Katarzyna Dulnik

polska koszykarka

Katarzyna Dulnik (ur. 28 listopada 1968 w Warszawie) – polska koszykarka, występująca na pozycjach rzucającej lub niskiej skrzydłowej, mistrzyni Europy z 1999, po zakończeniu kariery zawodniczej trenerka koszykarska.

Katarzyna Dulnik
rzucająca/niska skrzydłowa
Pseudonim

Gruszka

Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1968
Warszawa

Wzrost

178 cm

Kariera
Aktywność

1983–2009
2012–2013

Strona internetowa
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys

edytuj

Nazwisko panieńskie – Gruszczyńska (stąd pseudonim Gruszka). Uczęszczała do XVIII LO w Warszawie. Absolwentka AWF w Warszawie (Wychowanie Fizyczne) oraz Niepublicznej Szkoły Policealnej Gloker w Krakowie[1].

Kariera zawodnicza

edytuj

Początkowa grała w drużynie MKS MDK Warszawa, z której przeszła do stołecznej Polonii w 1985. Z tym klubem była związana przez większość kariery. W 1988 wraz z Danutą Tarczyńską-Kopeć i Krystyną Szymańską (później Larą) wprowadziła Polonię do ekstraklasy. Od samego początku stała się wyróżniającą postacią ligi. W sezonie 1991/1992 nie grała, gdyż 10 stycznia 1992 urodziła syna Wojciecha. Po powrocie z urlopu macierzyńskiego była jedną z najskuteczniejszych koszykarek ligi: w sezonie 1994/1995 zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji najlepszych snajperek (ze średnią 21,6 punktów w meczu) oraz została wybrana Najlepszą Zawodniczką Ligi[potrzebny przypis].

W 1996 przeniosła się do Olimpii Poznań; zespół ostatecznie zajął 7. miejsce w rozgrywkach. Po tym sezonie Dulnik wróciła do Polonii. W lutym 1999 Katarzyna Dulnik po raz drugi opuściła szeregi warszawskiego zespołu, by wzmocnić ówczesnego Mistrza Polski, Fotę Portę Gdynia. Tym razem przeprowadzka zaowocowała sukcesem drużynowym – zdobyła złoty medal Mistrzostw Polski. W tym samym roku dostała powołanie do kadry przygotowującej się do Mistrzostw Europy, które zostały rozegrane w Polsce (28 maja – 6 czerwca 1999). Drużyna odniosła wówczas największy sukces w historii polskiej koszykówki – zdobyła złoty medal.

Dulnik po sukcesie reprezentacji wróciła do zespołu z Warszawy. Indywidualnie sezon 1999/2000 może zaliczyć do udanych, gdyż zajęła drugie miejsce na liście najlepszych snajperek, ale Polonia uplasowała się na 10. pozycji. W związku z kłopotami finansowymi klub latem wycofał się z rozgrywek a zawodniczka przestała występować, a 16 grudnia 2000 urodziła córkę Hannę. W 2002 zawodniczka wróciła na parkiety, zasilając szeregi Banku Spółdzielczego Wołomin. Była gwiazdą ligi i dzięki jej osiągnięciom (średnio 22,3 punkty w meczu) zespół awansował do ekstraklasy. Sezon 2003/2004 przyniósł kolejne sukcesy indywidualne – najskuteczniejsza i najlepiej zbierająca zawodniczka ligi, a w efekcie MVP. Została wtedy wybrana do najlepszej piątki ligi, podczas gdy jej drużyna zajęła ostatnie, dziesiąte miejsce w tabeli[2]. Następnie Katarzyna Dulnik występowała w drużynach Kolegium Karkonoskiego Jelenia Góra oraz Liderze Pruszków[3]. W barwach tego drugiego zespołu ustanowiła swój rekord życiowy (liczba punktów w jednym meczu) – w spotkaniu z Widzewem Łódź rzuciła 48 punktów[4]. W sezonie 2006/07 jej średnia punktów wynosiła 27,1. W sezonie 2008/2009 występowała w drużynie AZS AP Siedlce, w której, po raz kolejny, była niekwestionowaną liderką – w roku, w którym kończyła 40 lat, rzucała średnio 21,8 punktów[potrzebny przypis].

W każdym sezonie, w którym grała, była jedną z najlepszych – zawsze w czołówce najlepiej punktujących: w 1989/90 – 6. miejsce, 1994/95 – 3., 1995/96 – 4., 1998/99 – 5., 1999/2000 – 2., 2003/04 – 1. miejsce.

Występowała w reprezentacji Polski +40, z którą w 2009 zdobyła brązowy medal[5] na X Mistrzostwach Świata w Maxikoszykówce, a w 2010 zajęła 4. lokatę na VI Mistrzostwach Europy. W 2022 zdobyła z reprezentacją Polski +45 złoty medal mistrzostw Europy w maxibaskecie[6].

Od 2015 roku prowadzi Fundację Kasi Dulnik, której celem jest promowanie aktywności sportowej, szczególnie wśród dzieci i kobiet.

W 1999 odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[7].

Kariera trenerska

edytuj

W sezonie 2012/13 została grającym trenerem żeńskiej drużyny SKK Polonia Warszawa[8]. W latach 2014–2016 poza stanowiskiem trenerki pierwszego zespołu pełniła także funkcję prezesa Stowarzyszenia Koszykówki Kobiecej Polonii Warszawa[9]. Jej kontrakt trenerski dobiegł końca 31 sierpnia 2016[10].

W 2022 roku została trenerką męskiej drużyny koszykarskiej Grzechotniki Łomianki. Drużyna występuje w amatorskiej lidze WNBA oraz turniejach organizowanych przez europejską federację FIBA.

Życie prywatne

edytuj

Pochodzi z koszykarskiej rodziny. Jest córką koszykarki i wielokrotnej reprezentantki Polski Haliny Beyer-Gruszczyńskiej i bratanicą Romy Gruszczyńskiej-Olesiewicz[11]. Ma syna Wojciecha i córkę Hannę – oboje grają w koszykówkę[12].

Osiągnięcia

edytuj

Na podstawie[13][14], o ile nie zaznaczono inaczej.

Drużynowe
Indywidualne
Reprezentacja
  • Mistrzyni Europy (1999)
  • Brąz mistrzostw świata +40 (2009)
  • Uczestniczka:
    • kwalifikacji do Eurobasketu (1997)
    • mistrzostw Europy +40 (2010 – 4. miejsce)
Trenerskie
  • Brąz Akademickich Mistrzostw Polski (2015)

Przypisy

edytuj
  1. O nas - Gloker [online], web.archive.org, 28 lipca 2020 [dostęp 2020-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-28].
  2. Tabela końcowa rozgrywek PLKK w sezonie 2003/04.
  3. Dulnik w Pruszkowie.
  4. Pani profesor kosza.
  5. Trzy medale Polaków na MŚ w maxikoszykówce.
  6. Polskie koszykarki mistrzyniami Europy! Złoto w upalnej Maladze!
  7. M.P. z 1999 r. nr 27, poz. 412.
  8. Przy Konwiktorskiej jak za dawnych czasów!
  9. Zarząd SKK Polonia Warszawa. skkpolonia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-16)]..
  10. SKK Polonia Warszawa » Dziękujemy! [online], web.archive.org, 31 października 2016 [dostęp 2021-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-31].
  11. Basket Liga Kobiet – Z cyklu „Rodzinny sport”: Panie Gruszczyńskie.
  12. Katarzyna Dulnik: Uwielbiałam trenować – PolskiKosz.pl [online], polskikosz.pl [dostęp 2020-04-14] (pol.).
  13. Profil na fiba.basketball. fiba.basketball. [dostęp 2019-04-15]. (ang.).
  14. Profil na fibaeurope.com. fibaeurope.com. [dostęp 2019-04-15]. (ang.).
  15. Z historii Meczu Gwiazd: Stalowa Wola 1995. plk.pl. [dostęp 2020-08-23]. (pol.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
  NODES
Intern 1
iOS 2
mac 1
os 56
web 2