Klimat okołobiegunowy
Strefa Klimatów okołobiegunowych – w klasyfikacji klimatów Wincentego Okołowicza jest to jedna z pięciu głównych stref klimatycznych. Obejmuje dwa typy klimatów:
- subpolarny (podbiegunowy) - północna Syberia, północna Kanada, Alaska, a na południowej półkuli wyspy subantarktyczne, np.: Wyspy Kerguelena, Wyspa Heard i Wyspa Bouveta.
- polarny (biegunowy) - Antarktyda, Grenlandia, wyspy Arktyki, północne krańce Syberii (według podziału Okołowicza).
Oba te klimaty charakteryzują się niskimi opadami przez cały rok, nie przekraczającymi 250 mm, w klimacie subpolarnym są to opady głównie śniegu, zaś w klimacie polarnym tylko śniegu. W klimacie subpolarnym temperatura w najcieplejszym miesiącu nie przekracza +6 °C, a większą część roku jest ona niższa. W klimacie polarnym temperatura jest zawsze mniejsza niż 0 °C, a roczna amplituda temperatury powietrza jest bardzo wysoka i może wynosić nawet 80 °C.
Charakterystyka klimatu subpolarnego:
- pojawia się zjawisko dnia i nocy polarnej
- brak klimatycznego lata (2–3 miesiące temp. do 5 °C)
- zima długa, mroźna trwająca 9-10 miesięcy
- opady śniegu do 300 mm
Charakterystyka klimatu polarnego:
- zjawisko dnia i nocy polarnej
- przez cały rok temp. ujemne (zimą do −70 °C)[1]
- opady śniegu do 250 mm
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Antarktyda. Warunki naturalne. Klimat, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-08-30] .
Bibliografia
edytuj- Geografia Vademecum, J. Stasiak, Z. Zaniewicz; Wydawnictwo pedagogiczne OPERON, Gdynia 2006; ISBN 978-83-7461-942-4
- "Strefy Klimatyczne" - Wincenty Okołowicz; Atlas Geograficzny, praca zbiorowa, ; PPWK Warszawa 1990, Wydanie XXIII; ISBN 83-7000-011-8