Francis Bourne

Francis Alphonsus Bourne (ur. 23 marca 1861 w Claphan, zm. 1 stycznia 1935 w Londynie) – angielski duchowny katolicki, arcybiskup Westminster, prymas Anglii i Walii, kardynał.

Francis Bourne

Kardynał prezbiter Prymas Anglii i Walii (1903–1935)
Ne cede malis
Kraj działania	Anglia
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1861 Claphan
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 1935 Londyn
Miejsce pochówku	katedra Westminsterska
Arcybiskup Westminster
Okres sprawowania	1903–1935
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	11 czerwca 1884
Nominacja biskupia	27 marca 1896
Sakra biskupia	1 maja 1896
Kreacja kardynalska	27 listopada 1911 Pius X
Kościół tytularny	S. Pudenziana

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	1 maja 1896
Konsekrator	Herbert Vaughan
Współkonsekratorzy	John Baptist Butt Thomas Whiteside
Konsekrowani biskupi John Baptist Cahill 1900 Louis Charles Casartelli 1903 Peter Emmanuel Amigo 1904 Patrick Fenton 1904 William Miller 1904 Richard Collins 1905 William Anthony Johnson 1906 Frederick William Keating 1908 Hugh Singleton 1908 John Stephen Vaughan 1909 Leonard Ludwig Baumbach 1910 Joseph Butt 1911 John Joseph Keily 1911 Thomas Dunn 1916 Bernard Nicholas Ward 1917 Emmanuel John Bidwell 1917 Alban Goodier 1919 Arthur Henry Doubleday 1920 Dudley Charles Cary-Elwes 1921 John William Campling 1925 Richard Joseph Downey 1928 Thomas Leighton Williams 1929 George Weld 1932 John Francis McNulty 1932 Edward Myers 1932
Współkonsekrowani biskupi James Bellord 1899 Anselm Edward John Kenealy 1911

Życiorys

Jego matka pochodziła z Irlandii, ojciec był konwertytą. Początkowo wstąpił do dominikanów, ale po roku opuścił zakon i po ukończeniu studiów między innymi we Francji otrzymał święcenia kapłańskie 11 czerwca 1884. Pracował w Blackheath, Mortlake i West Grinstead.

27 marca 1896 otrzymał nominację na koadiutora biskupa Southwark. Sakry udzielił kardynał Herbert Vaughan. Sukcesję przejął rok później. Po śmierci kard. Vaughana w 1903 został jego następcą na urzędzie arcybiskupa westminsterskiego. Był odtąd zwierzchnikiem Kościoła w Anglii i Walii. W 1911 podniesiony do rangi kardynała prezbitera z tytułem Santa Pudenziana. Jego dewizą było hasło Ne cede malis (pol. Nie ustępuj przed złem). Był raczej konserwatystą i przeciwnikiem modernizmu, nie popierał też dialogu międzywyznaniowego. Jego rządy trwały ponad 30 lat. W tym czasie brał udział w konklawe 1914 i 1922 roku.

Bibliografia

• Ze świata. Zgon prymasa Anglii. „Rycerz Niepokalanej”. Nr 3, s. 89, 1935. 
• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)]. (ang.)