Kanguroszczur długonogi
Kanguroszczur długonogi[3] (Potorous longipes) – gatunek ssaka z rodziny kanguroszczurowatych (Potoroidae), blisko spokrewniony z kanguroszczurem myszatym (P. tridactylus).
Potorous longipes | |
Seebeck & P.G. Johnston, 1980[1] | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Plemię | |
Rodzaj | |
Gatunek |
kanguroszczur długonogi |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
Zasięg występowania | |
Taksonomia
edytujGatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1980 roku australijscy zoolodzy John Hilary Seebeck i Peter G. Johnston nadając mu nazwę Potorous longipes[1]. Miejsce typowe to Princes Highway w Bellbird Creek, 32 km na wschód od Orbost, Wiktoria, Australia[1][4][5]. Holotyp to skóra i czaszka młodocianego samca o sygnaturze NMV C20291 z kolekcji National Museum of Victoria; zebrany 19 maja 1968 roku C.F. Hutchinsona[1].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[4].
Etymologia
edytuj- Potorous: rodzima nazwa Potoroo oznaczająca w Nowej Południowej Walii „kanguroszczura”[6].
- longipes: łac. longipes, longipedis „długonogi”, od longus „długi”; pes, pedis „stopa, noga”, od gr. πους pous, ποδος podos „stopa, noga”[7].
Zasięg występowania
edytujKanguroszczur długonogi występuje w lasach południowo-wschodniej Australii, ograniczony do dwóch subpopulacji z których jedna występuje w północno-wschodniej Wiktorii (East Gippsland i Barry Mountains), a druga w południowo-wschodniej Nowej Południowej Walii (South East Forests National Park i Yambulla State Forest)[8][4].
Morfologia
edytujDługość ciała (bez ogona) 38–41,5 cm, długość ogona 31,5–32,5 cm; masa ciała 1,6–2,2 kg[8][9].
Ekologia
edytuj- Rozmnażanie
- Dojrzałość płciowa - Prawdopodobnie w 1 roku
- Pora godowa - Prawdopodobnie cały rok
- Rozwój młodego w torbie - 16-17 tygodni
- Okres karmienia - ok. 5 miesięcy[10]
- Tryb życia
- Zwyczaje - Samotnik, ma własne terytorium
- Pożywienie - Korzonki, bulwy, grzyby, bezkręgowce
- Długość życia - Prawdopodobnie 7 lat[10]
Status zagrożenia
edytujW Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii VU (ang. vulnerable ‘narażony’)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d J.H. Seebeck & P.G. Johnston. Potorous longipes (Marsupialia: Macropodidae); a New Species from Easter Victoria. „Australian Journal of Zoology”. 28 (1), s. 121, 1980. DOI: 10.1071/ZO9800119. (ang.).
- ↑ a b J. Woinarski , A.A. Burbidge , Potorous longipes, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-06-12] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 15. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 92. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Potorous longipes Seebeck & P. G. Johnston, 1980. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-08]. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 560, 1904. (ang.).
- ↑ longipes, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2023-08-08] (ang.).
- ↑ a b M. Eldridge & G. Frankham: Family Potoroidae (Bettongs and Potoroos). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 627. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
- ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 62. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ a b Praca zbiorowa: Encyklopedia zwierząt od A do Z, Warszawa, 1999
Bibliografia
edytuj- M. Irwin: Potorous longipes. (On-line), Animal Diversity Web, 2000. [dostęp 2008-04-13]. (ang.).