Kazimierz Żmudziński
Kazimierz Józef Żmudziński (ur. 1 marca 1901, 1902 lub 1903, zm. w październiku 1939 w Wiedniu) – major artylerii Wojska Polskiego.
 major artylerii
| |
| Data urodzenia |
1 marca 1901, 1902 lub 1903 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
październik 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
2 pułk artylerii górskiej, |
| Stanowiska |
dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka, |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytuj
Urodził się 1 marca 1901 lub 1902 lub 1903[a]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany na stopień podporucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i zweryfikowany z lokatą 4[1]. Następnie awansowany na stopień porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 września 1920 i zweryfikowany z lokatą 4[2][3]. Był przydzielony do 2 pułku artylerii górskiej w Przemyślu (1923, 1924)[4][5]. W 1928 służył w 1 pułku artylerii górskiej, stacjonującym w garnizonie Stryj[6]. Został awansowany do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931[7]. W latach 30. do 1939 służył w 1 pułku artylerii motorowej w Stryju[8][9]. W tych latach został awansowany na stopień majora artylerii.
Wobec zagrożenia wybuchem konfliktu zbrojnego w ramach mobilizacji powszechnej 31 sierpnia/1 września 1939 został mianowany dowódcą 16 dywizjonu artylerii motorowej, zmobilizowanego w wyniku przemianowania I dywizjonu z 1 pułk artylerii motorowej w Stryju. Na tym stanowisku służył po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej na stanowisku dowódcy. Został ranny[10] i wzięty przez Niemców do niewoli, po czym zmarł w październiku 1939 w Wiedniu[11].
Został pochowany w kwaterze żołnierzy polskich na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu[12]. Jego nazwisko, jako żołnierza najwyższego stopniem wojskowym, zostało wymienione na ustanowionej w tej kwaterze tablicy pamiątkowej, której inskrypcja głosi: Pamięci żołnierzy polskich ofiar faszyzmu w latach 1939-1945.
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – pośmiertnie[13][14] nr 12269[15]
- Krzyż Walecznych
Uwagi
edytuj- ↑ Przy jednakowej dacie dziennej Roczniki Oficerskie podały różny rok urodzenia Kazimierza Żmudzińskiego: Rocznik Oficerski 1928 (s. 478)] wskazał rok 1901, zaś Rocznik Oficerski 1932 (s. 197) i Rocznik Oficerski 1939 (s. 167) wskazały rok 1903. Inskrypcja na nagrobku podała rok urodzenia 1902.
Przypisy
edytuj- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 833.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 753.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 478.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 777.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 697.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 197.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 712.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 167.
- ↑ Michał Rapta, Wojciech Rupta, Grzegorz Moskal: Mroczne sekrety willi "Tereska" 1939-1945. Wadwice: Grafikon, 2009, s. 74. ISBN 978-83-60817-33-9.
- ↑ Z Podhalańską Grupą Rekonstrukcji Historycznych ZP ”Błyskawica”. ludzieognia.rabka-net.pl. [dostęp 2015-08-14].
- ↑ Kazimierz Żmudziński. nieobecni.com.pl. [dostęp 2015-08-14].
- ↑ Antoni Grudziński: Lista żołnierzy odznaczonych. s. 251. [dostęp 2015-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2015-08-14].
- ↑ Łukomski G., Polak B., Suchcitz A., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 541.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.