Henryk Zemanek
Henryk Józef Zemanek (ur. 15 stycznia 1872 w Krakowie, zm. 30 maja 1936 w Toruniu) – generał dywizji Wojska Polskiego.
 generał dywizji
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1893–1927 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy okręgu korpusu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Życiorys
edytujKształcił się w Krakowie. Ukończył Szkołę Kadetów Piechoty w Łobzowie, oraz Wojskową Akademię Techniczną w Wiedniu. W 1893 roku podporucznik i oficer zawodowy cesarskiej i królewskiej armii. Przeszedł kolejne szczeble dowódcze w jednostkach austriackiej. Na pułkownika Sztabu Generalnego został awansowany ze starszeństwem z 1 września 1915 roku[1]. Dowodził pułkiem.
1 czerwca 1919 roku przyjęty został do Wojska Polskiego i wyznaczony na stanowisko szefa Instytutu Wojskowo-Geograficznego. 23 stycznia 1920 roku Naczelnik Państwa i Naczelny Wódz zwolnił go ze stanowiska szefa Instytutu i mianował na to stanowisko pułkownika Bolesława Jaźwińskiego[2]. Podczas wojny z bolszewikami był kwatermistrzem 6 Armii. Na tym stanowisku 30 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, „w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej”.
21 listopada 1920 roku został komendantem miasta Bydgoszcz i członkiem Komisji Regulaminowej. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 7. lokatą w korpusie generałów[3]. 2 lipca 1922 Józef Piłsudski mianował go komendantem Obozu Warownego „Toruń”[4]. 7 listopada 1922 roku wyznaczony został na stanowisko zastępcy dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[5]. 1 grudnia 1924 roku został awansowany na generała dywizji ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 2. lokatą w korpusie generałów[6]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 roku przeniesiony został w stan spoczynku[7][8]. Osiadł we Toruniu[9]. Tam 30 maja 1936 roku zmarł.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych
- Kawaler Orderu Leopolda z dekoracją wojenną
- Kawaler Orderu Korony Żelaznej z dekoracją wojenną
- Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
- Krzyż za 25-letnią służbę wojskową (niem. Militärdienstzeichen für Offiziere 3. Klasse)
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
Przypisy
edytuj- ↑ Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918, Wiedeń 1917, s. 26, 36.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 7 lutego 1920 roku.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 15.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 23 z 29 lipca 1922 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 47 z 25 listopada 1922 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 730.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 37, 44.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 321.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 878.
Bibliografia
edytuj- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- H. P. Kosk, Generalicja polska, t. 2, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.