Monitorowanie EKG metodą Holtera

Monitorowanie EKG metodą Holtera (pot. holter) – metoda EKG umożliwiająca rejestrowanie pracy serca w sposób ciągły, przez 24 godziny na dobę w celu późniejszej, szczegółowej, często komputerowej analizy. Jego wynalazcą był amerykański biofizyk Norman Holter^[1].

Ważnymi cechami urządzeń do monitorowania holterowskiego są niewielkie rozmiary rejestratora i możliwość przymocowania do ciała lub ubrania pacjenta w sposób niekrępujący ruchów. Umożliwia to normalną aktywność życiową ze sportem i snem włącznie. Nie wolno jednak wchodzić z holterem pod prysznic lub zanurzać się w wodzie.

Starsze urządzenia zapisywały dane na standardowej kasecie magnetofonowej C120 z bardzo małą prędkością (2 mm/s), nowsze korzystają z pamięci flash.

Zobacz też

holter ciśnieniowy

Przypisy

↑ Anna Krawczyńska, Beata Średniawa, Sylwia Cebula, Agata Musialik-Łydka, Oskar Kowalski, Radosław Lenarczyk, Aleksandra Woźniak, Kamil Tabor, Zbigniew Kalarus. Długoterminowe monitorowanie holterowskie – rodzaje i znaczenie kliniczne. „Folia Cardiologica Excerpta”. 5 (6), s. 353–360, 2010. [dostęp 2018-02-04].

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[FCE-1] Anna Krawczyńska, Beata Średniawa, Sylwia Cebula, Agata Musialik-Łydka, Oskar Kowalski, Radosław Lenarczyk, Aleksandra Woźniak, Kamil Tabor, Zbigniew Kalarus. Długoterminowe monitorowanie holterowskie – rodzaje i znaczenie kliniczne. „Folia Cardiologica Excerpta”. 5 (6), s. 353–360, 2010. [dostęp 2018-02-04].

[1]