Kalākaua
Dawid Laʻamea Kamanakapuʻu Mahinulani Nalaiaehuokalani Lumialani Kalākaua (ur. 16 listopada 1836 w Honolulu, zm. 20 stycznia 1891 w San Francisco) – król Hawajów w latach 1874–1891.
 Kalākaua około 1882 r. | |
 herb | |
 monogram | |
| Król Hawajów | |
| Okres |
od 1874 |
|---|---|
| Koronacja | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Kapaʻakea |
| Matka |
Keohokālole |
| Rodzeństwo |
James Kaliokalani, Lydia Liliʻuokalani, Anna Kaʻiulani, Kaʻiminaʻauao, Miriam Likelike, William Pitt Leleiohoku II |
| Małżeństwo | |
| Dzieci |
Dawid Kawānanakoa, Edward Abnel Keliʻiahonui, Jonah Kūhiō Kalanianaʻole |
| Odznaczenia | |
                           
| |
Życiorys
edytujKalakaua został koronowany na króla 12 lutego 1874 roku. Ożenił się z Kapiʻolani. Dawid Kalākaua i Kapiʻolani adoptowali trójkę dzieci, którym nadali tytuł książąt: Dawid Kawānanakoa (1868–1908), Edward Abnel Keliʻiahonui (1869–1887), Jonah Kūhiō Kalanianaʻole (1871–1922).
W roku 1887 król Kalākaua został zmuszony do podpisania nowej konstytucji, ułożonej przez członków niedawno utworzonej Ligi Hawajskiej. Ligą Hawajską zarządzał Lorrin Thurston, wnuk jednego z pierwszych misjonarzy przybyłych na Hawaje niemal sześćdziesiąt lat wcześniej. Członkowie Ligi początkowo zamierzali dokonać zamachu na króla Kalākauę, ale ostatecznie zagrozili mu tylko śmiercią i zmusili do podpisania nowej konstytucji. Od tego dnia zawsze znana była pod nazwą Konstytucji Bagnetowej. Przewidywała utworzenie nowego gabinetu politycznego, złożonego wyłącznie z członków Ligi Hawajskiej i nie pozostawiała królowi Kalākaule żadnej realnej władzy. Udzieliła prawa głosu obcokrajowcom z Ameryki i Europy, a odbierała je Hawajczykom, chyba że posiadali dużą własność ziemską. Prawie nikt z rodowitych Hawajczyków nie zaliczał się jednak do tej grupy. Dwa lata później, w roku 1891, zatroskany król Kalākaua zmarł niespodziewanie. Tron odziedziczyła jego siostra, Lidia Liliʻuokalani.
Odznaczenia
edytuj- Wielki Mistrz Orderu Gwiazdy Oceanii (1886, Hawaje)
- Wielki Mistrz Orderu Kamehamehy I (1874, Hawaje)[1][2]
- Kawaler Orderu Kamehamehy I (1867, Hawaje)[2]
- Wielki Mistrz Orderu Kalākauy (1875, Hawaje)[1][2]
- Wielki Mistrz Orderu Kapiʻolani (Hawaje)[1]
- Wielki Mistrz Orderu Korony (Hawaje)[1]
- Order św. Michała i św. Jerzego I kl. (W. Brytania)[1][3]
- Order św. Grzegorza Wielkiego I kl. (S. Apostolska)[3]
- Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja)[4]
- Order śś. Maurycego i Łazarza I kl. (Włochy)[1][2]
- Order Lwa Niderlandzkiego I kl. (Holandia)[1]
- Order Franciszka Józefa I i II kl. (Austria)[1][2]
- Order Izabeli Katolickiej I kl. (Hiszpania)[5]
- Order Gwiazdy Polarnej I kl. (Szwecja)[5]
- Order Orła Czerwonego I kl. (Prusy)[1]
- Order Legii Honorowej I kl. (Francja)[5]
- Order Oswobodziciela I kl. (Wenezuela)[1]
- Order Chryzantemy (Japonia)[1]
- Order Vila Viçosa I kl. (Portugalia)[1]
- Order Danebroga I kl. (Dania)[1]
- Order św. Karola I kl. (Monako)[5]
- Order Karola III I kl. (Hiszpania)[1]
- Order Leopolda I kl. (Belgia)[1][3]
- Order Osmana I kl. (Turcja)[3]
- Order Wazów I kl. (Szwecja)[1][3]
- Order Korony I kl. (Syjam)[1][3]
- Order Sławy I kl. (Tunezja)[3]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Stacy L. Kamehiro: The Arts of Kingship. Hawaiian Art and National Culture of the Kalakaua Era. University of Hawaii Press, 2009, s. 35–36.
- ↑ a b c d e S. C. Damon. The Kings of Hawaii. „The Friend”. New Series Vol. 25, No. 1, s. 12, 1 stycznia 1876.
- ↑ a b c d e f g The Royal Tourist—Kalakaua's Letters Homefrom Tokio to London. Hawaiian Historical Society, 1971, s. 99–100, 102–103, 104, 107. (ang.).
- ↑ Kraj. Tygodnik polityczno-społeczny, Petersburg, 4 marca 1884, s. 14 (pol.), nr 10.
- ↑ a b c d Christopher Buyers: The Kalakaua Dynasty genealogy. royalark.net. [dostęp 2017-11-08]. (ang.).