Izoelektronowość

Izoelektronowość – cecha dwóch lub więcej indywiduów chemicznych polegająca na posiadaniu takiej samej liczby elektronów walencyjnych oraz takiej samej budowy cząsteczek. Związki izoelektronowe mogą być zbudowane z różnych atomów, ale ich liczba i układ wiązań są takie same. Przykładem izoelektronowości są cząsteczki N≡N, N≡O⁺ i C≡O – wszystkie trzy mają 10 elektronów walencyjnych i podobny charakter wiązań^[1]. Są one również izolobalne.

Inne przykłady par izoelektronowych

Cząsteczki:
- CH₂=N⁺=N⁻ i CH₂=C=O^[1]
- HC≡CH i HB⁻≡N⁺H
Atomy i jony:
- Na⁺ i Ne; konfiguracja elektronowa: [He]2s²2p⁶
- Cl⁻ i Ar; konfiguracja elektronowa: [Ne]3s²3p⁶

Do związków, które mimo identycznej liczbie elektronów walencyjnych nie są izoelektronowe ze względu na różną budowę należy para Me₂C=O i Me–N=N–Me^[1] (każda z cząsteczek ma łącznie 24 elektrony walencyjne).

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c isoelectronic, [w:] A.D.A.D. McNaught A.D.A.D., A.A. Wilkinson A.A., Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.I03276, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).

[GB-1] isoelectronic, [w:] A.D.A.D. McNaught A.D.A.D., A.A. Wilkinson A.A., Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI: 10.1351/goldbook.I03276, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).

[1]