku, zdecydował się na występ w Australian Open 2010, zostając pierwszym w historii tenisistą, który grał w turniejach wielkoszlemowych w czterech kolejnych dekadach – pierwszy raz w 1989 roku. Podczas tego turnieju rozegrał także swój ostatni profesjonalny mecz w rozgrywkach ATP, kiedy to przegrał z Marinem Čiliciem w 1 rundzie.
W 1989 roku zdobył juniorski tytuł w singlu na French Open, pokonując w finale Jareda Palmera po obronieniu dwóch piłek meczowych. Sezon 1989 ukończył na pozycji wicelidera rankingu juniorów.
Pierwsze zwycięstwo w zawodach kategorii ATP World Tour w grze pojedynczej odniósł w 1997 roku, w Lyonie, po pokonaniu w finale Tommy’ego Haasa. Łącznie Francuz wywalczył 6 tytułów ATP World Tour, a ostatni w połowie lipca 2008 roku w Newport. Ponadto Santoro osiągnął dalszych 6 finałów, w których został pokonany. W styczniu 2006 roku osiągnął swój jedyny wielkoszlemowy ćwierćfinał, podczas Australian Open. Po drodze zdołał wyeliminować m.in. Gastóna Gaudio i Davida Ferrera, jednak w spotkaniu o półfinał nie sprostał Davidowi Nalbandianowi. W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 17. miejscu w sierpniu 2001 roku.
W grze podwójnej Santoro zwyciężył w 24 turniejach ATP World Tour, w tym dwukrotnie w Australian Open i raz w Tennis Masters Cup. W Melbourne triumfował w latach 2003 i 2004, grając w parze z Michaëlem Llodrą. Również z Llodrą w 2005 roku zdobył tytuł w Tennis Masters Cup. Dodatkowo Santoro uczestniczył w 18 przegranych finałach, m.in. w Australian Open 2002, French Open 2004, Wimbledonie 2006 i Tennis Masters Cup 2003. W klasyfikacji gry podwójnej najwyżej był w lipcu 1999 roku, na 6. pozycji.
W grze mieszanej Santoro triumfował w jednym wielkoszlemowym turnieju, we French Open 2005. Partnerką Francuza była Daniela Hantuchová, a w finale pokonał parę Martina Navrátilová–Leander Paes.
Santoro reprezentował wielokrotnie Francję w Pucharze Davisa w grze pojedynczej i podwójnej. W 1991 roku i 2001 roku przyczynił się do wywalczenia trofeum. W meczu finałowym z 2001, przeciwko Australii, w parze z Cédrikiem Pioline odniósł zwycięstwo nad parą Lleyton Hewitt–Patrick Rafter. W sezonie 1991 nie brał udziału w meczu finałowym, ale miał swój udział w awansie Francji do decydującego meczu; debiutował w meczu ćwierćfinałowym z Australią, w którym odniósł jedno zwycięstwo i poniósł porażkę w grze pojedynczej, następnie wniósł do dorobku drużyny dwa zwycięstwa singlowe w półfinale z Jugosławią.
Finały w turniejach ATP World Tour
edytujGra pojedyncza (6−6)
edytuj| Legenda | |
| Wielki Szlem (0–0) | |
| Igrzyska olimpijskie (0–0) | |
| Tennis Masters Cup (0–0) | |
| ATP Masters Series (0–0) | |
| ATP International Series Gold (1–0) | |
| ATP International Series (5–6) | |
| Wygrane według nawierzchni |
| Twarda (3–4) |
| Ceglana (0–1) |
| Trawiasta (2–1) |
| Dywanowa (1–0) |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Finalista | 1. | 7 października 1990 | Tuluza | Twarda (hala) |  Jonas Svensson
|
6:7, 2:6 |
| Finalista | 2. | 7 lutego 1993 | Dubaj | Twarda |  Karel Nováček
|
4:6, 5:7 |
| Finalista | 3. | 7 sierpnia 1994 | Kitzbühel | Ceglana |  Goran Ivanišević
|
2:6, 6:4, 6:4, 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 19 października 1997 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Tommy Haas
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 4. | 11 stycznia 1998 | Doha | Twarda | Petr Korda
|
0:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 2. | 7 lutego 1999 | Marsylia | Twarda (hala) |  Arnaud Clément
|
6:3, 4:6, 6:4 |
| Finalista | 5. | 7 marca 1999 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Magnus Gustafsson
|
4:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 3. | 9 stycznia 2000 | Ad-Dauha | Twarda | Rainer Schüttler
|
3:6, 7:5, 3:0 krecz |
| Finalista | 6. | 17 czerwca 2001 | Halle | Trawiasta | Thomas Johansson
|
3:6, 7:6(5), 2:6 |
| Zwycięzca | 4. | 3 marca 2002 | Dubaj | Twarda |  Junus al-Ajnawi
|
6:4, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 5. | 15 lipca 2007 | Newport | Trawiasta | Nicolas Mahut
|
6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 13 lipca 2008 | Newport | Trawiasta |  Prakash Amritraj
|
6:3, 7:5 |
Gra podwójna (24−18)
edytuj| Legenda | |
| Wielki Szlem (2–3) | |
| Igrzyska olimpijskie (0–0) | |
| Tennis Masters Cup (1–1) | |
| ATP Masters Series (3–7) | |
| ATP International Series Gold (3–1) | |
| ATP International Series (15–6) | |
| Wygrane według nawierzchni |
| Twarda (14–7) |
| Ceglana (4–5) |
| Trawiasta (1–2) |
| Dywanowa (5–4) |
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 1 października 1995 | Palermo | Ceglana |  Àlex Corretja
|
 Hendrik Jan Davids Piet Norval
|
6:7, 6:4, 6:3 |
| Finalista | 1. | 16 lutego 1997 | Marsylia | Twarda (hala) | Olivier Delaître
|
Thomas Enqvist Magnus Larsson
|
3:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 19 października 1997 | Lyon | Dywanowa (hala) | Olivier Delaître
|
Ellis Ferreira Patrick Galbraith
|
6:3, 2:6, 4:6 |
| Finalista | 3. | 9 listopada 1997 | Moskwa | Dywanowa (hala) | David Adams
|
Martin Damm Cyril Suk
|
4:6, 3:6 |
| Finalista | 4. | 11 stycznia 1998 | Doha | Twarda | Olivier Delaître
|
Mahesh Bhupathi Leander Paes
|
4:6, 6:3, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 26 lipca 1998 | Stuttgart | Ceglana | Olivier Delaître
|
 Joshua Eagle Jim Grabb
|
6:1, 3:6, 6:3 |
| Finalista | 5. | 16 sierpnia 1998 | Cincinnati | Twarda | Olivier Delaître
|
 Mark Knowles Daniel Nestor
|
1:6, 1:2 krecz |
| Zwycięzca | 3. | 4 października 1998 | Tuluza | Twarda (hala) | Olivier Delaître
|
Paul Haarhuis Jan Siemerink
|
6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 4. | 11 października 1998 | Bazylea | Twarda (hala) | Olivier Delaître
|
Piet Norval Kevin Ullyett
|
6:3, 7:6 |
| Zwycięzca | 5. | 25 października 1998 | Lyon | Dywanowa (hala) | Olivier Delaître
|
Tomás Carbonell Francisco Roig
|
6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 6. | 29 sierpnia 1999 | Long Island | Twarda | Olivier Delaître
|
Jan-Michael Gambill Scott Humphries
|
7:5, 6:4 |
| Zwycięzca | 7. | 22 października 2000 | Tuluza | Twarda (hala) | Julien Boutter
|
Donald Johnson Piet Norval
|
7:6(8), 4:6, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 8. | 18 lutego 2001 | Marsylia | Twarda (hala) | Julien Boutter
|
Michael Hill Jeff Tarango
|
7:6(7), 7:5 |
| Finalista | 6. | 27 stycznia 2002 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Michaël Llodra
|
Mark Knowles Daniel Nestor
|
6:7(4), 3:6 |
| Zwycięzca | 9. | 3 listopada 2002 | Paryż | Dywanowa (hala) | Nicolas Escudé
|
 Gustavo Kuerten Cédric Pioline
|
6:3, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 10. | 26 stycznia 2003 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Michaël Llodra
|
Mark Knowles Daniel Nestor
|
6:4, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 11. | 16 lutego 2003 | Marsylia | Twarda (hala) | Sébastien Grosjean
|
Tomáš Cibulec Pavel Vízner
|
6:1, 6:4 |
| Finalista | 7. | 20 kwietnia 2003 | Monte Carlo | Ceglana | Michaël Llodra
|
Mahesh Bhupathi Maks Mirny
|
4:6, 6:3, 6:7(6) |
| Finalista | 8. | 11 maja 2003 | Rzym | Ceglana | Michaël Llodra
|
Wayne Arthurs Paul Hanley
|
1:6, 3:6 |
| Finalista | 9. | 5 października 2003 | Metz | Twarda (hala) | Michaël Llodra
|
Julien Benneteau Nicolas Mahut
|
6:7(2), 3:6 |
| Finalista | 10. | 2 listopada 2003 | Paryż | Dywanowa (hala) | Michaël Llodra
|
Wayne Arthurs Paul Hanley
|
3:6, 6:1, 3:6 |
| Finalista | 11. | 16 listopada 2003 | Tennis Masters Cup, Houston | Twarda | Michaël Llodra
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
7:6(6), 3:6, 6:3, 6:7(3), 4:6 |
| Zwycięzca | 12. | 31 stycznia 2004 | Auckland | Twarda | Mahesh Bhupathi
|
Jiří Novák Radek Štěpánek
|
4:6, 7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 13. | 18 stycznia 2004 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Michaël Llodra
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
7:6(4), 6:3 |
| Zwycięzca | 14. | 7 marca 2004 | Dubaj | Twarda | Mahesh Bhupathi
|
Jonas Björkman Leander Paes
|
6:2, 4:6, 6:4 |
| Finalista | 12. | 6 czerwca 2004 | French Open, Paryż | Ceglana | Michaël Llodra
|
 Xavier Malisse Olivier Rochus
|
5:7, 5:7 |
| Finalista | 13. | 27 lutego 2005 | Dubaj | Twarda | Jonas Björkman
|
Martin Damm Radek Štěpánek
|
2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 15. | 8 maja 2005 | Rzym | Ceglana | Michaël Llodra
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
6:4, 6:2 |
| Finalista | 14. | 15 maja 2005 | Hamburg | Ceglana | Michaël Llodra
|
Jonas Björkman Maks Mirny
|
6:4, 6:7(2), 6:7(3) |
| Zwycięzca | 16. | 9 października 2005 | Metz | Twarda (hala) | Michaël Llodra
|
 José Acasuso Sebastián Prieto
|
5:2, 3:5, 5:4(4) |
| Zwycięzca | 17. | 30 października 2005 | Lyon | Dywanowa (hala) | Michaël Llodra
|
Jeff Coetzee Rogier Wassen
|
6:3, 6:1 |
| Zwycięzca | 18. | 13 listopada 2005 | Tennis Masters Cup, Szanghaj | Dywanowa (hala) | Michaël Llodra
|
Leander Paes Nenad Zimonjić
|
6:7(6), 6:3, 7:6(4) |
| Zwycięzca | 19. | 15 stycznia 2006 | Sydney | Twarda | Nenad Zimonjić
|
František Čermák Leoš Friedl
|
6:1, 6:4 |
| Finalista | 15. | 23 kwietnia 2006 | Monte Carlo | Ceglana | Nenad Zimonjić
|
Jonas Björkman Maks Mirny
|
2:6, 6:7(2) |
| Zwycięzca | 20. | 18 czerwca 2006 | Halle | Trawiasta | Nenad Zimonjić
|
Michael Kohlmann Rainer Schüttler
|
6:0, 6:4 |
| Finalista | 16. | 9 lipca 2006 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Nenad Zimonjić
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
3:6, 6:4, 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 21. | 8 października 2006 | Metz | Twarda (hala) | Richard Gasquet
|
 Julian Knowle Jürgen Melzer
|
3:6, 6:1, 11-9 |
| Zwycięzca | 22. | 15 października 2006 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Nenad Zimonjić
|
František Čermák Jaroslav Levinský
|
6:1, 7:5 |
| Finalista | 17. | 5 listopada 2006 | Paryż | Dywanowa (hala) | Nenad Zimonjić
|
Arnaud Clément Michaël Llodra
|
6:7(4), 2:6 |
| Zwycięzca | 23. | 3 marca 2007 | Dubaj | Twarda | Nenad Zimonjić
|
Mahesh Bhupathi Radek Štěpánek
|
7:5, 6:7(3), 10-7 |
| Zwycięzca | 24. | 11 maja 2007 | Rzym | Ceglana | Nenad Zimonjić
|
Bob Bryan Mike Bryan
|
6:4, 6:7(4), 10-7 |
| Finalista | 18. | 17 czerwca 2007 | Halle | Trawiasta | Nenad Zimonjić
|
Simon Aspelin Julian Knowle
|
4:6, 6:7(5) |
Gra mieszana (1−0)
edytuj| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 5 czerwca 2005 | French Open, Paryż | Ceglana |  Daniela Hantuchová
|
Martina Navrátilová Leander Paes
|
3:6, 6:3, 6:2 |
Bibliografia
edytuj- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-12-25] (ang.).