Henryk Bardijewski

Henryk Eugeniusz Bardijewski (ur. 7 stycznia 1932 w Częstochowie, zm. 9 grudnia 2020 w Warszawie^[1]) – polski prozaik, satyryk, autor sztuk scenicznych i słuchowisk oraz tekstów dla kabaretów literackich.

Ukończył studia z zakresu filologii polskiej i bibliotekoznawstwa na Uniwersytecie Warszawskim. W 1952 r. debiutował na łamach tygodnika „Szpilki” jako satyryk. W latach 1957–1975 był redaktorem Polskiego Radia.

W 2002 został wyróżniony przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia nagrodą Honorowy Wielki Splendor^[2].

Pochowany na Cmentarzu Wawrzyszewskim w Warszawie^[3].

Twórczość

Rysunki na piasku (satyry, 1962)
Talizman i inne opowiadania (1965)
Alibi. Skecze i monologi (1965)
Lustra (opowiadania, 1971)
Siła przyciągania (słuchowisko radiowe, 1975)
Jak zostać monarchistą, a właściwie królem (satyry, 1976)
Klawiatura (opowiadania, 1977)
Pochód Don Kichotów (satyry, 1977)
Dzień niepokoju (opowiadania, 1979)
Kraina intymności (powieść, 1979)
Rzut podkową (powieść, 1979)
Irytacje (powieść, 1984)
Czekanie na znak (opowiadania, 1985)
Spis Rzeczy i inne opowiadania (2001)
Aria na tysiąc głosów (wybrane utwory dramatyczne, 2004)
Dzikie Anioły i inne opowiadania (2006)
Każdy może zostać... odkrywcą! (dla dzieci, 2009)
Przelotna Radość (opowiadania, 2012)

Przypisy

↑ Zmarł pisarz, satyryk i dramaturg Henryk Bardijewski. portalsamorzadowy.pl. [dostęp 2020-12-10]. (pol.).
↑ Wielki Splendor - nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone. prsa.pl, 2008-12-01. [dostęp 2010-12-06].
↑ nekrolog, Gazeta Wyborcza 15 grudnia 2020

Bibliografia

Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawnictwo Naukowe PWN. ISBN 83-01-11593-9.

[1] Zmarł pisarz, satyryk i dramaturg Henryk Bardijewski. portalsamorzadowy.pl. [dostęp 2020-12-10]. (pol.).

[2] Wielki Splendor - nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone. prsa.pl, 2008-12-01. [dostęp 2010-12-06].

[3] rolog, Gazeta Wyborcza 15 grudnia 2020

[1]

[2]

[3]