Jarkko Nieminen

Jarkko Nieminen (ur. 23 lipca 1981 w Masku) – fiński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Jarkko Nieminen

Państwo	Finlandia
Data i miejsce urodzenia	23 lipca 1981 Masku
Wzrost	185 cm
Gra	leworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2000
Zakończenie kariery	9 listopada 2015
Trener	Jan de Witt
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	13 (10 lipca 2006)
Australian Open	QF (2008)
Roland Garros	4R (2003)
Wimbledon	QF (2006)
US Open	QF (2005)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	5
Najwyżej w rankingu	42 (28 stycznia 2008)
Australian Open	SF (2010)
Roland Garros	2R (2003, 2008, 2014)
Wimbledon	2R (2007)
US Open	QF (2008)

Mąż czołowej fińskiej badmintonistki, Anu Nieminen.

Kariera tenisowa

W roku 1999 zajmował 9. miejsce w rankingu juniorów i wygrał juniorski US Open w singlu, pokonując w finale Duńczyka Kristiana Plessa. Rok później oficjalnie rozpoczął karierę zawodową. Startował głównie w cyklu ATP Challenger Tour. W 2001 roku wygrał 4 turnieje tej rangi, a w swoim 2 starcie w cyklu ATP World Tour w Sztokholmie doszedł do finału, pokonując m.in. Marokańczyka Junusa al-Ajnawi'ego oraz Szwedów Thomasa Johanssona i Thomasa Enqvista, a przegrywając z Holendrem Sjengiem Schalkenem (chociaż prowadził w piątym secie finału 3:0 z podwójnym przełamaniem serwisu). Na koniec sezonu znalazł się w czołowej setce rankingu jako pierwszy Fin od 10 lat, natomiast finał turniejowy osiągnął jako pierwszy Fin od 20 lat.

W 2002 roku był w 2 finałach turniejowych na nawierzchni ziemnej. W Estoril przegrał w decydującym meczu z Davidem Nalbandianem, a na Majorce z Gastónem Gaudio. Rok później doszedł do finału w Monachium, gdzie uległ Rogerowi Federerowi. Był również w 1/8 finału Rolanda Garrosa oraz finale deblowego turnieju w Bangkoku, grając w parze z Andrew Kratzmannem.

W 2004 roku stracił 3 miesiące startów z powodu kontuzji, ale utrzymał się w czołowej setce rankingu. Zagrał natomiast na igrzyskach olimpijskich w Atenach dochodząc do 2 rundy zawodów singlowych.

W 2005 roku jako pierwszy Fin w historii doszedł do ćwierćfinału wielkoszlemowego, na US Open, ponosząc porażkę w pojedynku o awans do dalszej rundy z Lleytonem Hewittem.

W styczniu 2006 roku odniósł pierwsze zwycięstwo turniejowe, pokonując w finale w Auckland Chorwata Mario Ančicia 6:2, 6:2. Do końca sezonu osiągnął również finał w Sztokholmie, gdzie ostatecznie przegrał z Jamesem Blake.

We wrześniu 2007 roku Nieminen wygrał swój pierwszy turniej ATP World Tour w grze podwójnej na kortach twardych w Mumbaju. W parze z Robertem Lindstedtem pokonali w finale debel Rohan Bopanna–Aisam-ul-Haq Qureshi. Podczas turnieju w Bazylei, w październiku 2007 roku, pokonując m.in. Cypryjczyka Markosa Pagdatisa doszedł do finału singla, gdzie przegrał z broniącym tytułu, liderem światowego rankingu, Rogerem Federerem.

Rok 2008 Fin zakończył z 1 turniejowym finałem, w Adelaide. Będąc rozstawionym z nr 3. pokonał po drodze Jo-Wilfrieda Tsongę, jednak w finale nie sprostał Michaëlowi Llodrze. Uczestniczył również w rywalizacji singlowej igrzysk olimpijskich w Pekinie, z której został wyeliminowany w 1 rundzie.

W roku 2009 Nieminen osiągnął na początku sezonu finał singla w Sydney przegrywając w decydującym meczu z Davidem Nalbandianem. Wcześniej zdołał pokonać będącego na 3. miejscu w rankingu Novaka Đokovicia. W lutym awansował wspólnie z Rohanem Bopanną do finału halowego turnieju w San José. Pojedynek finałowy ostatecznie przegrali z parą Tommy Haas–Radek Štěpánek. Następnie z powodu kontuzji nadgarstka Fin nie mógł grać przez kilka miesięcy i do Touru powrócił w drugiej połowie sezonu.

Pod koniec lipca 2010 roku wygrał drugi turniej deblowy rozgrywek ATP World Tour. Wspólnie z Johanem Brunströmem pokonali w finale turnieju w Gstaad brazylijski debel Marcelo Melo–Bruno Soares. Na początku października Nieminen dotarł do finału zawodów singlowych w Bangkoku, eliminując po drodze m.in. finalistę z 2009, Viktora Troickiego. Pojedynek o mistrzostwo przegrał z Guillermo Garcíą Lópezem. W tym samym miesiącu Fin awansował wraz z Johanem Brunströmem do finału w Sztokholmie. W meczu o tytuł para Brunström–Nieminen nie sprostała jednak deblowi Eric Butorac–Jean-Julien Rojer.

W połowie października 2011 roku Nieminen dotarł do finału w Sztokholmie. Finałowe spotkanie przegrał z Gaëlem Monfilsem. Była to zarazem dziesiąta porażka Fina w finale singla w karierze.

Na początku 2012 roku wygrał drugi turniej singlowy, w Sydney. W finale pokonał Juliena Benneteau wynikiem 6:2, 7:5. W zawodach gry podwójnej podczas tego samego turnieju Nieminen osiągnął finał. W parze z Matthew Ebdenem nie sprostali braciom Bryan, Mike'owi oraz Bobowi. Latem zagrał po raz trzeci na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Doszedł tam do 2 rundy zawodów singlowych.

Pierwszy finał do jakiego Fin dotarł w 2013 roku miał miejsce w maju w Monachium, w konkurencji gry podwójnej. Nieminen grał wówczas w parze z Dmitrijem Tursunowem, a w finale pokonali 6:1, 6:4 Erica Butoraca i Markosa Pagdatisa. Pod koniec tego samego miesiąca Fin dotarł do finału gry pojedynczej w Düsseldorfie, gdzie nie sprostał Juanowi Mónaco.

Na początku sierpnia 2014 roku Nieminen wygrał po raz czwarty zawody w grze podwójnej, tym razem w Kitzbühel. Dokonał tego wspólnie z Henrim Kontinenem.

W kolejnym sezonie zwyciężył w piątym deblowym turnieju, zawodach w Buenos Aires, gdzie partnerował mu André Sá. W meczu mistrzowskim tenisiści odnieśli zwycięstwo 6:4, 4:6, 10–7 nad parą Pablo Andújar–Oliver Marach. 9 listopada 2015 zakończył karierę zawodniczą.

Od roku 1999 Nieminen był reprezentantem Finlandii w Pucharze Davisa. Rozegrał dla zespołu 85 meczów. W singlu wygrał 45 pojedynków, natomiast 14 w deblu.

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 13. miejscu w lipcu 2006 roku, z kolei w zestawieniu deblistów pod koniec stycznia 2008 roku zajmował 45. pozycję.

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (2–11)

Legenda Wielki Szlem (0–0) Igrzyska olimpijskie (0–0) Tennis Masters Cup / ATP World Tour Finals (0–0) ATP Masters Series / ATP World Tour Masters 1000 (0–0) ATP International Series Gold / ATP World Tour 500 (0–0) ATP International Series / ATP World Tour 250 (2–10)

Wygrane według nawierzchni Twarda (2–6) Ceglana (0–4) Trawiasta (0–0) Dywanowa (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	28 października 2001	Sztokholm	Twarda (hala)	Sjeng Schalken	6:3, 3:6, 3:6, 6:4, 3:6
Finalista	2.	14 kwietnia 2002	Estoril	Ceglana	David Nalbandian	4:6, 6:7(5)
Finalista	3.	5 maja 2002	Majorka	Ceglana	Gastón Gaudio	2:6, 3:6
Finalista	4.	4 maja 2003	Monachium	Ceglana	Roger Federer	1:6, 4:6
Zwycięzca	1.	14 stycznia 2006	Auckland	Twarda	Mario Ančić	6:2, 6:2
Finalista	5.	15 października 2006	Sztokholm	Twarda (hala)	James Blake	4:6, 2:6
Finalista	6.	28 października 2007	Bazylea	Dywanowa (hala)	Roger Federer	3:6, 4:6
Finalista	7.	5 stycznia 2008	Adelaide	Twarda	Michaël Llodra	3:6, 4:6
Finalista	8.	18 stycznia 2009	Sydney	Twarda	David Nalbandian	3:6, 7:6, 2:6
Finalista	9.	3 października 2010	Bangkok	Twarda (hala)	Guillermo García-López	4:6, 6:3, 4:6
Finalista	10.	23 października 2011	Sztokholm	Twarda (hala)	Gaël Monfils	5:7, 6:3, 2:6
Zwycięzca	2.	15 stycznia 2012	Sydney	Twarda	Julien Benneteau	6:2, 7:5
Finalista	11.	25 maja 2013	Düsseldorf	Ceglana	Juan Mónaco	4:6, 3:6

Gra podwójna (5–4)

Legenda Wielki Szlem (0–0) Igrzyska olimpijskie (0–0) Tennis Masters Cup / ATP World Tour Finals (0–0) ATP Masters Series / ATP World Tour Masters 1000 (0–0) ATP International Series Gold / ATP World Tour 500 (0–0) ATP International Series / ATP World Tour 250 (5–4)

Wygrane według nawierzchni Twarda (1–4) Ceglana (4–0) Trawiasta (0–0) Dywanowa (0–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik finału
Finalista	1.	28 września 2003	Bangkok	Twarda (hala)	Andrew Kratzmann	Jonatan Erlich Andy Ram	3:6, 6:7(4)
Zwycięzca	1.	30 września 2007	Mumbaj	Twarda	Robert Lindstedt	Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi	7:6(3), 7:6(5)
Finalista	2.	15 lutego 2009	San José	Twarda (hala)	Rohan Bopanna	Tommy Haas Radek Štěpánek	2:6, 3:6
Zwycięzca	2.	1 sierpnia 2010	Gstaad	Ceglana	Johan Brunström	Marcelo Melo Bruno Soares	6:3, 6:7(4), 11–9
Finalista	3.	24 października 2010	Sztokholm	Twarda (hala)	Johan Brunström	Eric Butorac Jean-Julien Rojer	4:6, 6:7(4)
Finalista	4.	15 stycznia 2012	Sydney	Twarda	Matthew Ebden	Bob Bryan Mike Bryan	1:6, 4:6
Zwycięzca	3.	5 maja 2013	Monachium	Ceglana	Dmitrij Tursunow	Markos Pagdatis Eric Butorac	6:1, 6:4
Zwycięzca	4.	2 sierpnia 2014	Kitzbühel	Ceglana	Henri Kontinen	Daniele Bracciali Andriej Gołubiew	6:1, 6:4
Zwycięzca	5.	1 marca 2015	Buenos Aires	Ceglana	André Sá	Pablo Andújar Oliver Marach	6:4, 4:6, 10–7

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

Turniej	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	Wygrane turnieje	Bilans w turnieju
Australian Open	1R	3R	2R	3R	3R	2R	QF	1R	2R	1R	1R	2R	2R	3R	0 / 14	16–14
French Open	3R	4R	–	2R	1R	3R	3R	–	1R	1R	2R	2R	2R	1R	0 / 12	13–12
Wimbledon	2R	3R	–	1R	QF	3R	2R	–	2R	1R	2R	1R	2R	2R	0 / 12	14–12
US Open	1R	2R	1R	QF	1R	1R	3R	2R	1R	1R	2R	2R	1R	1R	0 / 14	10–14
Wygrane turnieje	0 / 4	0 / 4	0 / 2	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 2	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 4	0 / 52	N/A
Bilans spotkań	3–4	8–4	1–2	7–4	6–4	5–4	9–4	1–2	2–4	0–4	3–4	3–4	3–4	3–4	N/A	54–52

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-30]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-30]  (ang.).

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona (wersja archiwalna)