Wikipedia

Jakub Błaszczykowski

polski piłkarz

ⓘJakub Błaszczykowski, używający również zdrobnienia Kuba (ur. 14 grudnia 1985[1] w Truskolasach) – polski piłkarz oraz działacz sportowy i społeczny.

Jakub Błaszczykowski
Ilustracja
Jakub Błaszczykowski (2019)
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1985
Truskolasy

Wzrost

175 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1993–2002 Raków Częstochowa
2002 Górnik Zabrze
2003 KS Częstochowa
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2003–2004 KS Częstochowa 24 (11)
2005–2007 Wisła Kraków 51 (3)
2007–2016 Borussia Dortmund 197 (27)
2015–2016 → Fiorentina (wyp.) 15 (2)
2016–2019 VfL Wolfsburg 38 (1)
2019–2023 Wisła Kraków 50 (16)
W sumie: 375 (60)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004  Polska U-19 8 (0)
2005–2006  Polska U-21 3 (1)
2005  Polska B 1 (0)
2006–2023  Polska 109 (21)
W sumie: 121 (22)
  1. ↑ Aktualne na: 4 czerwca 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 16 czerwca 2023.
Faksymile
Dorobek medalowy
Inne nagrody
Piłkarz Roku w Polsce
złoto 1. miejsce
2008
złoto 1. miejsce
2010
Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”
złoto Superczempion
2023
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Order Uśmiechu Odznaka „Honoris Gratia”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

W latach 2006–2023 reprezentant Polski w piłce nożnej, w latach 2010–2014 kapitan drużyny narodowej. Uczestnik Mistrzostw Świata 2018 oraz Mistrzostw Europy 2012 i 2016. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta, zawodnik z najdłuższym stażem, drugi pod kątem liczby występów i jeden z sześciu piłkarzy (obok Grzegorza Laty, Michała Żewłakowa, Roberta Lewandowskiego, Kamila Glika i Grzegorza Krychowiaka), który ma na koncie co najmniej 100 występów w reprezentacji Polski.

Zdobywca mistrzostwa Polski z Wisłą Kraków, dwukrotny zdobywca mistrzostwa Niemiec, a także Pucharu Niemiec i Superpucharu Niemiec oraz finalista Ligi Mistrzów UEFA w barwach Borussii Dortmund. Od 2019 ponownie związany z Wisłą Kraków jako piłkarz i współwłaściciel klubu. Dwukrotny laureat Plebiscytu Piłki Nożnej w kategorii „Piłkarz Roku” (2008, 2010). Za „wybitne osiągnięcia sportowe, za działalność społeczną i charytatywną oraz upowszechnianie i rozwój sportu wśród dzieci i młodzieży” odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Za działalność społeczną wyróżniony ponadto Orderem Uśmiechu, Medalem Świętego Brata Alberta i Odznaką „Honoris Gratia”.

Kariera klubowa

edytuj

Początki

edytuj

Wychowywał się w niewielkiej miejscowości Truskolasy koło Częstochowy. W wieku czterech lat zaczął grać w piłkę ze swoim starszym o trzy lata bratem Dawidem[2]. Gdy miał siedem lat, rozpoczął treningi w Rakowie Częstochowa, gdzie spędził osiem lat[3]. Latem 2002 trafił do Górnika Zabrze i przez ok. trzy miesiące występował w szkółce piłkarskiej tego klubu[4]. Rozczarowany współpracą z pozostałymi zawodnikami Górnika, wiosną 2003 wrócił do Częstochowy i rozpoczął grę w IV-ligowym KS Częstochowa[5], a swoją pierwszą bramkę w barwach tego klubu zdobył 25 października 2003 w meczu z rezerwami Górnika Zabrze. Do końca sezonu 2003/2004 trafił jeszcze cztery razy (hat trick w spotkaniu przeciwko GKS Tychy'71 i gol w pojedynku z Szombierkami Bytom). W rundzie jesiennej kolejnego sezonu strzelił sześć bramek.

Był na testach w różnych klubach wyższych lig, m.in. w GKS-ie Bełchatów, Tirolu Innsbruck i Lechu Poznań; był bliski przejścia do tego ostatniego klubu, jednak strony nie doszły do porozumienia w sprawie kontraktu[6][7].

Wisła Kraków

edytuj

8 lutego 2005 przyjechał na testy do Wisły Kraków, a jego talent dostrzegł czeski trener tego zespołu Verner Lička, dzięki czemu 24 lutego strony podpisały pięcioletni kontrakt[8]. W polskiej ekstraklasie zadebiutował 20 marca 2005, w wygranym 3:1 spotkaniu przeciwko Polonii Warszawa. W sezonie 2004/2005 zdobył mistrzostwo Polski[9]. W tym sezonie został okrzyknięty odkryciem rundy wiosennej oraz zagrał łącznie w 15 meczach, strzelił dwie bramki i zaliczył dwie asysty[10]. Otrzymał także propozycje transferu do kilku zagranicznych klubów, m.in. do Zenitu Petersburg, jednak zostały one odrzucone[11].

W sezonie 2005/2006 zagrał z Wisłą Kraków w 20 meczach, w których zaliczył łącznie pięć asyst[12]. W 2006 wraz z klubem zdobył wicemistrzostwo Polski, a także został wybrany przez czytelników „Gazety Krakowskiej” najlepszym piłkarzem Małopolski 2006 oraz zdobył piłkarskiego Oscara za rok 2006 w kategorii „najlepszy pomocnik Orange Ekstraklasy” w plebiscycie Canal Plus, w którym wyboru dokonują piłkarze 16 klubów ekstraklasy[13]. W sezonie 2006/2007 zagrał w 32 meczach, strzelił trzy bramki i zaliczył dziewięć asyst[12].

W barwach Wisły rozegrał w ekstraklasie 51 spotkań, w których strzelił trzy bramki.

Borussia Dortmund

edytuj
 
Błaszczykowski w barwach Borussii Dortmund (2007)
 
Błaszczykowski jako piłkarz BVB (2012)

22 lutego 2007 Wisła Kraków poinformowała, że Błaszczykowski przejdzie po zakończeniu sezonu 2006/2007 do klubu Borussia Dortmund[14], z którym zawodnik tego samego dnia podpisał czteroletni kontrakt[15]. Transfer kosztował niemiecki klub 3 mln euro[16]. Na prośbę kierownictwa klubu na swojej koszulce piłkarskiej umieścił zdrobnienie swojego imienia, ponieważ Niemcy mieli kłopoty z prawidłowym wymówieniem jego nazwiska[17]. Swój pierwszy (nieoficjalny) mecz w barwach Borussii rozegrał 12 lipca 2007 w Brnie przeciwko belgijskiemu zespołowi RSC Anderlecht, a w trakcie spotkania strzelił swojego pierwszego gola jako gracz niemieckiego klubu[18]. Po tym spotkaniu został uznany za najlepszego piłkarza meczu. 4 sierpnia 2007 zadebiutował oficjalnie jako zawodnik Borussii podczas wygranego 4:1 meczu z 1 FC Magdeburg[19]. 12 sierpnia 2007 w spotkaniu z MSV Duisburg po raz pierwszy zagrał w Bundeslidze, a 25 kwietnia 2008 w meczu przeciwko Eintrachtowi Frankfurt strzelił swojego pierwszego gola w lidze niemieckiej[20][18]. Sezon zakończył zagraniem w 27 meczach, podczas których strzelił jedną bramkę i zaliczył pięć asyst[12].

23 lipca 2008 zdobył z Borussią pierwszy w swojej karierze Superpuchar Niemiec – zespół pokonał w finale, na własnym stadionie, 2:1 zespół Bayernu Monachium, a Błaszczykowski w 29. minucie spotkania zdobył pierwszą bramkę meczu[21]. W grudniu 2008 został wybrany przez tygodnik „Piłka Nożna” najlepszym polskim piłkarzem roku[22]. W styczniu 2009 został uznany przez kibiców najlepszym piłkarzem roku Borussii, zdobywając 35% głosów[23]. W sezonie 2008/2009 zagrał w 29 meczach, strzelił trzy gole i zaliczył siedem asyst, a w kolejnym sezonie wystąpił podczas 34 spotkań, strzelił jednego gola i zaliczył cztery asysty[12].

W sezonie 2010/2011 zdobył z Borussią Dortmund mistrzostwo Niemiec[18]. 20 listopada 2010 podczas meczu z SC Freiburgiem nie trafił piłką do pustej bramki, co było szeroko komentowane w międzynarodowej prasie, a dziennik „The Sun” określił najgorszym pudłem w historii Borussii od 25 lat oraz jednym z najbardziej spektakularnych chybień w historii futbolu[24][25][26][27]. W 2010 ponownie zwyciężył w plebiscycie „Piłki nożnej” w kategorii piłkarz roku[18]. W sezonie 2010/2011 zagrał podczas 37 spotkań, strzelił trzy gole i zaliczył pięć asyst[12]. 13 września 2011 w meczu fazy grupowej przeciwko Arsenalowi (1:1), debiutował w Lidze Mistrzów, a 6 grudnia 2011 w spotkaniu z Olympique Marsylia (2:3) zdobył swoją pierwszą bramkę w tych rozgrywkach[28]. W sezonie 2011/2012 z Borussią Dortmund wygrał rozgrywki Bundesligi oraz zdobył Puchar Niemiec, a także był nominowany do nagrody UEFA dla najlepszego piłkarza sezonu grającego na europejskich stadionach[29]. Zagrał łącznie w 40 meczach, strzelił siedem goli i zaliczył 12 asyst, z czego dwie bramki trafił podczas meczu z HSV Hamburg w styczniu 2012, za co był chwalony w branżowej prasie[30]. Magazyn „Kicker” w podsumowaniu roku 2012 okrzyknęli go największym dżentlemenem Bundesligi z uwagi na fakt, iż przez 5638 minut gry w ciągu trzech lat nie dostał ani jednej żółtej kartki[31].

W sezonie 2012/2013 zajął z Borussią Dortmund drugie miejsce w lidze niemieckiej oraz doszedł do finału Ligi Mistrzów[32]. Po tym sezonie, zakończonym rozegraniem 41 meczów oraz strzeleniem 14 bramek i zaliczeniem 15 asyst, przedłużył kontrakt z klubem do 30 czerwca 2018[33]. 27 lipca 2013 po raz drugi w karierze sięgnął po trofeum Superpucharu Niemiec, pokonując w finale zespół Bayernu[34][35]. 25 stycznia 2014 w meczu ligowym przeciwko FC Augsburg doznał kontuzji kolana (zerwanie więzadeł krzyżowych przednich w lewym kolanie[36]) i od tego czasu rozegrał jedynie 20 meczów, podczas których spędził na boisku raptem 966 minut; nie licząc kilkuminutowej gry podczas towarzyskiego meczu ze Śląskiem Wrocław w sierpniu, powrócił do gry 9 grudnia w 84. minucie spotkania z Anderlechtem Bruksela[37].

 
Błaszczykowski jako piłkarz Borussii Dortmund (2014)

Po sezonie 2014/2015 w Dortmundzie doszło do zmiany trenera, a Błaszczykowski doznał dwóch urazów podczas okresu przygotowawczego, w związku z czym nie wystąpił w żadnym z ośmiu oficjalnych spotkań Borussii Dortmund w kolejnym sezonie[38]. Trudna sytuacja i składający się na nią brak regularnych występów zmusił go do opuszczenia klubu po ośmiu latach gry i udania się na wypożyczenie. Łącznie w barwach Borussii Dortmund rozegrał 253 mecze, w których strzelił 32 gole i zanotował 52 asysty. Dzięki boiskowej waleczności i przywiązaniu do klubowych barw zyskał sobie uznanie i szacunek tamtejszych kibiców; pozostawał w niemieckim zespole mimo ofert ze strony Juventusu (2013)[39] czy lokalnego rywala Schalke 04 (2015)[40]. W zespole BVB przez pewien okres występował także z innymi reprezentantami Polski – w 2007 dzielił klubową szatnię z Euzebiuszem Smolarkiem, a od 2010 po przyjściu do klubu Lewandowskiego i Piszczka tworzył z nimi doskonale współpracujący na boisku i uwielbiany przez kibiców kolektyw, często nazywany „polskim trio z Dortmundu”.

ACF Fiorentina

edytuj
 
Błaszczykowski podczas treningu Fiorentiny (2015)

31 sierpnia 2015 w ostatnim dniu letniego okienka transferowego został zawodnikiem włoskiej Fiorentiny, do której trafił z Borussii Dortmund na zasadzie rocznego wypożyczenia z opcją pierwokupu[41]. W Serie A zadebiutował 12 września 2015 w wygranym 1:0 meczu ACF Fiorentina – Genoa CFC, a swoje premierowe trafienie na włoskich boiskach zanotował 23 września 2015 w wygranym 2:0 meczu z Bolonią – strzelił gola w 71. minucie, zdobywając pierwszą bramkę meczu[42]. Drugą bramkę dla Fiorentiny strzelił 6 stycznia 2016, ustalając na 3:1 wynik wyjazdowego spotkania z US Palermo. Z Violą zagrał także w fazie grupowej Ligi Europy, gdzie rywalizował m.in. z Lechem Poznań. W barwach ACF rozegrał łącznie 20 spotkań, w których strzelił dwie bramki i zanotował cztery asysty.

VfL Wolfsburg

edytuj

Po powrocie z wypożyczenia nie został uwzględniony w planach trenera Thomasa Tuchela, więc zmuszony był poszukiwać nowego zespołu. Wybór padł na niemiecki VfL Wolfsburg, który zapłacił za reprezentanta Polski 5 mln euro[43]. 1 sierpnia 2016 podpisał trzyletni kontrakt z klubem[44]. W Wolfsburgu oficjalnie zadebiutował 20 sierpnia 2016, w wygranym 2:1, meczu pierwszej rundy Pucharu Niemiec przeciwko FSV Frankfurt[45]. 17 września 2016 w meczu z TSG 1899 Hoffenheim (0:0) zanotował swój 200. występ w Bundeslidze[46]. W tym meczu wystąpił z opaską kapitana VfL[47]. 18 lutego 2017 przed rozpoczęciem wyjazdowego, ligowego meczu z Borussią Dortmund, został oficjalnie pożegnany przez władze i kibiców BVB. Prezydent klubu Hans-Joachim Watzke wraz z dyrektorem sportowym Michaelem Zorcem wręczyli swojemu byłemu zawodnikowi bukiet kwiatów oraz pamiątkowy kolaż ze zdjęć ukazujących najlepsze momenty polskiego pomocnika w drużynie z Dortmundu. Fani Borussii podziękowali mu za lata gry, bijąc brawo i skandując głośno jego imię[48]. 15 października 2017, zapewniając drużynie remis, 2:2, w wyjazdowym spotkaniu z Bayerem 04 Leverkusen, zdobył swoją jedyną bramkę dla Wolfsburga[49]. Od listopada 2017 cierpiał na przewlekłe bóle pleców, które uniemożliwiały mu trenowanie. Leczony był w Niemczech, a także w Polsce, gdzie rehabilitował się pod okiem fizjoterapeuty Leszka Dyi[50][51]. Do gry powrócił 28 kwietnia 2018, rozgrywając 75 minut w meczu z Hamburgerem SV (1:3)[52]. 3 stycznia 2019 rozwiązał kontrakt za porozumieniem stron[53].

Powrót do Wisły Kraków

edytuj

W styczniu 2019 powrócił do Wisły Kraków, pogrążonej w kłopotach finansowych. Wspomógł klub pożyczką w wysokości 1,33 mln zł, a 7 lutego podpisał z nim półroczny kontrakt. Zgodnie z warunkami umowy zarabiał 500 zł miesięcznie, a całą kwotę zobowiązał się przekazać na zakup biletów dla dzieci z domów dziecka[54]. W sezonie 2018/2019 wystąpił w ośmiu spotkaniach i strzelił pięć bramek[55].

Od sierpnia 2021 do kwietnia 2023 nie zaliczył żadnego występu dla „Białej Gwiazdy”, z powodu urazu kolana i późniejszego leczenia, aż 20 maja 2023 wrócił na boisko, wchodząc w 82. minucie meczu I ligi przeciwko Podbeskidziu Bielsko-Biała[56].

20 lipca 2023 przekazał informacje o zakończeniu piłkarskiej kariery[57]. Krakowski klub poinformował, że zamierza pożegnać i uhonorować Błaszczykowskiego 5 sierpnia, przy okazji pierwszego spotkania w nowym sezonie rozgrywanego na własnym stadionie przeciwko Stali Rzeszów[58][59].

Kariera reprezentacyjna

edytuj

Polska U-19

edytuj

W reprezentacji Polski U-19 zadebiutował 30 marca 2004 w spotkaniu z Litwą. Wystąpił w dwóch meczach półfinałowego turnieju eliminacyjnego Mistrzostw Europy U-19, ze Szkocją i z Finlandią. W sumie w barwach reprezentacji do lat 19 wystąpił w ośmiu meczach. Był powołany na Mistrzostwa Europy U-19 2004 w Szwajcarii, zagrał na nich w jednym meczu z Hiszpanią[60].

Polska U-21

edytuj
 
Błaszczykowski jako kapitan reprezentacji Polski (2013)

W reprezentacji reprezentacji młodzieżowej U-21, prowadzonej przez Władysława Żmudę, zadebiutował 3 czerwca 2005 w spotkaniu rundy eliminacyjnej Mistrzostw Europy U-21 z Azerbejdżanem[61]. Był powołany również na następny mecz eliminacji, ale nie mógł w nim wystąpić z powodu kontuzji stopy, której doznał podczas meczu Wisły Kraków z Panathinaikosem.

28 lutego 2006 zagrał w spotkaniu reprezentacji do lat 21 z Hiszpanią, a mimo przegranego meczu został wyróżniony przez trenera Andrzeja Zamilskiego za swoją postawę na boisku. 16 sierpnia zdobył bramkę w pierwszym meczu eliminacji młodzieżowych mistrzostw Europy z Łotwą, po którego rozegraniu Zamilski również go wyróżnił. Nie zagrał w drugim, ostatnim spotkaniu grupy eliminacyjnej z Portugalii, ponieważ został powołany do pierwszej reprezentacji Polski na mecz eliminacji Euro 2008.

Polska

edytuj

Do reprezentacji seniorskiej dołączył 6 grudnia 2005 w spotkaniu kadry B przeciwko Szkocji. W pierwszej reprezentacji zadebiutował 28 marca 2006 w towarzyskim meczu z Arabią Saudyjską w Rijadzie[62] (wygranym 2:1). Ówczesny selekcjoner Paweł Janas zamierzał powołać Błaszczykowskiego do 23-osobowej kadry na turniej finałowy Mistrzostw Świata 2006, jednak z powodu urazu pleców do tego nie doszło[63]. Podobna sytuacja miała miejsce dwa lata później za kadencji Leo Beenhakkera, kiedy to znalazł się w drużynie na Euro 2008, jednak kolejna kontuzja spowodowała, że jego miejsce w reprezentacji zajął Łukasz Piszczek[64].

Swoją pierwszą bramkę dla reprezentacji Polski zdobył 22 sierpnia 2007 w zremisowanym 2:2 towarzyskim spotkaniu z Rosją w Moskwie. 11 października 2008 w meczu eliminacyjnym do Mistrzostw Świata 2010 przeciwko Czechom przyczynił się do zwycięstwa Polski (2:1), asystując przy bramce Pawła Brożka oraz strzelając drugiego gola.

17 listopada 2010 zadebiutował w roli kapitana reprezentacji podczas meczu z Wybrzeżem Kości Słoniowej (wygranym 3:1)[65]. 10 sierpnia 2011 strzelił jedyną bramkę w towarzyskim meczu z Gruzją. Został powołany przez Franciszka Smudę do kadry reprezentacji Polski na Euro 2012, gdzie zagrał we wszystkich trzech meczach fazy grupowej. 8 czerwca 2012 w meczu inaugurującym turniej, z Grecją, zakończonym remisem 1:1, asystował przy bramce zdobytej przez Roberta Lewandowskiego na 1:0 w 17. minucie spotkania. W drugim spotkaniu przeciwko Rosji strzelił jedynego gola dla Polaków[27], ustalając wynik meczu na 1:1.

 
Błaszczykowski podczas Euro 2016

22 marca 2013 w meczu z Ukrainą rozegrał 60. spotkanie w barwach reprezentacji Polski i dołączył do Klubu Wybitnego Reprezentanta[60].

W 2014 z powodu kontuzji nie wystąpił w żadnym meczu polskiej kadry narodowej[66]. 9 grudnia 2014 selekcjoner Adam Nawałka poinformował, że opaskę kapitana reprezentacji Polski przejmie na stałe Robert Lewandowski[67][68]. W czerwcu 2015 po prawie dwóch latach przerwy powrócił do kadry. 13 czerwca 2015 w szóstym meczu eliminacyjnym do Mistrzostw Europy 2016 wszedł na boisko w 63. minucie meczu z Gruzją, zmieniając Sławomira Peszkę. W doliczonym czasie gry zaliczył asystę przy drugiej bramce Roberta Lewandowskiego.

12 maja 2016 został powołany przez selekcjonera Adama Nawałkę do szerokiej kadry na Mistrzostwa Europy 2016 we Francji[69]. 30 maja 2016 selekcjoner oficjalnie powołał go do ścisłego składu na turniej[70]. Podczas finałów Euro 2016 jako jeden z liderów drużyny zagrał we wszystkich pięciu meczach reprezentacji, czterokrotnie wychodząc w podstawowym składzie, i strzelił dwie bramki: zwycięską w meczu z Ukrainą (1:0, w meczu tym wszedł po przerwie) oraz dającą Polsce prowadzenie w wygranym, po rzutach karnych, meczu ze Szwajcarią. Zanotował także asystę przy zwycięskim golu Arkadiusza Milika w pierwszym meczu fazy grupowej z Irlandią Północną (1:0). Reprezentacja Polski ostatecznie dotarła wówczas do ćwierćfinału turnieju, gdzie po remisie 1:1 uległa w konkursie rzutów karnych, późniejszemu Mistrzowi Europy – Portugalii po tym, jak Błaszczykowski nie wykorzystał jedenastki. Ćwierćfinał okazał się najlepszym wynikiem, jaki Polska kiedykolwiek osiągnęła na Mistrzostwach Europy[71][72]. 8 lipca 2016, w głosowaniu „Przeglądu Sportowego” został uznany przez kibiców najlepszym polskim piłkarzem Euro 2016[73].

Był jedną z wiodących postaci drużyny, która z pierwszego miejsca w grupie E awansowała na Mistrzostwa Świata 2018 rozgrywane w Rosji. W eliminacjach wystąpił we wszystkich 10 spotkaniach, strzelając jedną bramkę i notując trzy asysty. 4 czerwca 2018 selekcjoner Adam Nawałka oficjalnie powołał go do składu na Mistrzostwa Świata 2018[74]. 19 czerwca 2018, wychodząc w podstawowym składzie na pierwszy mecz fazy grupowej turnieju z Senegalem (1:2), rozegrał swoje 100. spotkanie w reprezentacji Polski[75]. Był to jego jedyny występ na Mundialu, na którym Polska odpadła z rywalizacji po fazie grupowej.

27 sierpnia 2018 nowy selekcjoner, Jerzy Brzęczek, powołał go do kadry na mecz Ligi Narodów z Włochami oraz towarzyski z Irlandią[76]. W obu spotkaniach wystąpił w podstawowym składzie. 11 października 2018 w meczu Ligi Narodów przeciwko Portugalii zdobył bramkę na 2:3[77].

Od 2019 do 2022 nie występował w kadrze narodowej[78]. 27 kwietnia 2023 prezes PZPN Cezary Kulesza potwierdził, że rozgrywany 16 czerwca 2023 mecz towarzyski przeciwko Niemcom na Stadionie Narodowym będzie oficjalnym pożegnaniem Jakuba Błaszczykowskiego z reprezentacją[78]. 14 czerwca 2023 dołączył do przygotowującej się do tegoż spotkania kadry narodowej[79], a dzień później wraz z selekcjonerem Fernando Santosem wziął udział w konferencji przedmeczowej[80][81]. W meczu z Niemcami Błaszczykowski wystąpił przez pierwsze szesnaście minut, jako kapitan drużyny narodowej[82]. Schodząc z boiska został pożegnany owacją na stojąco przez kibiców oraz szpalerem, który utworzyli piłkarze Polski i Niemiec[82].

Statystyki

edytuj

Klubowe

edytuj
(aktualne na dzień 11 czerwca 2022)
Klub Sezon Liga Liga Puchary krajowe[a] Europa[b] Inne[c] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
KS Częstochowa 2002/03 IV liga 2 0 – – – 2 0
2003/04 IV liga 13 5 – – – 13 5
2004/05 IV liga 9 6 – – – 9 6
Ogólnie 24 11 0 0 0 0 0 0 24 11
Wisła Kraków 2004/05 I liga 11 1 4 1 – – 15 2
2005/06 I liga 17 0 2 0 1 0 – 20 0
2006/07 I liga 23 2 1 1 8 0 – 32 3
Ogólnie 51 3 7 2 9 0 0 0 67 5
Borussia Dortmund 2007/08 Bundesliga 24 1 3 0 – – 27 1
2008/09 Bundesliga 27 3 – 2 0 – 29 3
2009/10 Bundesliga 32 1 2 0 – – 34 1
2010/11 Bundesliga 29 3 1 0 7 0 – 37 3
2011/12 Bundesliga 29 6 6 0 5 1 – 40 7
2012/13 Bundesliga 27 11 4 2 10 1 – 41 14
2013/14 Bundesliga 16 2 3 0 6 1 – 25 3
2014/15 Bundesliga 13 0 4 0 3 0 – 20 0
Ogólnie 197 27 23 2 33 3 0 0 253 32
ACF Fiorentina (wyp.) 2015/16 Serie A 15 2 – 5 0 – 20 2
Ogólnie 15 2 0 0 5 0 0 0 20 2
VfL Wolfsburg 2016/17 Bundesliga 28 0 2 0 – – 30 0
2017/18 Bundesliga 9 1 2 0 – 2 0 13 1
2018/19 Bundesliga 1 0 1 0 – – 2 0
Ogólnie 38 1 5 0 0 0 2 0 45 1
Wisła Kraków 2018/19 Ekstraklasa 8 5 – – – 8 5
2019/20 Ekstraklasa 22 7 – – – 22 7
2020/21 Ekstraklasa 16 4 – – – 16 4
2021/22 Ekstraklasa 2 0 – – – 2 0
Ogólnie 48 16 0 0 0 0 0 0 48 16
Ogólnie w karierze 373 60 35 4 47 3 2 0 437 67

Reprezentacyjne

edytuj
(aktualne na dzień 16 czerwca 2023)
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Polska
2006 6 0
2007 7 1
2008 6 1
2009 8 0
2010 9 2
2011 12 4
2012 10 4
2013 10 2
2015 7 1
2016 14 3
2017 8 1
2018 8 2
2019 3 0
2023 1 0
Suma 109 21

Sukcesy

edytuj

Wisła Kraków

edytuj

Borussia Dortmund

edytuj

Indywidualne

edytuj

Życie prywatne

edytuj
 
Jakub Błaszczykowski i Mateusz Morawiecki w Truskolasach (2019)

Jest synem Zygmunta i Anny Błaszczykowskich, siostrzeńcem Jerzego Brzęczka, trenera, byłego piłkarza i kapitana reprezentacji Polski[84], oraz kuzynem judoki Janusza Wojnarowicza. Ma starszego o trzy lata brata Dawida, który również trenował piłkę nożną, a w latach 2010–2014 był asystentem trenera Jerzego Brzęczka w Rakowie Częstochowa[85]. Ich ojciec był nauczycielem wychowania fizycznego, a matka ekspedientką w sklepie warzywnym[86]. W wieku 11 lat przeżył rodzinną tragedię, kiedy to jego ojciec – zmagający się w tamtym czasie z chorobą alkoholową – 13 sierpnia 1996 zamordował jego matkę[87][88]. Po śmierci matki był wychowywany przez babcię Felicję Brzęczek, której w opiece pomagał również jego wujek, Jerzy Brzęczek[89]. Zygmunt Błaszczykowski odbył karę więzienia, zmarł 23 maja 2012[90].

21 czerwca 2010 w kościele w okolicach Ustronia ożenił się z Agatą Gołaszewską[91][92]. 20 kwietnia 2011, tuż przed północą, urodziła się ich córka, Oliwia[93][94], 26 czerwca 2014 – druga córka, Lena[95], a 19 czerwca 2019 syn, Fabian[96].

W grudniu 2011 wystąpił wraz z raperem Eldo w spotach reklamowych marki sportowej Nike[97], która była sponsorem jego wyposażenia sportowego. W 2013 otworzył Centrum Rozrywki „Kubatura” w Opolu, którego jest właścicielem[98], a także stał się bohaterem piosenki „Kuba, Kuba!”, którą nagrał niemiecki raper M.I.K.I.[99]. W 2015 wraz z dziennikarką Małgorzatą Domagalik wydał książkę autobiograficzną pt. Kuba[100], a w 2018 – kontynuację pt. Kuba. Dogrywka 2015–2018[101].

Zdał maturę w Szkole Mistrzostwa Sportowego w Krakowie[102]. Był studentem Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie na kierunku turystyka i rekreacja[103]. 22 grudnia 2016 obronił pracę dyplomową kończącą studia I stopnia na tej uczelni i uzyskał tytuł licencjata[104].

Bohater dokumentalnego filmu w reżyserii Jana Dybusa pt. Kuba, który ukazał się na platformie Prime Video 23 lutego 2024 roku[105]. 7 września 2024, w ramach okolicznościowego meczu gwiazd piłki nożnej „Tschüssikowski” - rozegranego w Dortmundzie - wspólnie z Łukaszem Piszczkiem i Matsem Hummelsem został oficjalnie pożegnany przez Borussię Dortmund[106].

Działalność społeczna

edytuj
 
Błaszczykowski (z prawej) w Truskolasach (2019)

Udziela się charytatywnie, m.in. wspiera akcje Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy i program społeczny „Szlachetna Paczka”[107].

Jest założycielem działającej w Opolu charytatywnej Fundacji „Ludzki Gest”, która powstała w celu pomagania dzieciom i młodym ludziom potrzebującym pomocy. Fundacja organizuje m.in. coroczny Ogólnopolski Turniej Halowy Piłki Nożnej Młodzików „Kuba Cup” w Truskolasach[108][109][110]. Fundacja wspólnie z Kulczyk Foundation wspiera też nocne dyżury Telefonu Zaufania dla Dzieci i Młodzieży prowadzonego przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę[111]. 6 stycznia 2018 fundacja otrzymała nagrodę Serce dla Sportu w Plebiscycie „Przeglądu Sportowego”[112]. W 2022 fundacja przekazała 250 tys. zł. na pomoc dla obywateli Ukrainy po rosyjskiej inwazji w tym kraju[113].

W uznaniu swojej działalności dobroczynnej, 29 października 2016, został odznaczony Orderem Uśmiechu[114][115]. 8 stycznia 2018 za działalność charytatywną w ramach Fundacji „Ludzki Gest” w Opolu na rzecz osób niepełnosprawnych i potrzebujących pomoc został wyróżniony Medalem Świętego Brata Alberta za rok 2017[116].

Został ambasadorem zorganizowanych w Krakowie Światowych Dni Młodzieży 2016[117] oraz odbywającego się w tym samym mieście w 2022 turnieju Ligi Mistrzów w amp futbolu[118].

Odznaczenia i wyróżnienia

edytuj

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Uwzględniono: Puchar Ekstraklasy – 1 (1), Superpuchar Niemiec – 2 (0).
  2. ↑ Uwzględniono: Liga Mistrzów UEFA – 25 (3), Liga Europy UEFA – 22 (0).
  3. ↑ Uwzględniono: Baraż o utrzymanie w Bundeslidze – 2 (0).

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 82.
  2. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 89.
  3. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 28, 41, 43.
  4. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 64.
  5. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 42, 46—47, 64.
  6. ↑ BKS_Skrzat: FM a rzeczywistość: Jakub Błaszczykowski. fmzone.pl. [dostęp 2011-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 listopada 2011)]. (pol.).
  7. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 42.
  8. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 49–50.
  9. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 52.
  10. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 52, 79.
  11. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 53.
  12. ↑ a b c d e Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 79.
  13. ↑ Piłkarskie Oscary dla Kuby i Clebera. wislakrakow.com, 26 lutego 2007.
  14. ↑ Kuba odchodzi do Borussii Dortmund. wisla.krakow.pl. [dostęp 2011-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
  15. ↑ Błaszczykowski podpisał kontrakt z Dortmundem. wp.pl. [dostęp 2011-11-15].
  16. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 54–55.
  17. ↑ Błaszczykowski zrezygnował z nazwiska. interia.pl. [dostęp 2011-11-15].
  18. ↑ a b c d Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 68.
  19. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 55.
  20. ↑ Błaszczykowski zadebiutował w lidze niemieckiej. sport.dziennik.pl. [dostęp 2016-03-27].
  21. ↑ Grupa Wirtualna Polska: Superpuchar Niemiec: gol „Kuby”. sportowybar.wp.pl, 2008-07-23. [dostęp 2016-03-27]. (pol.).
  22. ↑ Błaszczykowski najlepszym piłkarzem roku. sport.wp.pl, 13 grudnia 2008. [dostęp 2008-12-13].
  23. ↑ Błaszczykowski piłkarzem roku Borussii!. Tylko Piłka, 22 stycznia 2009. [dostęp 2009-01-22].
  24. ↑ https://www.reuters.com/article/idINIndia-53052720101120
  25. ↑ Dortmund star shocks fans with ‘worst’ open goal miss [online], co.uk [dostęp 2024-04-23].
  26. ↑ Bundesliga: Zobacz bramkę Lewandowskiego i fatalne pudło Błaszczykowskiego (wideo) - WP SportoweFakty [online], wp.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  27. ↑ a b Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 71.
  28. ↑ Jakub Blaszczykowski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów : 2011/2012) [dostęp 2016-03-27].
  29. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 68–69.
  30. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 79, 200–201.
  31. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 220–221.
  32. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 69.
  33. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 69, 79.
  34. ↑ Borussia Dortmund zdobyła Superpuchar Niemiec [online], 90minut.pl [dostęp 2016-03-27].
  35. ↑ Superpuchar Niemiec: Borussia Dortmund wygrała z Bayernem Monachium 2:0 [online], Newsweek.pl, 13 sierpnia 2014 [dostęp 2016-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-07].
  36. ↑ Kontuzje prześladują Jakuba Błaszczykowskiego. To już zmierzch byłego kapitana Biało-Czerwonych?. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2016-06-07]. (pol.).
  37. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 311–312.
  38. ↑ Jakub Błaszczykowski pożegnał się z Dortmundem. sportowefakty.wp.pl. (pol.).
  39. ↑ Jakub Błaszczykowski był jedną nogą w Juventusie! „Chociaż ty mi tego nie rób” [online], Sport.pl [dostęp 2021-01-31] (pol.).
  40. ↑ Błaszczykowski przeniesie się do największego rywala Borussii? [online], Przegląd Sportowy, 6 sierpnia 2015 [dostęp 2021-01-31] (pol.).
  41. ↑ Jakub Błaszczykowski oficjalnie piłkarzem ACF Fiorentina [online], Onet.pl, 31 sierpnia 2015.
  42. ↑ Kuba już strzela dla Fiorentiny. Gol Błaszczykowskiego na Artemio Franchi!. przegladsportowy.pl. (pol.).
  43. ↑ „Kicker”: Błaszczykowski będzie Wilkiem! Wiadomo, ile Wolfsburg zapłaci Borussii [online] [dostęp 2016-08-01].
  44. ↑ Sechster Neuzugang [online], VfL Wolfsburg, 1 sierpnia 2016 [dostęp 2016-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-01] (niem.).
  45. ↑ Grupa Wirtualna Polska: Puchar Niemiec: Jakub Błaszczykowski bocznym obrońcą, VfL Wolfsburg uniknął wpadki – WP SportoweFakty. 2016-08-20. [dostęp 2016-08-23]. (pol.).
  46. ↑ Mecz numer 200 Kuby Błaszczykowskiego w Bundeslidze [online] [dostęp 2016-09-22].
  47. ↑ Bundesliga. Jakub Błaszczykowski kapitanem Wolfsburga w meczu z Hoffenheim. [dostęp 2016-09-22]. (pol.).
  48. ↑ Jakub Błaszczykowski pożegnany przez Borussię Dortmund [online], Onet Bundesliga, 18 lutego 2017 [dostęp 2017-02-24] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-29].
  49. ↑ Kuba z bramką w Bundeslidze! Na tego gola czekał prawie cztery lata!. „PrzegladSportowy.pl”. [dostęp 2017-10-15]. (pol.). 
  50. ↑ Co dalej z Jakubem Błaszczykowskim? Trener Polaka zabrał głos [online], Onet Bundesliga, 4 kwietnia 2018 [dostęp 2018-04-05] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-27].
  51. ↑ Jakub Błaszczykowski dochodzi do zdrowia w Polsce. „Przegląd Sportowy”, 2018-03-28. [dostęp 2018-04-05]. (pol.). 
  52. ↑ Bundesliga. Jakub Błaszczykowski wrócił do gry, a jego zespół przegrał i ma kłopoty Piłka nożna – Sport.pl. sport.pl. [dostęp 2018-05-10]. (pol.).
  53. ↑ Jakub Błaszczykowski rozwiązał umowę z VfL Wolfsburg. „Już jest w swojej ojczyźnie, gdzie dołączy do nowego klubu” – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2019-01-05] (pol.).
  54. ↑ Jacek Stańczyk: Jakub Błaszczykowski podpisał kontrakt z Wisłą Kraków! Ujawniono szczegóły. sportowefakty.wp.pl, 2019-02-07. [dostęp 2019-02-07].
  55. ↑ Jakub Błaszczykowski 2018/19. 90minut. [dostęp 2020-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-04)].
  56. ↑ Wielki powrót Błaszczykowskiego! Na tę chwilę czekał prawie dwa lata (WIDEO) [online], www.polsatsport.pl, 20 maja 2023 [dostęp 2023-05-21] (pol.).
  57. ↑ Mateusz Michałek: Jakub Błaszczykowski kończy karierę. transfery.info, 20 lipca 2023. [dostęp 2023-07-21].
  58. ↑ Błaszczykowski oficjalnie zakończył karierę! Pojawiły się łzy (WIDEO) [online], www.polsatsport.pl, 5 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-06] (pol.).
  59. ↑ Tomasz Brożek: Jakub Błaszczykowski ogłasza. Zapadła kluczowa decyzja. Wisła Kraków wydała komunikat. Interia, 20 lipca 2023. [dostęp 2023-07-21].
  60. ↑ a b Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 315.
  61. ↑ 90 minut wiślaków w młodzieżówce. wislakrakow.com. [dostęp 2009-08-02].
  62. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 49.
  63. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 214–215.
  64. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 216.
  65. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 317.
  66. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 335.
  67. ↑ Nawałka zdecydował kto będzie kapitanem reprezentacji. przegladsportowy.pl. [dostęp 2014-12-17]. (pol.).
  68. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 312.
  69. ↑ Szeroka kadra Polski na Euro 2016. 90minut.pl. [dostęp 2016-06-15]. (pol.).
  70. ↑ Kadra Polski na Euro 2016. 90minut.pl. [dostęp 2016-06-15]. (pol.).
  71. ↑ Mecze reprezentacji Polski – rok 2016 – lista spotkań i podsumowanie statystyczne – Historia Polskiej Piłki Nożnej – hppn.pl [online], hppn.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  72. ↑ Internauta wypatrzył błąd podczas karnych w meczu – WPROST.pl [online], wprost.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  73. ↑ Kibice zdecydowali! Błaszczykowski najlepszym Polakiem na Euro 2016. [dostęp 2016-09-22].
  74. ↑ Skład reprezentacji Polski na mistrzostwa świata 2018. [dostęp 2018-06-05].
  75. ↑ Błaszczykowski zagrał po raz 100. w reprezentacji Polski. polsatsport.pl. [dostęp 2018-06-19]. (pol.).
  76. ↑ Pierwsze powołania Jerzego Brzęczka. Znamy kadrę na mecze z Włochami i Irlandią – Reprezentacja A – PZPN – Łączy nas piłka, „PZPN – Łączy nas piłka” [dostęp 2018-09-22] (pol.).
  77. ↑ Błaszczykowski rekordzistą. Nikt nie zagrał więcej meczów dla Polski – Newsy meczyki.pl [online], meczyki.pl [dostęp 2018-10-11] (pol.).
  78. ↑ a b Mecz z Niemcami pożegnaniem Błaszczykowskiego. Kulesza potwierdził [online], weszlo.com, 27 kwietnia 2023 [dostęp 2023-05-15] (pol.).
  79. ↑ Jakub Błaszczykowski trenuje z reprezentacją Polski [online], 90minut.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  80. ↑ Piękna chwila. Gdy Błaszczykowski skończył mówić, rozległy się brawa [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2023-06-16] (pol.).
  81. ↑ Błaszczykowski: Reprezentacja była moim marzeniem [online], Wisła Kraków [dostęp 2023-06-16] (pol.).
  82. ↑ a b Jakub Błaszczykowski oficjalnie pożegnał się z piłkarską reprezentacją Polski [online], Polska Agencja Prasowa SA [dostęp 2023-06-17] (pol.).
  83. ↑ Zasłużył! Jakub Błaszczykowski wyróżniony, wyjątkowa nagroda [online], Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2024-01-06] (pol.).
  84. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 12, 16, 81, 101.
  85. ↑ Dawid Błaszczykowski nie jest już asystentem Jerzego Brzęczka. wczestochowie.pl.
  86. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 89, 100.
  87. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 111–112, 122, 125.
  88. ↑ Jakub Błaszczykowski – kapitan z krwi i kości. Przegląd Sportowy.
  89. ↑ ME-2012 – Jakub Błaszczykowski – kapitan z prawdziwego zdarzenia.
  90. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 119.
  91. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 246.
  92. ↑ Piłkarz Borussii Dortmund i reprezentacji Polski Jakub Błaszczykowski wziął ślub. Fakt.pl. [dostęp 2010-06-21]. (pol.).
  93. ↑ Życiorys. Kuba Błaszczykowski Strona oficjalna.
  94. ↑ Jakub Błaszczykowski o byciu ojcem Przegladsportowy.pl. [dostęp 2013-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)].
  95. ↑ Błaszczykowski został ojcem! Córeczka ma na imię.... [dostęp 2014-06-27].
  96. ↑ Dawid Borek, Jakub Błaszczykowski ponownie ojcem. Mówi o magicznej dacie. Wiemy, co się za tym kryje – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl, 19 czerwca 2019 [dostęp 2019-06-19] (pol.).
  97. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 268–269.
  98. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 33, 273.
  99. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 62, 235–237.
  100. ↑ Kuba – Jakub Błaszczykowski, Małgorzata Domagalik – Merlin.pl [online], merlin.pl [dostęp 2016-01-07].
  101. ↑ Kuba. Dogrywka 2015 – 2018 [online], swiatksiazki.pl [dostęp 2018-06-09] (pol.).
  102. ↑ Absolwenci - SMS Kraków [online], sms.krakow.pl [dostęp 2023-06-16] (pol.).
  103. ↑ Marek Makowski, Ten niesamowity Kuba! [online], Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie, 19 lipca 2012 [dostęp 2017-11-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-08].
  104. ↑ Marek Makowski, Jakub Błaszczykowski naszym absolwentem [online], Akademia im. Jana Długosza w Częstochowie, 22 grudnia 2016 [dostęp 2017-11-08] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-23].
  105. ↑ "Kuba": zwiastun filmu o Jakubie Błaszczykowskim. Data premiery na Prime Video ujawniona [online], Filmweb, 23 lutego 2024 [dostęp 2024-02-29] (pol.).
  106. ↑ Jakub Jabłonowski: Wielkie święto w Dortmundzie. Łukasz Piszczek i Jakub Błaszczykowski zagrali po raz ostatni na Signal Iduna Park. 2024-09-07. [dostęp 2024-09-10]. (pol.).
  107. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 289–290.
  108. ↑ Błaszczykowski i Domagalik 2015 ↓, s. 292.
  109. ↑ Wspierajmy Fundację Kuby [online], kubablaszczykowski.pl [dostęp 2016-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-27].
  110. ↑ GKS Katowice z pucharem [online], kubablaszczykowski.pl [dostęp 2016-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-31].
  111. ↑ Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111 – teraz także nocą! [online], media.fdds.pl [dostęp 2019-01-04] (pol.).
  112. ↑ Fundacja „Ludzki Gest” Jakuba Błaszczykowskiego z nagrodą „Serce dla Sportu” za rok 2017 – Misericors [online], misericors.org [dostęp 2018-06-08] (pol.).
  113. ↑ Fundacja Błaszczykowskiego wspomoże Ukrainę [online], polsatsport.pl [dostęp 2022-03-10] (pol.).
  114. ↑ Komunikat Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu z dn. 2.11.2016 roku. orderusmiechu.pl, 2016-11-02. [dostęp 2016-11-02].
  115. ↑ Jakub Błaszczykowski odebrał Order Uśmiechu [online], Onet.pl, 27 grudnia 2016 [dostęp 2016-12-29].
  116. ↑ Pierwsza Dama oraz Jakub Błaszczykowski wśród Laureatów Medalu Św. Brata Alberta / Fundacja Św. Brata Alberta [online], albert.krakow.pl [dostęp 2018-05-14] (pol.).
  117. ↑ Ambasadorzy. krakow2016.com. [dostęp 2017-06-23].
  118. ↑ Jakub Błaszczykowski ambasadorem krakowskiego turnieju Ligi Mistrzów w ampfutbolu! [online], Onet Sport, 2 lutego 2022 [dostęp 2022-02-04] (pol.).
  119. ↑ Jakub Błaszczykowski został Honorowym Obywatelem Opola [online], Wyborcza.pl, 23 lutego 2017 [dostęp 2017-02-24].
  120. ↑ Agata Cymanowska, Jakub Błaszczykowski w Łęgowie. Piłkarz otrzymał tytuł Człowieka Pojednania i Pokoju 2017 roku, „Dziennikbaltycki.pl” [dostęp 2017-06-20] (pol.).
  121. ↑ M.P. z 2021 r. poz. 784.
  122. ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Ordery i odznaczenia / Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski dla Jakuba Błaszczykowskiego [online], prezydent.pl [dostęp 2021-06-16].
  123. ↑ Jakub Błaszczykowski wyróżniony przez prezydenta Krakowa [online], krakow.pl, 4 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-04].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jakub_Błaszczykowski&oldid=75472431”
  NODES
chat 1
INTERN 4