Jakub Rothfeld
Jakub Rothfeld-Rostowski (ur. 4 lutego 1884 w Bukaczowcach, zm. 5 lipca 1971 w Londynie) – polski lekarz neurolog żydowskiego pochodzenia, profesor tytularny Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, profesor i dziekan (1946-1949) Polskiego Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu w Edynburgu, doktor honoris causa prawa Uniwersytetu w Edynburgu (1966). Zajmował się także rzeźbiarstwem.
Życiorys
edytujBył synem Mojżesza Rotfelda i Lei z domu Broder. Studiował medycynę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego. Jeszcze podczas studiów i po otrzymaniu stopnia doktora w 1909 roku pracował w zakładzie histologii i anatomii Uniwersytetu Lwowskiego u Władysława Szymonowicza. Następnie związany z kliniką neurologiczną, prowadzoną wówczas przez Henryka Halbana. W 1919 roku habilitował się. W 1928 roku mianowany profesorem tytularnym Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
W Wojsku Polskim został awansowany na stopień majora w korpusie oficerów sanitarnych lekarzy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1][2]. W latach 20. był oficerem 2 Batalionu Sanitarnego[3][4]. W latach 30. był w kadrze zapasowej 6 Szpitala Okręgowego we Lwowie[5]. Uczestnik kampanii wrześniowej w 1939. Od 1940 przebywał w Wielkiej Brytanii (w 1940 roku zmienił nazwisko na Rostowski). Od 1949 do 1954 roku praktykował w Edynburgu. Po 1954 roku mieszkał w Londynie[6]. Członek założyciel i prezes (1965/1966) Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.
Był autorem około 70 prac naukowych. Wprowadził do neurologii pojęcia gelolepsji i orgazmolepsji, niezależnie od Ottorino Balduzziego opisał objaw, znany jako objaw zginacza Rothfelda-Balduzziego[7]. Był autorem podręcznika neurologii, którego cały nakład został zniszczony podczas działań wojennych w 1939. Udało się uratować arkusze korektorskie książki i po wojnie uzupełnione wydanie miało ukazać się nakładem PZWL. Jednak po wydrukowaniu książki podjęto decyzję o zniszczeniu całego jej nakładu. W niewielkiej liczbie 200 egzemplarzy podręcznik został opublikowany w Krakowie w 1946 przez Koło Medyków Studentów UJ. Rok później podręcznik został wydany w Edynburgu.
Zmarł i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Kensal Green[8].
Z małżeństwa z Franciszką Raff (1884–1963, lekarz stomatolog[9]) miał syna Romana Rostowskiego (1917–1975)[6]. Jego wnukiem jest Jacek Rostowski.
Wybrane prace
edytuj- Über Orgasmolepsie und über sexuelle Erregungen bei narkoleptischen Schlafzuständen, nebst Bemerkungen zur Narkolepsiefrage[10], 1932
- Contribution à la physio-pathologie du nystagmus de la tête chez l'homme, 1935
- Le Réflexe de flexion et sa signification clinique, 1935
- Podręcznik neurologii. Sekcya Wydawnicza Koła Med. Stud. U. J., 1946
- Podręcznik neurologii. Polski Wydział Lekarski przy Uniwersytecie w Edynburgu, 1947
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1216.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1097.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1136.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1029.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 213, 772.
- ↑ a b Ryszard Terlecki: „Rothfeld (później Rostowski) Jakub (1884-1971)” W: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXII. Wrocław-Warszawa-Kraków 1990, ss. 304–305
- ↑ Eufemiusz Herman: Historia neurologii polskiej. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1975, ss. 59-61.
- ↑ Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 21, s. 115, Grudzień 1971. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Ilustrowany informator miasta Lwowa ze spisem miejscowości województwa lwowskiego na rok 1939. Lwów: 1939, s. 36.
- ↑ J. Rothfeld, Über Orgasmolepsie und über sexuelle Erregungen bei narkoleptischen Schlafznständen, nebst Bemerkungen zur Narkolepsiefrage, „Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie”, 138 (1), 1932, s. 704–719, DOI: 10.1007/BF02870606, ISSN 0303-4194 (niem.).
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.