Ignacy Danielewski
Ignacy Danielewski (ur. 29 listopada 1829 w Borku Wielkopolskim, zm. 23 grudnia 1907 w Toruniu) – polski pisarz ludowy, wydawca i drukarz, z zawodu nauczyciel.
| Data i miejsce urodzenia |
29 listopada 1829 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 grudnia 1907 |
| Zawód, zajęcie |
pisarz, wydawca, drukarz |
Urodzony w Borku. Seminarium nauczycielskie ukończył w Paradyżu, a pracę pedagoga rozpoczął w Trzemesznie i Bydgoszczy. W 1855 wydał w Bydgoszczy debiutancki zbiór wierszy. Od 1855, w którym porzucił posadę nauczyciela, działał na terenie ówczesnych Prus Zachodnich w Chełmnie jako publicysta Przyjaciela Ludu, a następnie właściciel i redaktor czasopisma "Nadwiślanin" i dodatków do niego ("Stańczyk" w 1857 i "Sześciotygodniowy dodatek do Nadwiślanina" w 1859). Współpracował z wychodzącą w Toruniu "Gazetą Toruńską". Członek Izby Deputowanych pruskiego Landtagu w Berlinie w latach 1863-1866[1].
Ożenił się z córką Szczepana Gółkowskiego i w 1862 przejął jego wydawnictwo. W dziesięć lat później przeniósł się do Torunia, gdzie nadal prowadził ożywioną działalność edytorską. Z jego oficyny wychodziły kalendarze, broszury o treściach patriotycznych i książki przeznaczone dla ludowego odbiorcy.
Danielewski pisywał pod własnym nazwiskiem lub pod pseudonimem "Majster od Przyjaciela Ludu".
Przypisy
edytuj- ↑ Lech Trzeciakowski, Posłowie polscy w Berlinie 1848-1928. Warszawa 2003, s. 484-485.
Bibliografia
edytuj- Alfons Mańkowski: Polski Słownik Biograficzny. T. IV. Warszawa: 1938, s. 409.
- Słownik pracowników książki polskiej (pod red. Ireny Treichel), Warszawa-Łódź 1972, s. 156.