Generał armii (ZSRR)

generał armii
Wojska Lądowe
Stopień wyższy	marszałek rodzaju wojsk
Stopień niższy	generał-pułkownik
	Oznaczenie stopnia 1940–1943
	; patka kołnierzowa
	Oznaczenie stopnia 1943–1955
	; naramiennik
	Oznaczenie stopnia 1955–1974
	; naramiennik
	Oznaczenie stopnia 1974–1991
	; naramiennik

Generał armii (ros. генерал армии) – stopień wojskowy w Armii Czerwonej i Armii Radzieckiej Sił Zbrojnych ZSRR, poniżej stopnia marszałka rodzaju wojsk, a powyżej stopnia generała-pułkownika. Nadawany dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR.

Stopień wojskowy „generała armii” stał się najwyższym z czterech stopni generalskich wprowadzonych w Armii Czerwonej 7 maja 1940. Nie istniał w carskiej Rosji.

Pierwszymi generałami armii zostali 4 czerwca 1940: komkor Gieorgij Żukow oraz komandarmi II rangi Kiriłł Mierieckow i Iwan Tiuleniew^[1]. Przed najazdem niemieckim na ZSRR awansowali na ten stopień również gen-płk Iosif Apanasienko (dowódca Frontu Dalekowschodniego) i Dmitrij Pawłow (dowodzący wojskami Zachodniego Specjalnego Okręgu Wojskowego)^[2].

Przypisy

[1] Постановление СНК СССР от 4 июня 1940 года № 945 «О присвоении воинских званий высшему начальствующему составу Красной Армии», 4 czerwca 1940 (ros.).

[2] GIENIERAŁY ARMII

[1]

[2]