Józef Kopecki
Józef Alojzy Kopecki (ur. 11 kwietnia 1895 w Jabłonkowie, zm. 25 kwietnia 1945 w KL Mauthausen-Gusen) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 major piechoty
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Józef Alojzy Kopecki |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 kwietnia 1895 |
| Data i miejsce śmierci |
25 kwietnia 1945 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys
edytujUrodził się 11 kwietnia 1895 w Jabłonkowie, w rodzinie Wacława i Ewy z domu Bazelides[1].
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej[2]. Służył w 4 pułku strzelców podhalańskich w Cieszynie[3][4][5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1472. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 128. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7], a w kwietniu tego roku wyznaczony na stanowisko komendanta obwodu Przysposobienia Wojskowego[8][9]. W marcu 1930 został przeniesiony z 4 psp do 2 pułku piechoty Legionów w Sandomierzu na stanowisko dowódcy batalionu[10]. W październiku 1931 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[11][12], a w 1936 przesunięty na stanowisko dowódcy I batalionu, detaszowanego w Staszowie[13]. Na czele tego batalionu walczył w kampanii wrześniowej[14], między innymi w bitwie pod Borową Górą, a później w obronie Modlina[15]. 29 września 1939, po kapitulacji załogi twierdzy, dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Działdowie. W trzeciej dekadzie października 1939 został zwolniony z niewoli na podstawie umowy kapitulacyjnej[16].
W listopadzie 1939 w Krakowie wstąpił do konspiracyjnej Organizacji Orła Białego, działał jako Jan Gala, używał pseudonimów „Gala”, „Skałka” i „Soplica”. W OOB pełnił funkcję szefa oddziału organizacyjnego i dyscypliny, był również organizatorem Rejonu Krakowsko - Miechowskiego OOB. Po scaleniu z ZWZ pełnił funkcję komendanta Obwodu Kraków - miasto ZWZ (od wiosny 1940 r.), następnie od kwietnia 1941 r. kierował samodzielną placówką wywiadowczą na terenie Inspektoratu Rejonowego ZWZ - AK Mielec. 17 lipca 1944 r. został aresztowany przez Gestapo w swoim mieszkaniu w Mielcu, więziony był w Rzeszowie, Pustkowie, Sachsenhausen, a w lutym 1945 r. przeniesiony do obozu koncentracyjnego Gusen, gdzie jako Jan Gala zmarł z wycieńczenia 25 kwietnia 1945 r.[17]
Pośmiertnie został mianowany podpułkownikiem.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 29 września 1939 „za wykazane męstwo i wyjątkowe zdolności dowódcze” przez dowódcę Armii „Łódź” i „Warszawa” gen. dyw. Juliusza Rómmla[18]
- Krzyż Niepodległości – 22 kwietnia 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[19], zamiast uprzednio (16 września 1931) nadanego Medalu Niepodległości[20]
- Krzyż Walecznych[21][22]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[23][24][25]
- Srebrny Krzyż Zasługi[21]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy
edytuj- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-06]..
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 53.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 234, 700.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 385, 417.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 332, 361.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 62.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 133.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 104, 183.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 103.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 343.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 532.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 21, 549.
- ↑ Czyżewski 1982 ↓, s. 15.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 52, 350.
- ↑ Czyżewski 1982 ↓, s. 220.
- ↑ Bohaterowie 1939 [online], bohaterowie1939.pl [dostęp 2020-11-10].
- ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 391.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 93, poz. 143.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-06]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 12.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-05-06]..
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Czyżewski: Od Gór Borowskich do Zakroczymia. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1982. ISBN 83-11-06741-4.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.