Kilim
Kilim – tkanina dekoracyjna, dwustronna, wykonywana wełnianym wątkiem na osnowie wełnianej lub lnianej. Wykonywana w splocie płóciennym techniką płochową lub grzebyczkową na warsztatach pionowych lub poziomych. Wzór tkaniny tworzą gęsto zbijane i kryjące osnowę nitki wątku[1]. Najprostszymi motywami dekoracyjnymi były pasy barwne lub wzory geometryczne oraz stylizowane ornamenty roślinne.
Historia
edytujTechnika kilimu jest jedną z najstarszych w tkactwie wzorzystym, znana w starożytnym Egipcie, Grecji oraz w Azji (zwłaszcza wśród plemion koczowniczych), używano jej do dekoracji ścian i podłóg oraz do przykrywania mebli[1]. W Europie kilim został rozpowszechniony we wczesnym średniowieczu[1]. Na terenach Azji Środkowej na Kaukazie, w Iranie i Anatolii kilimy były dziełami sztuki ludowej. W Europie są wyrabiane w krajach słowiańskich, Rumunii i krajach skandynawskich. Na wyróżnienie zasługują kilimy ukraińskie i polskie, wśród których wyróżnia się kilimy ludowe, kilimy wykonywane w manufakturach dworskich, często wzorowane na gobelinach XVIII wieku oraz kilimy artystyczne o geometrycznych wzorach często utrzymane w stylu art déco. Projektowane były przez najwybitniejszych artystów polskich, tj.[2]:
- Stanisław Wyspiański,
- Władysław Skoczylas,
- Zofia Stryjeńska,
- Wojciech Jastrzębowski,
- Bogusław Treter,
- Józef Czajkowski,
- Kazimierz Brzozowski,
- Stanisław Gałek,
- Teodor Grott,
- Włodzimierz Błocki,
- Kazimierz Witkiewicz,
- Zofia Kodis-Freyer,
- Czesław Młodzianowski,
a także wielu innych. Zamysłem polskich artystów okresu międzywojennego było to by kilimy stały się wizytówką odrodzonego państwa polskiego.
Wyroby poszczególnych ośrodków charakteryzowała własna skala barw i zasób form ornamentalnych. Polskie kilimy posiadają wzory o motywach roślinnych lub geometrycznych, często otoczone są bordiurą, cechuje je bogata skala kolorystyczna, od barw kontrastowych do pastelowych tonacji. W drugiej połowie XIX wieku ręcznie tkane kilimy zostały częściowo wyparte przez wyroby fabryczne, jednak wykonywane są nadal przez twórców ludowych i artystów.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, wyd. 4, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2003, s. 183, ISBN 83-01-12365-6, OCLC 51024180 .
- ↑ Maria Teresa Michałowska-Barłóg: Kilimy polskie od XVIII do XX wieku ze zbiorów Muzeum Narodowego w Poznaniu Muzeum Narodowe w Poznaniu, 2008