Front Doński
Front Doński (ros. Донской фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1943 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. por. Konstanty Rokossowski |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
| Skład |
21 Armia |
Historia
edytujSformowany 28 września 1942 w czasie bitwy stalingradzkiej[1] (częściowo z Frontu Stalingradzkiego. Dowódca gen. por. K. Rokossowski (od 15 stycznia 1943 gen. płk). Rozwinął się na linii: Pawłowsk–Wierchni Mamon–Wiereszenka–Serafimowicz–Kletska–Sirotinska–Samofałowka–Jerzowka, przeciw 3 Armii rumuńskiej, 4 armii włoskiej oraz części niemieckiej Grupy Armii "B". Do 18 listopada prowadził walki obronne. 19–30 listopada wraz z Frontem Południowo-Zachodnim i Stalingradzkim brał udział w okrążeniu 6. Armii niemieckiej pod Stalingradem (obecnie Wołgograd).
Od 10 stycznia do 2 lutego 1943 prowadził operację likwidacji 6 Armii niemieckiej. Po zakończeniu likwidacji 6 Armii przemianowany na Front Centralny.
Skład Frontu
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 145.
Bibliografia
edytuj- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija, Moskwa 1978,