Jean Joseph Mounier

Jean Joseph Mounier
Data i miejsce urodzenia	12 listopada 1758 ; Grenoble, departament Isère, Francja
Data i miejsce śmierci	28 stycznia 1806 ; Paryż
Zawód, zajęcie	sędzia, polityk, członek Rady Stanu
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jean Joseph Mounier (ur. 12 listopada 1758 w Grenoble, Isère, zm. 28 stycznia 1806 w Paryżu) – francuski polityk oraz sędzia. Studiował prawo. W roku 1783 objął urząd sędziowski w Grenoble. W roku 1788 wziął udział w sporze pomiędzy sądem a miejskim parlamentem (lokalnym organem władzy ustawodawczej i sądowniczej we Francji okresu ancien régime). W dniu 20 lipca 1788 – niespełna rok przed wybuchem rewolucji francuskiej – zorganizował obrady mieszkańców Delfinatu w miasteczku Vizille. Pełnił tam funkcję sekretarza zgromadzenia, spisując cahiers („zeszyty”) zażaleń i skarg publicznych, które członkowie zgromadzenia wnosili wobec króla Ludwika XVI. Nabrawszy w ten sposób znaczenia w życiu publicznym, Mounier został w roku 1789 jednogłośnie wybrany na przedstawiciela Stanu Trzeciego na obrady Stanów Generalnych. W sierpniu 1789 Mounier założył partię monarchistów.

W partii monarchistów oraz w Konstytuancie Mounier początkowo bronił nowych idei, opowiadając się za sojuszem Stanu Trzeciego z obiema klasami uprzywilejowanymi: szlachtą i klerem. Był pomysłodawcą słynnej Przysięgi w sali do gry w piłkę. Ponadto uczestniczył w przygotowaniach nowej konstytucji i domagał się przywrócenia Jacquesa Neckera na stanowisko generalnego kontrolera finansów. W dniu 28 września Mounier został wybrany na stanowisko przewodniczącego Konstytuanty. Jednak nie mogąc wprowadzić w życie działań zgodnych ze swoimi poglądami, Mounier zrezygnował z funkcji przewodniczącego w dniu 10 października 1789, zrzekł się mandatu poselskiego, po czym wrócił do Delfinatu. Wkrótce stał się osobą podejrzaną i aby uniknąć aresztowania wyjechał do Szwajcarii w roku 1790.

Mounier wrócił do Francji w roku 1801. Napoleon Bonaparte powierzył mu stanowisko prefekta w departamencie Ille-et-Vilaine. Wprowadziwszy zmiany organizacyjne Ille-et-Vilaine, Mounier został powołany na członka Rady Stanu, w roku 1805. Zmarł w Paryżu.

Do dorobku polityczno-filozoficznego Mouniera zaliczają się następujące prace:

Considérations sur les gouvernements (Rozważania temat rządu) (1789);
Recherches sur les causes qui ont empeché les Français de devenir libres (Badania nad przyczynami trudności stojących przed Francuzami w dążeniu do wolności) (1792),
De l'influence attribuée aux philosophes, aux francs-maçons et aux illuminés sur la Révolution Française (O wpływie przypisywanym filozofom, francuskim wolnomularzom i oświeceniowcom na Rewolucję Francuską). (1801).

Bibliografia

Chisholm, Hugh, ed. (1911). „Mounier, Jean Joseph”. Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press which in turn cites:
F. A. Aulard, Les Orateurs de l'assemblée constituante (2nd ed., Paris, 1905)
De Lanzac de Laborie, Un Royaliste liberal en 1789; J.J. Mounier (Paris, 1887)
A. Rochas, Biographie du Dauphiné (Paris, 1856)
Berriat St Prix, Éloge historique de M. Mounier (1806)
F. Boïanovski, “Quelques lettres inédites de J.J. Mounier,” in the Revue historique (1898).