Graciosa (Łaskawa) – portugalska wyspa na środkowym Atlantyku zaliczana do Makaronezji. Należy ona do centralnej grupy wysp azorskich i jest najbardziej na północ wysuniętą wyspą z tej grupy. Jej powierzchnia wynosi 60,84 km², długość 10 km, a szerokość dochodzi maksymalnie do 7 km. Wyspa jest stratowulkanem, który powstał z dna Oceanu Atlantyckiego. Większą część południowo-wschodniego krańca wyspy zajmuje kaldera o średnicy ponad 1,6 km.

Graciosa
Ilustracja
Graciosa: widok z lotu ptaka.
Kontynent

Europa

Państwo

 Portugalia

Region autonomiczny

 Azory

Akwen

Ocean Atlantycki

Powierzchnia

60,84 km²

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


4777
79 os./km²

Położenie na mapie Azorów
Mapa konturowa Azorów, u góry znajduje się punkt z opisem „Graciosa”
Położenie na mapie Oceanu Atlantyckiego
Mapa konturowa Oceanu Atlantyckiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Graciosa”
Ziemia39°02′38″N 27°59′01″W/39,043889 -27,983611
Mapa wyspy

Krajobraz

edytuj

Krajobraz Graciosy to połączenie zielonych pastwisk z białymi domami, które znajdują się w każdym miasteczku i wsi na wyspie. Na wyspie panują idealne warunki do uprawy owoców, produkcji wina oraz wypasu bydła i produkcji mleka i sera, z których słynie wyspa.

Pozostałością po wulkanicznej historii wyspy jest Calderia, szczyt o wysokości 402 m.

Wyspa Graciosa posiada zaledwie jedną gminę (jest nią Santa Cruz da Graciosa), w której mieszka 4777 mieszkańców.

Odkrycie wyspy

edytuj

Wyspa została odkryta w latach czterdziestych XV wieku, ale zasiedlona dopiero 2 maja 1450 roku. Pierwsi koloniści pochodzili z portugalskiej gminy Montemor-o-Velho, a ich przywódcą był Vasco Gil Sodré. Następni przybysze pochodzili z pobliskiej Terceiry.

Na wyspie Graciosa zginął 13 lipca 1929 r. w czasie przymusowego lądowania, polski pilot Ludwik Idzikowski. Była to jego druga próba przelotu Atlantyku ze wschodu na zachód, przerwana awarią silnika samolotu Amiot 123.

Wyspa posiada swój własny klub piłkarski, który rozgrywa swoje mecze w portugalskiej lidze okręgowej, działającej w regionach Terceira, São Jorge oraz Graciosa.

Galeria

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Scarth, Alwyn; Tanguy, Jean-Claude (2001). Volcanoes of Europe. Oxford University Press, 243 pp. ISBN 0-19-521754-3.
  NODES
Done 1