Wikipedia

François Sagat

François Sagat (ur. 5 czerwca 1979 w Cognac) – francusko-libański aktor filmowy, model i aktor pornograficzny[4].

François Sagat
Ilustracja
François Sagat (2006)
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1979[1]
Cognac[2], Francja

Używane pseudonimy

François Sagat, Azzedine

Lata aktywności

od 2005[1]

Narodowość

francusko-libańska[1][3]

Liczba filmów

98 jako aktor (za IAFD)[1],
5 jako reżyser (za IAFD)[1]

Wzrost

173 cm[2]

Masa ciała

75 kg[1]

Penis

18–20 cm

Kolor włosów

brązowy[1]

Kolor oczu

zielone[3]

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

W lipcu 2019 zajął dwudzieste drugie miejsce w rankingu „250 największych gejowskich gwiazd porno w historii”[5].

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodził się w południowo-zachodniej części Francji, w Cognac[6] w departamencie Charente jako syn Francuzów o arabskich korzeniach. Jego matka była Libanką, a ojciec miał słowacko-libańskie korzenie[2]. Sagat jest kuzynem wokalistki Alison Moyet[7][8][9].

Od dziecka interesował się światem mody. Ze względu na dziewczęcy styl bycia był prześladowany w szkole średniej[10]. W wieku osiemnastu lat, w nadziei na zdobycie pracy w branży mody, przeniósł się z rodzinnego Cognac do Paryża. Po ukończeniu szkoły przez dwa lata pracował jako model i krótko pracował w różnych domach mody jako asystent[2].

Kariera w branży porno

edytuj
 
Sagat podczas Folsom Street Fair, 2009

W wieku dwudziestu pięciu lat, podczas korzystania z gejowskiego czatu, nawiązał kontakt z przedstawicielami studia pornograficznego o nazwie Citébeur, którzy zaoferowali mu współpracę[11]. Kilka tygodni później Sagat wystąpił po raz pierwszy w filmie erotycznym, który to spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem. Sześć miesięcy potem przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, by wystąpić w filmie Arabesque. Wówczas zdecydował, że zamieszka w USA[12]. Był obsadzony w filmach pornograficznych o homo- i biseksualnej tematyce.

19 października 2006 podczas Erotic Film Festival HeatGay Awards w Berlinie został uhonorowany EroticLine Award w kategorii „Najlepszy europejski aktor”[13][14][15][16].

Pojawił się na wielu okładkach pornograficznych pism gejowskich, w tym „Honcho” (w czerwcu 2006, w maju 2007 i w lipcu 2007)[17], „Jock” (we wrześniu 2006)[17], „Unzipped” (w styczniu 2007, w kwietniu 2008, w czerwcu 2008 i we wrześniu 2009 z Erikiem Rhodesem)[17], „Blueboy” (w czerwcu 2006)[17], „Inches” (w sierpniu 2007 i w kwietniu 2008)[17], „Torso” (w sierpniu 2006)[17], „Macho” (w sierpniu 2009)[17] i „Xxx Showcase”[17].

W 2007 otrzymał nagrodę GayVN Award jako najlepszy gejowski wykonawca roku. Nominację do tej nagrody zdobył także rok później, wspólnie z Brendanem Daviesem i Rickiem Van Santem, za najlepszą scenę seksu grupowego w filmie Folsom Leather (2007). Był też sześciokrotnie nominowany do Grabby Award.

 
François Sagat na planie filmu L.A. Zombie (2010)

Zagrał tytułowego bohatera pornograficznego horroru Bruce’a LaBruce’a L.A. Zombie (2010) z udziałem Matthew Rusha, Erika Rhodesa, Francesco D’Macho, Wolfa Hudsona i Tony’ego Warda.

W 2013 wspólnie z Brianem Millsem został uhonorowany nagrodą PinkX Gay Video Award, przyznawaną przez kanał telewizyjny Pink TV, w dwóch kategoriach „Najlepszy reżyser” i „Najlepszy film zagraniczny” za realizację Incubus (2012)[18][19].

W 2018 zdobył trzy nominacje do Grabby Award w kategoriach: „Najlepsza grupa” w Justice League: A Gay XXX Parody (Men.com)[20] jako Aquaman z Ryanem Bonesem (Batman), Colbym Kellerem (Zielona Latarnia), Brandonem Cody (Superman) i Johnnym Rapidem (Flash), „Najgorętsza zmiana pozycji” i „Najlepszy duet” z Johnnym V w Paris Perfect (NakedSword / Pinkx)[20].

Obecność w kulturze masowej

edytuj

Christophe Honoré zaangażował go do roli Emmanuela, paryskiej męskiej prostytutki, w dramacie Mężczyzna w kąpieli (Homme au bain, 2010)[21][22] z Chiarą Mastroianni. Tytuł filmu pochodzi od obrazu Gustave Caillebotte Man at his Bath, z 1884, który zachował się w National Gallery w Londynie. Film prezentowany był na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno (nominacja do nagrody Złotego Leoparda za reżyserię) i Festiwalu Filmowym w Turynie.

Był uznawany za modela charakterystycznego ze względu na swoją muskulaturę, egzotyczną urodę oraz wytatuowaną głowę[23][24]. Znalazł się na okładkach magazynów: „Zero” (2009), brazylijskiego „Junior” (grudzień 2010)[25], „Loverboy” jako Madonna (maj 2014), „L’Homo” (luty 2015), „JÓN” (2017), „Têtu” (czerwiec 2017), „Indie” (lato 2017), „Satellite” (nr 46), „Tapette” i „Attitude” (kwiecień 2021)[26].

W 2011 był fotografowany przez Terry’ego Richardsona[27][28], jako amerykański bohater eksponujący granat ręczny i ręczny karabin maszynowy[29], a także flagę USA, amerykańskich wojskowych i napis na pośladkach Don’t ask, don’t tell (Nie pytaj, nie mów)[30][31]. W marcu 2012 brał udział w realizacji projektu muzycznego Hadès[32] Sylvii Gobbel, muzy zmarłego fotografa Helmuta Newtona[33].

Wystąpił w wideoklipie wyreżyserowanym przez Zahrę Reijs do piosenki irańsko-holenderskiej piosenkarki Sevdalizy - Bluecid (2017)[34].

Utworzył linię odzieżową Kick Sagat[35][36].

Zagrał postać porwanego w komediodramacie Bruce’a La Bruce’a It is Not the Pornographer That is Perverse... (2018)[37] z udziałem Allena Kinga i Colby Kellera[38]. Film był prezentowany na Festival Internacional de Cine w Puerto Vallarta[39][40][41]. Nagrał teledysk „Trust Me” (2018) z Igorem Dewe[42]. Zrealizował film dokumentalny Monsieur Sagat (2020)[43].

Życie prywatne

edytuj

We wrześniu 2007 dokonał coming outu jako homoseksualista[44][45]. Przez pewien czas był w związku z innym aktorem gejowskiego porno, Francesco D’Macho[46][47].

Filmografia

edytuj
Rok Tytuł Rola Reżyser
2007 La nudité toute nue (film dokumentalny TV) w roli samego siebie[48] Olivier Nicklaus
2009 Plan cul (film krótkometrażowy) François
Piła VI (Saw VI) mężczyzna uzależniony od narkotyków Kevin Greutert
2010 L.A. Zombie bezdomny schizofrenik (główny bohater) Bruce LaBruce
Mężczyzna w kąpieli (Homme au bain)[49] Emmanuel (główny bohater) Christophe Honoré
Multinauts (serial TV) w roli samego siebie Jennifer Juniper Stratford
2011 Sagat. Gwiazdor gejowskiego porno
(Sagat: The Documentary, film dokumentalny) 		Pascal Roche / Jérôme M. De Oliveira
Brenda & Lucy Co./ADL TV/Canal+
2013 Mr. Angel (film dokumentalny) Dan Hunt
2014 Remember Me (film krótkometrażowy) ochroniarz Nicolas Martin

Teledyski

edytuj
Rok Tytuł Artysta Reżyser
2012 „Hadès”[50] François Sagat, Sylvia Gobbel Franck Glenisson
2013 „Hyper Reality” Bromance #8 Panteros666, Ines Marzat
2015 „Camera” Veronika Mudra Yevgeniy Timokhin
2017 „Bluecid” Sevdaliza Sevdaliza, Zahra Reijs
2018 „Chamelia”[50] François Sagat, Igor Dewe Igor Dewe, Jona Davis
„Trust Me”[42]
2020 „Cum”[51] Brooke Candy, feat Iggy Azalea Dejan Jovanović

Nagrody

edytuj
Rok Nagroda Kategoria Film Inni wykonawcy
2006 David Award Najlepszy europejski aktor[13][14][15][16] – –
2007 GayVN Award Gejowski wykonawca roku[52] – –
2008 European Gay
Porn Award 		Najlepszy trójkąt[53] H2O (2007) Steve Cruz i Rocky Torrez
2010 TLA Gay Award Najlepsze włosy[54][55] – –
2011 HustlaBall Award Najlepszy europejski wykonawca[56] – –
2013 PinkX Gay Video Award Najlepszy reżyser[18][19] Incubus (2012) –
Najlepszy film zagraniczny[18][19] –
2019 XBIZ Award Gejowski wykonawca roku[57][58] – –

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d e f g François Sagat w serwisie IAFD
  2. ↑ a b c d François Sagat w bazie IMDb (ang.)
  3. ↑ a b François Sagat w serwisie Adult Film Database
  4. ↑ François Sagat Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2017-08-08]. (ang.).
  5. ↑ History’s 250 Greatest Gay-Porn Stars. BoyCulture, 2019-07-16. [dostęp 2022-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-01)]. (ang.).
  6. ↑ Personalidade: François Sagat (França). InterFilmes.com. [dostęp 2017-08-08]. (port.).
  7. ↑ Cognac, France. Neocities. [dostęp 2020-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-21)]. (ang.).
  8. ↑ Matthew Schneier: 12 Memorable Fashion Month Moments. „The New York Times”, 12 października 2015. [dostęp 2020-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-21)]. (ang.).
  9. ↑ Gay Lifetime Movie: Alison Moyet’s Porn Cousin. Boyculture.com, 8 sierpnia 2020. [dostęp 2020-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-21)]. (ang.).
  10. ↑ Cliff Joannou, Will Stroude: François Sagat: I’m not the masc beast people want me to be. „Attitude”, 2021-04-21. [dostęp 2021-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-21)]. (ang.).
  11. ↑ François Sagat (5 de Junho de 1979). Filmow. [dostęp 2017-07-11]. (port.).
  12. ↑ Published (2009-04-14): Francois Sagat, Uncut – Page. „Interview”. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  13. ↑ a b EroticLine-Awards 2006–Die Gewinner. German Adult News. [dostęp 2007-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-05)]. (ang.).
  14. ↑ a b EroticLine und GAY eLine-Awards 2006. German-Adult-News. [dostęp 2016-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (niem.).
  15. ↑ a b Doug Lawrence (2006-11-01): Europe’s David Awards Commence. AVN. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  16. ↑ a b Doug Lawrence (2007-10-23): Controversy Erupts at David Awards. AVN. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  17. ↑ a b c d e f g h François Sagat, Handsome Muscle French Gay porn super-star. smutjunkies.com. [dostęp 2019-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-27)]. (ang.).
  18. ↑ a b c PinkX Gay Video Awards: les lauréats 2013. pinktv.fr. [dostęp 2017-02-11]. (fr.).
  19. ↑ a b c Finn (2013-10-29): François Sagat and Brian Mills win big at the PinkX Gay Video Awards. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (fr.).
  20. ↑ a b Grabby 2018 Nominations. grabbys.com. [dostęp 2018-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-21)]. (ang.).
  21. ↑ Arne Adolfsen (2012-12-28): Film Diary of an Exile in the Middle of Nowhere. arneadolfsen.wordpress.com. [dostęp 2017-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  22. ↑ Homme au bain. Telerama.fr. [dostęp 2017-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (fr.).
  23. ↑ Rob Evers (2007-09-06): François Sagat: The Man Behind the Mask Part 1. Beautiful Mag. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  24. ↑ Jalis Vienne-Boulemsamer (2018-07-27): Mâle aimé, par Jalis Vienne. Libération. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (fr.).
  25. ↑ FamousFix. [dostęp 2017-08-08]. (ang.).
  26. ↑ Thom: François Sagat: «La barbe ne fait pas l’homme». Pink TV, 2021-04-28. [dostęp 2021-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-29)]. (fr.).
  27. ↑ Terry Richardson Francois Sagat Shoot Action. 10 Magazine. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  28. ↑ Terry Richardson: François Sagat. QueerClick. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  29. ↑ François Sagat by Terry Richardson for OUT – March 2011. art-opology.com. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  30. ↑ mattd (2011-02-27): François Sagat Is Terry Richardson's All American Hero. Queerty. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  31. ↑ Max Berlinger (2011-02-25): Behind the Shoot: François Sagat by Terry Richardson. Out. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  32. ↑ Christian Lütjens (2017-06-23): Francois Sagat vögelt wieder. Männer. [dostęp 2017-07-11]. (niem.).
  33. ↑ François Sagat Goes Helmut Newton In ‘Hadès’. gaypornblog.com. [dostęp 2012-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-10)]. (ang.).
  34. ↑ Claire Lobenfeld (2017-06-21): Sevdaliza enlists iconic gay adult film actor François Sagat for ‘Bluecid’ video. factmag.com. [dostęp 2017-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  35. ↑ Mickey Boardman (2015-02-16): Former Porn Legend Francois Sagat On His New Clothing Line, Kick Sagat. papermag.com. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  36. ↑ Lily Templeton (2017-06-22): Front Row at Haider Ackermann Men’s Spring 2018. wwd.com. [dostęp 2017-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  37. ↑ It is not the Pornographer that is Perverse.... Festival Internacional de Cine en Puerto Vallarta 2018 – UdG. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-13)]. (hiszp.).
  38. ↑ ¿Sexo explícito o pornografía?. CinefiliaCinefilia. [dostęp 2018-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-15)]. (hiszp.).
  39. ↑ Vallarta abre sus brazos al cine contemporáneo de México y el mundo. Informavallarta.com. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
  40. ↑ Milton Colmenares (2018-03-15): Inauguran oficialmente el Festival Internacional de Cine en Puerto Vallarta. Vallarta Independiente. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
  41. ↑ “It is not the pornographer that is perverse…”. Naves Matadero. [dostęp 2018-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
  42. ↑ a b Aldo Benítez (2015-06-11): lo vi en instagram: François Sagat. Página12. [dostęp 2019-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-14)]. (hiszp.).
  43. ↑ JC Adams: Francois Sagat Co-Directs, Stars in Stylish Showcase 'Monsieur Sagat'. xbiz.com, 28 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-30)]. (ang.).
  44. ↑ Julien Sauvalle (2017-01-27): François Sagat, Uncut: Catching Up With a Sex Symbol. Out. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  45. ↑ François Sagat dating. FamousFix. [dostęp 2017-02-11]. (ang.).
  46. ↑ Profil D’Macho. Gay.pl. [dostęp 2017-02-11]. (pol.).
  47. ↑ Wywiad z Francois Sagatem − o porno refleksjach i nowych projektach. Pride. [dostęp 2017-02-11]. (pol.).
  48. ↑ François Sagat w Internetowej Bazie Filmowej (fdb.pl)
  49. ↑ François Sagat w bazie Filmweb
  50. ↑ a b François Sagat w bazie Discogs.com (ang.)
  51. ↑ JC Adams: Francois Sagat, Alicia Amira Appear in Sexy New Brooke Candy Music Video. xbiz.com. [dostęp 2020-12-24]. (ang.).
  52. ↑ François Sagat Awards. FamousFix. [dostęp 2017-02-11]. (ang.).
  53. ↑ G. Zisk Rice (2008-05-19): 2008 European Gay Porn Award Winners Announced. AVN. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)]. (ang.).
  54. ↑ JC Adams (2010-04-14): Chi Chi, Corrigan, ‘Men of Israel’ Snag TLA Gay Honors. GayPornTimes.com. [dostęp 2017-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-12)]. (ang.).
  55. ↑ Bob Johnson (2010-04-22): TLAgay Announces 1st Annual Adult Award Winners. xbiz.com. [dostęp 2020-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-20)]. (ang.).
  56. ↑ HustlaBall Award – History – 2011 Winners. SMB-Berlin Events GmbH. [dostęp 2017-02-11]. (ang.).
  57. ↑ Ryan Shea (2018-11-16): Austin Wolf and Other Gay Performers Score Major XBIZ Nomination. Instinct Magazine. [dostęp 2018-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-17)]. (ang.).
  58. ↑ Rhett Pardon (2019-01-18): 2019 XBIZ Awards Winners Announced. xbiz.com. [dostęp 2019-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-19)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=François_Sagat&oldid=74513572”
  NODES
INTERN 5