Katrin Apel

Katrin Apel (ur. 4 maja 1973 w Erfurcie) – biathlonistka niemiecka, czterokrotna medalistka igrzysk olimpijskich i wielokrotna medalistka mistrzostw świata.

Katrin Apel

Data i miejsce urodzenia	4 maja 1973 Erfurt
Klub	SV Eintracht Frankenhain
Wzrost	172 cm
Debiut w PŚ	7.12.1995, Östersund (38. miejsce – b.indywidualny)
Pierwsze punkty w PŚ	14.12.1995, Oslo (25. miejsce – b.indywidualny)
Pierwsze podium w PŚ	7.03.1996, Pokljuka (3. miejsce – b.indywidualny)
Dorobek medalowy
Biathlon Reprezentacja Niemcy Igrzyska olimpijskie złoto Nagano 1998 sztafeta złoto Salt Lake City 2002 sztafeta srebro Turyn 2006 sztafeta brąz Nagano 1998 sprint Mistrzostwa świata złoto Ruhpolding 1996 sztafeta złoto Ruhpolding 1996 b.drużynowy złoto Osrblie 1997 sztafeta złoto Kontiolahti 1999 sztafeta srebro Oslo 2000 sprint srebro Oslo 2000 sztafeta srebro Pokljuka 2001 sztafeta srebro Oberhof 2004 b.masowy srebro Hochfilzen 2005 sztafeta brąz Oberhof 2004 sztafeta Mistrzostwa Europy srebro Le Grand-Bornand 1995 sprint Biegi narciarskie Reprezentacja NRD Mistrzostwa świata juniorów srebro Les Saises 1990 Sztafeta Reprezentacja Niemcy Mistrzostwa świata juniorów brąz Harrachov 1993 5 km

Przebieg kariery sportowej

Apel rozpoczęła karierę sportową od biegów narciarskich. W dyscyplinie tej zdobyła między innymi srebrny medal w sztafecie na mistrzostwach świata juniorów w Les Saises w 1990 roku oraz brązowy w biegu na 5 km techniką klasyczną podczas rozgrywanych trzy lata później mistrzostw świata juniorów w Harrachovie. Po tym jak nie wywalczyła miejsca w reprezentacji Niemiec na igrzyska olimpijskie w Lillehammer w 1994 roku zdecydowała się przejść do biatlonu.

Początkowo rywalizowała w zawodach Pucharu Europy. W Pucharze Świata zadebiutowała 7 grudnia 1995 roku w Östersund, zajmując 38. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze punkty (w sezonach 1984/1985-1999/2000 punktowało 25. najlepszych zawodniczek) wywalczyła 14 grudnia 1995 roku w Oslo, gdzie zajęła 25. miejsce w tej samej konkurencji. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 7 marca 1996 roku w Pokljuce, gdzie bieg indywidualny ukończyła na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedziły ją tylko Tetiana Wodopjanowa z Ukrainy i Białorusinka Natalja Piermiakowa. W kolejnych startach jeszcze 17 razy stanęła na podium, odnosząc przy tym 4 zwycięstwa: 14 marca 2002 roku w Lahti, 21 marca 2002 roku w Oslo i 16 marca 2005 roku w Chanty-Mansyjsku wygrywała sprinty, a 17 marca 2002 roku w Lahti była najlepsza w biegu pościgowym. Ponadto pięć razy stawała na drugim stopniu podium, a dziewięć – na trzecim. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2001/2002, kiedy zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Łącznie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 6-krotnie plasowała się w czołowej dziesiątce.

Pierwsze medale wywalczyła w 1996 roku zdobywając wspólnie z koleżankami złote medale w sztafecie i biegu drużynowym podczas mistrzostw świata w Ruhpolding. Zwycięstwa w sztafecie Niemki z Apel w składzie odniosły również na mistrzostwach świata w Osrblie w 1997 roku i rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Oslo/Kontiolahti. Kolejne dwa medale zdobyła podczas mistrzostw świata w Oslo/Lahti w 2000 roku. Najpierw zajęła drugie miejsce w sprincie, rozdzielając na podium Norweżkę Liv Grete Skjelbreid i kolejną Niemkę - Martinę Zellner. Następnie wraz z koleżankami drugie miejsce zajęła też w sztafecie. Na tej samej imprezie była także czwarta w biegu pościgowym, przegrywając walkę o podium z Francuzką Florence Baverel-Robert. Najlepszym indywidualnym rezultatem na mistrzostwach świata w Pokljuce w 2001 roku było czwarte miejsce w sprincie, w którym walkę o medal przegrała ze Skjelbreid. Zdobyła tam za to kolejny srebrny medal w sztafecie. Ostatni medal indywidualny zdobyła na mistrzostwach świata w Oberhofie w 2004 roku, gdzie była druga w biegu masowym. Uplasowała się tam między Skjelbreid (po mężu Poirée) a Francuzką Sandrine Bailly. Zajęła tam również trzecie miejsce w sztafecie. Ponadto razem z koleżankami wywalczyła srebrny medal podczas mistrzostw świata w Hochfilzen w 2005 roku.

W 1998 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Nagano, sięgając po brąz w sprincie. Uległa tam jedynie Rosjance Galinie Kuklewej i rodaczce Uschi Disl. Jednocześnie razem z Disl, Zellner i Petrą Behle zwyciężyła w sztafecie. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Salt Lake City była osiemnasta w biegu indywidualnym, dwunasta w sprincie, siódma w biegu pościgowym oraz ponownie najlepsza w sztafecie (w składzie: Katrin Apel, Uschi Disl, Andrea Henkel i Kati Wilhelm). Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 roku, gdzie w sztafecie zdobyła medal srebrny, zajmując ponadto 22. miejsce w biegu indywidualnym i 11. w sprincie.

W czasie kariery sportowej broniła barw klubu SV Eintracht Frankenhain, łącząc starty z zawodową służbą wojskową.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Rok	Miejscowość	Konkurencje
		IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1998	Nagano	–	3.	nd.	nd.	1.	nd.	–
2002	Salt Lake City	18.	12.	7.	nd.	1.	nd.	–
2006	Turyn	–	22.	11.	–	2.	nd.	–

Mistrzostwa świata

Rok	Miejscowość	Konkurencje
		IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1996	Ruhpolding	–	31.	nd.	nd.	1.	nd.	–
1997	Osrblie	–	42.	25.	nd.	1.	nd.	–
1998	Pokljuka	nd.	nd.	13.	nd.	nd.	nd.	–
1999	Kontiolahti	35.	19.	22.	9.	1.	nd.	–
2000	Oslo	6.	2.	4.	5.	2.	nd.	–
2001	Pokljuka	31.	4.	8.	15.	2.	nd.	–
2003	Chanty-Mansyjsk	36.	18.	28.	–	–	nd.	–
2004	Oberhof	–	13.	17.	2.	3.	nd.	–
2005	Hochfilzen	33.	31.	7.	16.	2.	nd.	–

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji końcowej

Sezon	Miejsce
1995/1996	33.
1996/1997	27.
1997/1998	12.
1998/1999	8.
1999/2000	10.
2000/2001	12.
2001/2002	5.
2002/2003	20.
2003/2004	7.
2004/2005	8.
2005/2006	8.
2006/2007	19.

Miejsca na podium chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	7 marca	1996	Pokljuka	Bieg indywidualny na 15 km	3.	0+1+0+1	45:13,4	+33,5	Tetiana Wodopjanowa
2.	15 lutego	1998	Nagano	Sprint na 7,5 km	3.	0+1	23:08,0	+24,4	Galina Kuklewa
3.	20 grudnia	1998	Osrblie	Bieg pościgowy na 10 km	3.	0+0+0+3	31:26,5	+15,6	Uschi Disl
4.	5 marca	1999	Valcartier	Sprint na 7,5 km	2.	0+0	25:11,1	+1,7	Liv Grete Skjelbreid
5.	15 stycznia	2000	Ruhpolding	Sprint na 7,5 km	2.	1+0	23:46,4	+1,8	Nathalie Santer
6.	19 lutego	2000	Oslo	Sprint na 7,5 km	2.	0+1	20:51,9	+29,8	Liv Grete Skjelbreid
7.	13 stycznia	2001	Ruhpolding	Sprint na 7,5 km	3.	0+1	22:10,7	+40,6	Magdalena Forsberg
8.	21 grudnia	2001	Osrblie	Sprint na 7,5 km	3.	0+2	20:06,7	+12,8	Katja Holanti
9.	14 marca	2002	Lahti	Sprint na 7,5 km	1.	0+0	23:12,7	–	–
10.	17 marca	2002	Lahti	Bieg pościgowy na 10 km	1.	1+1+2+1	36:17,5	–	–
11.	21 marca	2002	Oslo	Sprint na 7,5 km	1.	1+0	22:07,6	–	–
12.	23 marca	2002	Oslo	Bieg pościgowy na 10 km	2.	3+0+0+2	30:54,9	+46,8	Magdalena Forsberg
13.	21 grudnia	2003	Osrblie	Bieg pościgowy na 10 km	3.	0+0+1+0	29:21,3	+36,0	Sandrine Bailly
14.	14 lutego	2004	Oberhof	Bieg masowy na 12,5 km	2.	0+0+0+2	39:46,1	+1:23,9	Liv Grete Skjelbreid
15.	16 marca	2005	Chanty-Mansyjsk	Sprint na 7,5 km	1.	0+0	22:59,2	–	–
16.	26 listopada	2005	Östersund	Sprint na 7,5 km	3.	0+0	22:00,1	+13,2	Uschi Disl
17.	8 stycznia	2006	Oberhof	Bieg masowy na 12,5 km	3.	0+0+1+0	39:05,7	+5,3	Martina Beck
18.	11 marca	2006	Pokljuka	Bieg pościgowy na 10 km	3.	0+0+0+0	31:44,8	+17,4	Sandrine Bailly

Bibliografia

• Profil na stronie IBU. data.biathlonworld.com. [dostęp 2018-03-28]. (ang.).
• Profil na stronie firstskisport.com. firstskisport.com. [dostęp 2023-03-04]. (ang.).
• Katrin Apel Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2020-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-20)]. (ang.).