Juozas Tūbelis

Juozas Tūbelis
	; W październiku 1929
Data i miejsce urodzenia	9 kwietnia 1882 ; Ilgalaukis k. Rakiszek
Data i miejsce śmierci	30 września 1939 ; Kowno
	minister rolnictwa
Okres	od 11 listopada 1918; do 12 marca 1919
Przynależność polityczna	Partia Postępu Narodowego
Poprzednik	powołanie funkcji
Następca	Povilas Matulionis
	minister edukacji
Okres	od 12 kwietnia 1919; do 19 czerwca 1920
Przynależność polityczna	Partia Postępu Narodowego
Poprzednik	Jonas Yčas
Następca	Kazys Bizauskas
	minister finansów
Okres	od 3 maja 1927; do 24 marca 1938
Przynależność polityczna	Związek Litewskich Narodowców
Poprzednik	Petras Karvelis
Następca	Julius Indrišiūnas
	premier Litwy
Okres	od 23 września 1929; do 24 marca 1938
Przynależność polityczna	Związek Litewskich Narodowców
Poprzednik	Augustinas Voldemaras
Następca	Vladas Mironas
	minister rolnictwa
Okres	od 24 marca 1938; do 5 grudnia 1938
Przynależność polityczna	Związek Litewskich Narodowców
Poprzednik	Stasys Putvinskis
Następca	Juozas Skaisgiris
	Multimedia w Wikimedia Commons

Juozas Tūbelis (ur. 9 kwietnia 1882 w Ilgalaukis k. Rakiszek, zm. 30 września 1939 w Kownie) – litewski polityk dwudziestolecia międzywojennego, wieloletni premier i lider partii tautininków, szwagier prezydenta Smetony.

W 1908 roku ukończył agronomię na uniwersytecie w Rydze, po czym pracował jako nauczyciel. W 1915 roku wcielono go do rosyjskiej armii, w 1918 roku powrócił na Litwę, gdzie został członkiem Taryby – odpowiadał za politykę edukacyjną.

11 listopada 1918 roku został mianowany ministrem rolnictwa, a od marca 1919 do czerwca 1920 roku stał na czele resortu oświaty. Powrócił do władzy po wojskowym przewrocie z 17 grudnia 1926 roku, zostając w maju 1927 roku ministrem finansów (będzie nim do marca 1938 roku).

23 września 1929 roku prezydent Smetona powołał go na premiera Litwy, którym pozostał do marca 1938 roku, sprawując ten urząd najdłużej w historii niezależnego państwa litewskiego. Od marca do grudnia 1938 roku kierował ministerstwem rolnictwa, po czym przeniesiono go na stanowisko dyrektora Narodowego Banku Litwy, które piastował do września 1939 roku.

Oprócz polityki zaangażowany w działalność społeczną i gospodarczą: przyczynił się do powstania licznych przedsiębiorstw na Litwie, m.in. Lietukis (1923), Maistas (1925), Lietuvos cukrus, Parama i Pienocentras (1926).

Został odznaczony m.in. estońskim Orderem Krzyża Orła I klasy (1932).