Jerzy Poraziński
Jerzy vel Zygmunt de Boissy d’Anglas Poraziński (ur. 8 września lub listopada 1891 w Tavastehus, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik kancelaryjny administracji Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 porucznik kancelaryjny
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 września lub listopada 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1929 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Francuska Misja Wojskowa, |
| Stanowiska |
tłumacz |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys
edytujJerzy de Boissy d’Anglas Poraziński[1] urodził się w 8 września[2] lub listopada[3] 1891 w Tavastehus na obszarze ówczesnego Wielkiego Księstwa Finlandii. Był synem Bronisława i Ludwiki de Margelain de Flachaire[4][2].
Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Dorpackiego[2]. Brał udział w I wojnie światowej[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w 1919[2]. Pełnił funkcję tłumacza: od 1920 we Francuskiej Misji Wojskowej, w 1921 w Sztabie Głównym[2]. Został awansowany na stopień porucznika jazdy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i w 1923 był zweryfikowany z lokatą 53[5], a w 1924 z lokatą 1[6]. W latach 20. służył w 12 pułku ułanów z Krzemieńca, w tym w 1924 jako oficer nadetatowy był przydzielony do kadry Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[7][8]. Następnie został przeniesiony do służby administracji i zweryfikowany w stopniu porucznika administracji dział kancelaryjny ze starszeństwem z dniem z 1 czerwca 1919, zaś w 1928 był zweryfikowany z lokatą 1 i wówczas nadał służył w WSWoj[9]. W 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[10][2]. W 1934 jako oficer administracji przeniesiony w stan spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[11].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów. Został osadzony w obozie w Kozielsku, gdzie przebywał wraz z jeńcami polskimi aresztowanymi po agresji ZSRR na Polskę. Był osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku[4]. Na wiosnę 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji biura politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie otwartego 28 lipca 2000 Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem AM 4080[4]. Przy jego szczątkach zostały odnalezione: rozkaz wyjazdu, karta rekwizycyjna, list[4].
Decyzją ministra obrony narodowej Aleksandra Szczygły z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie na stopień kapitana, zaś awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[12][13].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Order Gwiazdy Jerzego Czarnego – Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców (przed 1923)[7]
- Krzyż Kawalerski Orderu Orła Białego – Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców (przed 1923)[7]
- Krzyż Kawalerski Orderu Świętych Maurycego i Łazarza – Zjednoczone Królestwo Włoch (przed 1923)[7]
- Medal Międzyaliancki (przed 1923)[7]
- Krzyż Kawalerski Orderu Korony – Królestwo Belgii (zezwolenie w 1933)[14]
- Krzyż Kawalerski Orderu Smoka Annamu – III Republika Francuska / kolonialny Wietnamu (zezwolenie w 1933)[14]
- Krzyż Oficerski Orderu Gwiazdy Czarnej –III Republika Francuska / kolonialny Beninu (zezwolenie w 1933)[14][15]
- Medal Honorowy I klasy – III Republika Francuska (zezwolenie w 1933)[14][16]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ W 1922 był przedstawiony w „Kurierze Warszawskim” jako Zygmunt hr. De Boissy d’Anglas Poraziński. Bal korporacji „Unja”. „Kurier Warszawski”. Nr 54, s. 7-8, 23 lutego 1922.. W Rocznikach Oficerskich 1923, 1924, 1928 był określany jako Zygmunt de Boissy d’Anglas Poraziński. W numerze 13/1933 „Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych” był określony jako Zygmunt Jerzy Poraziński. W Roczniku Oficerskim Rezerw 1934 był określony jako Jerzy de Boissy d’Anglas Poraziński. W publikacji Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk w osobnych miejscach podano oba imiona: na liście jeńców Kozielska był podany Zygmunt Poraziński, zaś na liście ofiar zidentyfikowanych w Katyniu był wskazany Jerzy Poraziński. W latach 20. II Rzeczypospolitej oficerem Policji Państwowej. Odznaczenia w policji państwowej. „Kurier Warszawski”. Nr 84, s. 3, 25 marca 1926.
- ↑ a b c d e f g Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 499. [dostęp 2018-09-09]. Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej. Jerzy Poraziński. Muzeum Katyńskie. [dostęp 2018-09-09].
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Rocznik Oficerski Rezerw 1934.
- ↑ a b c d Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 132, 240. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 682.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 606.
- ↑ a b c d e Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 623, 1499.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 563.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 827.
- ↑ Kronika polityczna. Ruch służbowy. „Kurier Warszawski”. Nr 116, s. 9, 29 kwietnia 1929.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 392.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [w:] 108 [on-line]. policja.pl. [dostęp 2018-09-09].
- ↑ a b c d Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 291, 298, 11 listopada 1933.
- ↑ W tym samym ogłoszeniu zezwolenie na odznaczenie Krzyżem Komandorskim tego orderu otrzymał mjr. lek. Ludwik Cezary d'Anglas Poraziński
- ↑ W tym samym ogłoszeniu zezwolenie na odznaczenie tym medalem otrzymał mjr. lek. Ludwik Cezary d'Anglas Poraziński
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.