Faza genitalna
Faza genitalna – faza rozwoju psychoseksualnego człowieka wg koncepcji Sigmunda Freuda[1], następująca po fazie latencji.
Źródłem energii (przyjemności – nieprzyjemności) jest płeć przeciwna[1]. Doświadczanie fazy genitalnej, skutkuje kryzysem tożsamości płciowej z charakterystycznym dążeniem do niezależności w połączeniu z agresywnym lub wycofującym się zachowaniem[1].
Dojrzewająca osobowość jest m.in. bardziej altruistyczna i zainteresowana światem, choć w dalszym ciągu przejawia silne impulsy egocentryzmu[1]. W fazie genitalnej doświadczenia z poprzednich faz rozwoju psychoseksualnego podlegają integracji. Nierozwiązane konflikty z poprzednich faz objawiają się sprzecznymi zachowaniami[1].
Podstawowym celem fazy genitalnej jest zamiana narcyzmu w miłość altruistyczną, a także powiązanie seksualności z reprodukcją[1].
Osobowość genitalną uosabia w życiu dorosłym[1]:
- egoista i reformator,
- eremita (samotnik) i marzyciel,
- nierozważny buntownik i empatyczny idealista.