Gepard
Gepard[15] (Acinonyx) – rodzaj drapieżnych ssaków z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).
Acinonyx | |||||
Brookes, 1828[1] | |||||
Przedstawiciel rodzaju – gepard grzywiasty (A. jubatus) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Infrarząd | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Rodzaj |
gepard | ||||
Typ nomenklatoryczny | |||||
Acinonyx venator Brookes, 1828 (= Felis jubata von Schreber, 1775) | |||||
| |||||
Gatunki | |||||
|
Zasięg występowania
edytujRodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w Afryce i południowo-zachodniej Azji[16][17][18].
Morfologia
edytujDługość ciała (bez ogona) 121–145 cm, długość ogona 63–76 cm, wysokość w kłębie 79–94 cm; masa ciała samic 36–48 kg (średnio 43 kg), samców 39–89 kg (średnio 54 kg) (dotyczy gatunku występującego współcześnie)[17][19].
Systematyka
edytujRodzaj zdefiniował w 1828 roku brytyjski przyrodnik Joshua Brookes w katalogu sprzedażowym własnego autorstwa[1]. Na gatunek typowy Brookes wyznaczył (oznaczenie monotypowe) geparda grzywiastego (A. jubatus).
- Acinonyx (Acinomyx): gr. ακαινα akaina ‘cierń, kolec’, od ακις akis, ακιδος akidos ‘punkt’; ονυξ onux, ονυχος onukhos ‘pazur’[20].
- Cynailurus (Cynaelurus): gr. κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’; αιλουρος ailouros ‘kot’[21]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Felis jubata von Schreber, 1775.
- Guepardus (Guepar, Gueparda): fr. guepard „polujący lampart”, prawdopodobnie od fr. guet „obserwator” i łac. pardus „pantera, lampart”[22]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Felis jubata von Schreber, 1775.
- Cynofelis: gr. κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’; rodzaj Felis Linnaeus, 1758, (kot)[23]. Gatunek typowy: Lesson wymienił dwa gatunki – Felis jubata von Schreber, 1775 i Felis guttata Hermann, 1804 (= Felis jubata von Schreber, 1775) – nie wskazując gatunku typowego; typ nomenklatoryczny (późniejsze oznaczenie) – Felis jubata von Schreber, 1775[24].
- Paracinonyx: gr. παρα para ‘blisko, obok’[25]; rodzaj Acinonyx Brookes, 1828. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Acinonyx rex Pocock, 1927 (= Felis jubata Schreber, 1775).
- Abacinonyx: łac. przedrostek ab- ‘z’[26]; rodzaj Acinonyx Brookes, 1828. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Cynailurus pleistocaenicus Zdansky, 1925 (= †Felis pardinensis Croizet & Jobert, 1828).
- Valdarnius: dolina Valdarno, Toskania, Włochy[10]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Cynailurus etruscus del Campana, 1915 (= †Felis pardinensis Croizet & Jobert, 1828).
- Sivafelis: hindi siva ‘szczęśliwy’[27]; rodzaj Felis Linnaeus, 1758 (kot). Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Sivafelis potens Pilgrim, 1932 (= †Felis pardinensis Croizet & Jobert, 1828).
- Brachyprosopus: gr. βραχυς brakhus ‘krótki’[28]; προσωπον prosōpon ‘twarz’[29]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): †Brachyprosopus vireti Schaub, 1943 (= †Felis pardinensis Croizet & Jobert, 1828).
- Schaubia: Samuel Schaub (1882–1962), szwajcarski paleontolog[13].
Podział systematyczny
edytujDo rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[30][19][17][15][18]:
- Acinonyx jubatus (Schreber, 1775) – gepard grzywiasty
Opisano również gatunki wymarłe[31]:
- Acinonyx aicha Geraads, 1997[32] (Afryka; pliocen)
- Acinonyx pardinensis (Croizet & Jobert, 1828)[33] (Europa; fanerozoik)
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b J. Brookes: A catalogue of the Anatomical and Zoological Museum of Joshua Brookes. Cz. 16. London: Richard Taylor, 1828, s. 33. (ang.).
- ↑ J.A. Wagler: Natürliches System der Amphibien mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel: ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München: In der J. G. Cotta’schen Buchhandlung, 1830, s. 30. (niem.).
- ↑ G.L. Duvernoy. Notice critique sur les espèces de grands chats nommées, par Hermann: Felis chalybeate et guttata. „L’Institut Journal des Academies et Societes Scientifiques de la France et de l’Etranger”. 2 (51), s. 145, 1834. Paris. (fr.).
- ↑ C.W.L. Gloger: Gemeinnütziges Hand- und Hilfsbuch der Naturgeschichte. Für gebildete Leser aller Stände, besonders für die reifere Jugend und ihre Lehrer. Breslau: A. Schulz, 1841, s. xxix, 63. (niem.).
- ↑ R.-P. Lesson: Nouveau tableau du règne animal: mammifères. Paris: A. Bertrand, 1842, s. 48. (fr.).
- ↑ P. Boitard: Le Jardin des plantes: description et murs des mammifères de la Ménagerie et du Muséum d’histoire naturelle. Paris: J.J. Dubochet et Ce, Éditeurs, 1842, s. 234. (fr.).
- ↑ J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British Museum. London: The Trustees, 1843, s. 46. (ang.).
- ↑ Kretzoi 1930 ↓, s. 10.
- ↑ Kretzoi 1930 ↓, s. 11.
- ↑ a b Kretzoi 1930 ↓, s. 14.
- ↑ G.E. Pilgrim. The fossil Carnivora of India. „Memoirs of the Geological Survey of India, Palaeontologia Indica”. New series. 18, s. 199, 1932. (ang.).
- ↑ S. Schaub. Die oberpliocaene Säugetierfauna von Senèze (Haute-Loire) und ihre verbreitungsgeschiehtliehe Stellung. „Schweizerische palaeontologische Abhandlungen”. 64, s. 273, 1943. (niem.).
- ↑ a b C.L. Camp, S.P. Welles & M. Green. Bibliography of Fossil Vertebrates 1939-1943. „Memoir of the Geological Society of America”. 37, s. 330, 1949. (ang.).
- ↑ G. de Beaumont. Remarques sur la classification des Felidae. „Eclogae Geologicae Helvetiae”. 57 (2), s. 840, 1964. (fr.).
- ↑ a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 134. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 402. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b c M.E. & F.C. Sunquist: Family Felidae (Cats). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 155. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Acinonyx. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-03-08].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 647. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 74.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 208.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 302.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 211.
- ↑ D.G. Elliot: A Monograph of the Felidæ or Family of the Cats. London: Taylor and Francis, 1883, s. xiii. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 183.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 3.
- ↑ Siva, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-04-06] (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 38.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 209.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-14]. (ang.).
- ↑ Acinonyx Brookes 1828 (cheetah). Fossliworks. [dostęp 2021-05-15]. (ang.).
- ↑ D. Geraads. Carnivores du Pliocène terminalde Ahl al Oughlam (Casablanca, Maroc). „Geobios”. 30 (1), s. 140, 1997. DOI: 10.1016/S0016-6995(97)80263-X. (fr.).
- ↑ J.-B. Croizet & A.C.G. Jobert: Recherches sur les ossemens fossiles du departement du Puy-de-Dôme. Paris: chez les principaux libraires, 1828, s. 203. (fr.).
Bibliografia
edytuj- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
- M. Kretzoi. Felida-tanulmányok. „A Magyar Királyi Földtani Intézet Hazinyomdaja”. 24, s. 1–22, 1930. (orm.).
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).