Gazeta Robotnicza
Gazeta Robotnicza – czasopismo powołane do życia w Berlinie 3 stycznia 1891 roku przez polskich socjalistów działających w socjaldemokracji niemieckiej (SPD). Jako redaktor sygnowany był Władysław Kurowski, a po jego śmierci od lipca 1892 Franciszek Morawski. Gazetę redagowali również Ignacy Daszyński, Stanisław Grabski i Stanisław Przybyszewski[1].
 Wydanie z 31 marca 1947 (Katowice) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
Berlin, Katowice |
| Język |
polski |
| Pierwszy numer | |
| Ostatni numer | |
Historia
edytujUkazywał się ze zmiennym podtytułem, na początku: „Organ partii socjalno-demokratycznej”, od 7 lutego 1891 – „Organ socjalistów polskich”. Od 1901 – „Pismo poświęcone sprawom polskim ludu pracującego w zaborze pruskim. Organ Polskiej Partii Socjalistycznej”.
Od 1901 roku redakcja została przeniesiona do Katowic. W 1907 pismo miała 800 prenumeratorów na Śląsku, a w 1910 nakład wynosił 6000 egzemplarzy, w tym 3000 prenumeratorów.
W dwudziestoleciu międzywojennym organ Okręgowego Komitetu PPS Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego (w 1928 redaktorem naczelnym „GR” został Henryk Sławik), wychodziła także po wojnie.
Przypisy
edytuj- ↑ Krystyna Kolińska, Stachu : jego kobiety, jego dzieci, wyd. 2, Warszawa: Książka i Wiedza, 1994, ISBN 83-05-12658-7, OCLC 30959800., s. 51
Linki zewnętrzne
edytuj- Numery czasopisma w bibliotece Polona
Zobacz też
edytuj- „Gazeta Wrocławska” – dziennik wydawany we Wrocławiu, w latach 1948–1990 jako „Gazeta Robotnicza”