Wikipedia

Grzegorz z Nyssy

Ojciec Kościoła, biskup Nyssy

Grzegorz z Nyssy (cs. святитель Григорий Нисский; ur. ok. 335 w Cezarei Kapadockiej[1], zm. 10 stycznia między 394–395) – biskup Nyssy, przez niektórych utożsamianej z dzisiejszym Nevşehir k. dawnej Cezarei kapadockiej. Jeden z ojców Kościoła, święty Kościołów: katolickiego[2], anglikańskiego, ormiańskiego, koptyjskiego, syryjskiego i prawosławnego[3].

Święty
Grzegorz z Nyssy
biskup
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

ok. 335
Cezarea Kapadocka

Data śmierci

10 stycznia ok. 395

Czczony przez

Kościół katolicki,
Cerkiew prawosławną

Wspomnienie

10 stycznia lub 19 lipca (kat.),
10/23 stycznia (praw. według kal. greg.)

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys

edytuj
 
De virginitate

Grzegorz był synem św. Emilii i bratem św. Bazylego, św. Piotra z Sebasty i św. Makryny Młodszej. Tradycja rodzinna, jego ojciec był retorem, ukierunkowała go w dzieciństwie na drogę nauki, a także głębokiego życia religijnego (obydwoje rodzice zostali wpisani do katalogu świętych). Po śmierci żony, za namową swego brata przyjął święcenia kapłańskie i poświęcił się życiu ascetycznemu. Wszechstronnie wykształcony Grzegorz stał się jednym z najwybitniejszych teologów tamtych czasów. Pozostawił po sobie bardzo bogatą spuściznę pisarską, na którą złożyły się rozprawy teologiczne zwalczające błędy arianizmu, komentarze do Pisma św., dzieła ascetyczne oraz wiele kazań i listów. Wstąpił do klasztoru nad Morzem Czarnym. W roku 371 (według innych źródeł w 372) został powołany na biskupa Nyssy (dziś Nevşehir) w Kapadocji. Początki jego urzędowania nie były łatwe, bowiem, jak mówił o tym św. Bazyli, Grzegorz był zbyt pobłażliwy i łatwowierny, a przy tym pozbawiony taktu. W późniejszym okresie na dwa lata został odsunięty od urzędu pod fałszywym zarzutem sprzeniewierzenia majątku Kościoła. W roku 380 został wybrany metropolitą Sebasty.

Uczestniczył w soborze w Konstantynopolu (381), gdzie bronił nicejskiego wyznania wiary, przeciw arianom. Miał być tam głównym autorem projektu nowego, ogłoszonego przez ten Sobór nicejsko-konstantynopolitańskiego wyznania wiary, który w uzupełnieniu do Nicejskiego symbolu wiary definiował Boską Naturę Ducha Świętego. Nazywano go „kolumną Kościoła” i „Filarem Ortodoksji”. Dla potomnych pozostał w pamięci jako człowiek otwarty i miłujący pokój, współczujący biednym i chorym.

Walczącego z herezją arian hierarchę z powodu ich intryg pozbawiono katedry i skazano na wygnanie. Dopiero po ośmiu latach zrehabilitował go cesarz Gracjan.

Święty Grzegorz zmarł w wieku ok. 60 lat.

Kult

edytuj

Wraz z Bazylim Wielkim i Grzegorzem z Nazjanzu jest zaliczany do tzw. ojców kapadockich, trzech ojców Kościoła z IV wieku, którzy pochodzili z Kapadocji. Bronili oni wyznawców trynitarnego poglądu, który był oparty na ustaleniu twierdzenie słowa „współistotny” (ho·mo·ouʹsi·os) w stosunku do Ojca i Syna podczas soboru nicejskiego I. Sobór potępił herezję Ariusza i w ten utorował drogę do uchwalenia dogmatu o Świętej Trójcy.

Dzień obchodów

edytuj

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim i ewangelickim obchodzone jest 10 stycznia, w anglikańskim 19 lipca.

Kościoły wschodnie z uwagi na liturgię według kalendarza juliańskiego wspominają Świętego:

Dzieła

edytuj

Do naszych czasów zachowały się kazania i traktaty napisane przez św. Grzegorza w obronie nauki ortodoksyjnej od herezji arian i macedonian.

  • 379 - 394 r. - O stworzeniu człowieka (De opificio hominis); przeł. Marta Przyszychowska,WAM Źródła Myśli Teologicznej 39, Kraków 2006, s. 152, ISBN 83-7318-687-5; tekst grecki: PG 44, 123-256; SCh 6, wyd.Jean-Jacques Courtiau /1944/[4].
  • Wielka Katecheza (Oratio catechetica magna), przeł. Wojciech Kania, [w:] Grzegorz z Nyssy, Wybór pism, Warszawa 1974 ATK PSP 14, s. 128-183; tekst grecki: Sources chrétiennes (SCh) 453, (oprac. Raymond Winling).
  • 370 r. - O dziewictwie, SCh 119, wyd. M. Aubineau /1966/.

Inne dzieła:

  • Komentarz do Pieśni nad Pieśniami (In Canticum Canticorum Homiliae, PG 44, 873nn; )
  • Homilie do Błogosławieństw. M. Przyszychowska (przekład, wstęp i przypisy). Kraków: WAM, 2005, s. 101, seria: ŹMT 34. ISBN 83-7318-504-6.
  • Homilie do Eklezjastesa. M. Przyszychowska (przekład, wstęp i przypisy). Kraków: WAM, 2009, s. 106, seria: ŹMT 51. ISBN 978-83-7505-197-1.
  • O chrzcie Chrystusa (In baptismum Christi; PG 46, 592nn)
  • O duszy i zmartwychwstaniu (De anima et resurrectione)
  • O tych, którzy odkładają przyjęcie chrztu (De iis qui baptismum differunt; PG 46, 420nn)
  • Przeciwko przeznaczeniu
  • 379-381 r. - Życie Makryny (Vita Macrinae), SCh 178, wyd. P. Maraval /1971/.
  • 379 - 383 r. - Przeciw Eunomiuszowi; cz.1, Sources chrétiennes 521, wyd. W. Jaeger /2008/[5].
  • 391 - 394 r. - Żywot Mojżesza (De Vita Moysis, PG 44, 361nn; Sources chrétiennes 1, /3 wyd. 2000/; Żywot Mojżesza. S. Kalinkowski (przekład). Kraków: WAM, 2009, s. 104, seria: ŹMT 50.

Zobacz też

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ podwójne datowanie

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Grzegorz z Nyssy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-11-28].
  2. ↑ Święty Grzegorz z Nyssy, biskup i doktor Kościoła [online].
  3. ↑ a b Gregor von Nyssa [online], Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.).
  4. ↑ Por. streszczenie tomu i dane wydania francuskiego: Création de l'homme (fr.)
  5. ↑ Por. streszczenie tomu i dane wydania francuskiego: Contre Eunome I (fr.)

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj

Całe dzieła:

Fragmenty:

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grzegorz_z_Nyssy&oldid=74642174”
  NODES
Done 1