Janusz Żurakowski
Janusz Żurakowski herbu Sas (ur. 12 września 1914 w Ryżawce, zm. 9 lutego 2004 w Barry's Bay, Ontario, Kanada) – podpułkownik pilot Wojska Polskiego II RP, pilot doświadczalny, brat konstruktora lotniczego i pilota, mgr inż. Bronisława Żurakowskiego.
3 zwycięstwa | |
Janusz Żurakowski | |
podpułkownik pilot | |
Data i miejsce urodzenia |
12 września 1914 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 lutego 2004 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
od 1937 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
pilot doświadczalny (oblatywacz) |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujJan Żurakowski siadł za sterami samolotu w wieku piętnastu lat. W 1935 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Lotnictwa, a dwa lata później Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie (X promocja, 12 lokata). Po promocji przydzielony został do 161 eskadry myśliwskiej 6 pułku lotniczego we Lwowie. W marcu 1939 przeniesiony został do Ułęża, na stanowisko instruktora. Był honorowym członkiem Klubu Pilotów Doświadczalnych w Polsce, z legitymacją nr 2. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939, następnie przedostał się do Wielkiej Brytanii i służył w RAF. Od 5 czerwca do 28 grudnia 1942 dowodził 316 dywizjonem myśliwskim Warszawskim. W 1943 awansowany na kapitana, przydzielono mu funkcję zastępcy dowódcy skrzydła w Northolt. Otrzymał wiele odznaczeń bojowych za udział w misjach na terenie Niemiec oraz w bitwie o Anglię, m.in. Virtuti Militari i Krzyż Walecznych (trzykrotnie).
Końcowy okres wojny spędził w Imperialnej Szkole Pilotów Doświadczalnych w Boscombe Down (Anglia). Był oblatywaczem większości typów myśliwców RAF-u oraz samolotów brytyjskiej i amerykańskiej marynarki wojennej. Znany z umiejętności wykonywania akrobacji powietrznych, opracował i wykonał nowe figury – Zurabatic Cartwheel i Falling Leaf, wcześniej w oczach fachowców uchodzące za niemożliwe do wykonania. Jego pokazy akrobacji w Farnborough przeszły do legendy. Pobił także rekord szybkości przelotu na trasie Londyn-Kopenhaga-Londyn. Oblatał blisko sto nowych konstrukcji lotniczych.
Wojnę zakończył mając na koncie 3 zwycięstwa pewne, 1 prawdopodobne oraz 1 samolot uszkodzony, co dało mu 75. miejsce na Liście Bajana.
Od 1952 mieszkał w Kanadzie. Pracował jako pilot doświadczalny w zakładach Avro Canada, był pierwszym pilotem testującym pierwszy kanadyjski myśliwiec przechwytujący CF-100 Canuck, uchodzący za jeden z najnowocześniejszych w latach 50., na którym jako pierwszy lotnik w Kanadzie pokonał barierę prędkości dźwięku oraz osiągnął prędkość 1000 mil na godzinę. W marcu 1958 rozpoczął testowanie myśliwca przechwytującego CF-105 Arrow. W zgodnej opinii fachowców był to najlepszy ponaddźwiękowy samolot myśliwski tego czasu, wyposażony w najnowocześniejszą aparaturę nawigacyjną i łącznościową oraz elektroniczne kierowanie ogniem.
W lutym 1959 zapadła polityczno-ekonomiczna decyzja premiera Diefenbakera o wstrzymaniu programu budowy CF-105 Arrow. 13 tysięcy pracowników Avro i Orenda Engines zostało zwolnionych z pracy. Zniszczono dziesiątki tysięcy rysunków konstrukcyjnych i planów samolotu. Samolot, który miał szanse zmienić stan wyposażenia lotnictwa myśliwskiego państw NATO w okresie zimnej wojny – przestał istnieć, a Żurakowski odszedł od pracy w lotnictwie, prowadził popularny wśród Polonii ośrodek wypoczynkowy Kartuzy Lodge w Barry's Bay.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8488 – 1943[1]
- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP – 22 listopada 1999[2][1]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie
- Medal Lotniczy
Wyróżnienia
edytuj- Wyróżniony m.in. członkostwem honorowym Międzynarodowego Stowarzyszenia Pilotów Doświadczalnych w Los Angeles, które umieściło jego imię na liście najwybitniejszych lotników wszech czasów.
- Wyróżniony tytułem „Pioniera lotnictwa kanadyjskiego” i członkostwem lotniczego „Hall of Fame” w Kanadzie. Za zasługi otrzymał niezwykle cenny puchar McKee Trophy.
- Odznaczony Honorową Odznaką Nr 2[3] Klubu Pilotów Doświadczalnych w Polsce.
- Miasto Edmonton nadało mu swoje odznaczenie Order Lotu.
- Jego imieniem nazwano jeden z budynków lotniczego ośrodka doświadczalnego w Albercie.
- Miasto Barry’s Bay otworzyło park im. Żurakowskiego wraz z jego pomnikiem i modelem samolotu CF-105 Arrow.
- W 1996 wydano srebrną monetę o nominale 20 dolarów kanadyjskich z jego wizerunkiem.
- Wiele drużyn harcerskich nosi imię Żurakowskiego.
- Dnia 15 kwietnia 2010 Rada Miejska w Kartuzach podjęła uchwałę o nadaniu Miejskiej i Powiatowej Bibliotece Publicznej w Kartuzach imienia Janusza Żurakowskiego[4].
- Więcej informacji i fotografii o Januszu Żurakowskim, Jego osiągnięciach lotniczych i życiu w Kanadzie...
Przypisy
edytuj- ↑ a b Zurakowski, Janusz - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-02-01] .
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 5, poz. 115 – pkt 9. (jako Żurakowski Jan)
- ↑ Odznaką Honorową Nr 1 został odznaczony Bolesław Orliński
- ↑ Patron Biblioteki - Biblioteka Kartuzy [online], www.biblioteka.kartuzy.pl [dostęp 2023-04-27] .
Bibliografia
edytuj- Bill Zuk, Janusz Żurakowski - Janusz Żurakowski: Legenda przestworzy, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław, ISBN 978-83-245-8928-9
- Anna i Janusz Żurakowscy – Janusz Żurakowski: Nie tylko o lataniu, Polski Fundusz Wydawniczy, Toronto, 2002 ISBN 0-921724-29-2
- Jacek Kozak , Szkice z bobrem, Mississauga: Biogram Publishing, [2005], ISBN 0-9738143-1-4, OCLC 61427011 .
- Aleksandra Ziółkowska-Boehm - Złamana strzała /W:/ Amerykanie z wyboru i inni, Warszawa 1998, ISBN 83-900358-7-1
- Aleksandra Ziółkowska-Boehm - The Roots Are Polish, Toronto, 2004, ISBN 0-920517-05-6
- JANUSZ ŻURAKOWSKI, ŻURA - Człowiek Szybkości Dźwięku... Wywiad z Januszem Petera Grajdy. Barrys Bay, październik 2000.
Linki zewnętrzne
edytuj- Piotr Wieslaw Grajda: Janusz Zurakowski i Kanadyjski Mysliwiec CF105 Avro Arrow
- Janusz Żurakowski, Moje dzieje, "Skrzydła" Nr 146 (632)
- Zurakowski Park in Barry's Bay, Ontario. Oficjalna strona Parku Żurakowskiego. [dostęp 2010-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 sierpnia 2010)]. (ang.).
- http://zurakowskiavroarrow.weebly.com/wywiad-interview.html