Hugues-Félicité-Robert de Lamennais

polityk francuski

Hugues-Félicité-Robert de Lamennais (ur. 19 czerwca 1782 w Saint-Malo w Bretanii, zm. 27 lutego 1854 w Paryżu) – ksiądz, ideolog oraz pisarz.

Hugues-Félicité-Robert de Lamennais
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 czerwca 1782
Saint-Malo

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1854
Paryż

Miejsce pochówku

Cmentarz Père-Lachaise

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1817

podpis

Życiorys

edytuj

Początkowo mało religijny. Nawrócił go rodzony brat Jean-Marie de Lamennais.

Zwolennik ultramontanizmu, później rzecznik odnowy Kościoła katolickiego. W 1841 zerwał z Kościołem i poświęcił się polityce.

Założył w 1830 i był jednym z redaktorów dziennika „L'Avenir” („Przyszłość”). Przez tę działalność starał się jako ultramontanista stworzyć silną przeciwwagę intelektualną przeciw gallikanizmowi francuskiemu.

Jego poglądy zawarte w czasopiśmie „L'Avenir” zostały pośrednio potępione w encyklice Mirari vos papieża Grzegorza XVI, z 15 sierpnia 1832. Sam Lamennais przyjął postawę uległą i zaakceptował nauczanie papieża. Później jednak zmienia zdanie i stwierdza, że papież nie może zakazać mu jego własnych twierdzeń i przekonań. Kontynuując wydawanie „L'Avenir” jeszcze bardziej radykalizuje poglądy. Nazywa papieża „niemym świadkiem krzywd i popełnianych zbrodni przez wielkich”. W końcu papież Grzegorz XVI odnosi się bezpośrednio do poglądów ks. Lamennais w encyklice Singulari nos, z 25 czerwca 1834. Ks. Lamennais w końcu zrywa z Kościołem i kontynuuje nauczanie skłaniając się coraz bardziej ku socjalizmowi i oddalając się tym samym od nauczania Kościoła.

Poglądy

edytuj

Jego Essai sur l'indifference en matière de religion, ukazał się w roku 1817, i stał się od razu popularny w całej Europie. Henri Lacordaire rzekł o nim: "skromny ksiądz o autorytecie, jakim cieszył się niegdyś Bossuet". Lamennais zarzucił państwom indyferentyzm religijny. Krytykował podchodzenie do problemów teorii z punktu widzenia własnych przemyśleń, uważał bowiem, że Marcin Luter osłabił przez swój indywidualizm religię, Kartezjusz i Leibniz filozofię i naukę, a Rousseau i Encyklopedyści naukę polityczną.

Krytykował wyzysk pracowników i ucisk fiskalny obywateli przez państwa, za co został nawet osadzony w areszcie w 1841 roku.

Jego myśl odcisnęła również znaczące piętno na twórczości Leconte de Lisle'a.

Związki z Polską

edytuj

Przyjaźnił się z Adamem Mickiewiczem. Czuł się zdruzgotany papieskim brewe Impensa charitas z 15 lutego 1831 potępiającym powstanie listopadowe[1]. Był autorem książki "Słowa wieszcze".

Przypisy

edytuj
  1. Ks. prof. Marian Banaszak, Historia Kościoła Katolickiego, tom 3. s 242

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
  NODES
Intern 1
multimedia 1
os 17