Julijan Cełewycz
Julijan Andrijowycz Cełewycz (ukr. Юліян Андрі́йович Целе́вич, j. pol. Julian Celewicz, ur. 23 marca 1843 w Pawełczu na Pokuciu, zm. 24 grudnia 1892 we Lwowie) – ukraiński pedagog, historyk, nauczyciel, działający w Galicji. W 1892 przewodniczący Towarzystwa Naukowego im. Szewczenki, honorowy członek Towarzystwa Proswita, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie ksiądza greckokatolickiego o. Andrija Cełewycza.
Ukończył c. k. gimnazjum w Stanisławowie. W 1861 wstąpił do seminarium we Lwowie, które ukończył w 1865. W tym roku zapisał się na studia na Uniwersytecie Lwowskim[2]. Ukończył studia na Uniwersytecie Wiedeńskim (1866–1868). Doktor filozofii, redaktor i autor kilku książek historycznych.
Był nauczycielem gimnazjalnym we Lwowie (w ukraińskim gimnazjum akademickim) i Stanisławowie.
Ważniejsze dzieła
edytuj- Historia Skitu Maniawskiego (j. rus), Lwów, 1887
- O Oleksie Dowboszczuku, jego poprzednikach i następcach, Rozprawa Akademii Umiejętności
- podręczniki szkolne
Przypisy
edytuj- ↑ Fryderyk Papée. Towarzystwo historyczne 1886-1900. „Kwartalnik Historyczny”, rocznik LI, zeszyt 1-2, Lwów 1937, s. 7.
- ↑ Справозданє дирекциї ц. к. академичної ґімназиї у Львові за шкільний рік 1893. У Львові : З друкарнї Наукового Товариства імени Шевченка, 1893, s. 49 [95]. (ukr.)
Bibliografia
edytuj- Енциклопедія українознавства. T. 10. Lwów, 1993, s. 3648.
Literatura dodatkowa
edytuj- Wiktor Hahn: Celewicz Julian. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 3: Brożek Jan – Chwalczewski Franciszek. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1937, s. 220–221. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0