Franciszek de Bourbon-Conti

Franciszek I de Bourbon-Conti, fr. François de Bourbon (19 sierpnia 1558, w La Ferté-sous-Jouarre - 3 sierpnia 1614, w Paryżu) – trzeci syn Ludwika, księcia de Condé, i Eleanory de Roye. W latach 1581–1597 był markizem de Conti, a następnie został podniesiony do rangi księcia de Conti.

Franciszek Burbon-Conti

Do 1587 nie brał udziału we francuskich wojnach religijnych, później jego nieufność względem Henryka, trzeciego księcia de Guise spowodowała, że opowiedział się przeciwko Lidze Katolickiej i wsparł swojego kuzyna - Henryka Burbona, króla Nawarry. W 1589 po śmierci króla Henryka III Walezego, Franciszek był jednym z dwóch książąt, którzy poparli kandydaturę Henryka z Nawarry jako kolejnego króla Francji. Po koronacji kuzyna wspierał go, mimo że w 1590 kardynał Burbon wymienił samego Franciszka jako kandydata na króla.

W 1582 pierwszą żoną Franciszka została Jeanne de Coeme, dziedziczka Bonnétable, która zmarła w 1601. W 1605 Franciszek ożenił się z Louise Marguerite Lorraine-Guise (1574-1631), córką Henryka, księcia de Guise, i Katarzyny de Cleves. Z drugą żoną Franciszek doczekał się jedynie córki, więc tytuł księcia Conti przepadł:

• Marii de Conti (ur. i zm. 1610), która przeżyła jedynie 3 tygodnie

Franciszek miał jeszcze nieślubnego syna:

• Nicolasa de Conti (zm. 1648), brata przełożonego w Gramont

Wdowa po Franciszku w sekrecie poślubiła François de Bassompierre, który razem z nią spiskował przeciwko kardynałowi Richelieu. Kardynał wygnał ją później do jej majątku w Eu, niedaleko Amiens, gdzie zmarła.