Kolegiata św. Pawła Apostoła w Kaliszu
Kolegiata św. Pawła Apostoła w Kaliszu – kolegiata w Kaliszu, na Zawodziu, romańska, wzniesiona po 1145 z fundacji Mieszka III Starego, spalona w 1233, odbudowana; zniszczona w 1331 w czasie najazdu krzyżackiego, popadła w ruinę; miejsce pochówku władców Polski.
kolegiata | |||||||||||||||
Model kolegiaty (2010) | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Kalisza | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |||||||||||||||
51°44′48″N 18°06′14″E/51,746667 18,103889 |
Pozostałości kolegiaty odnalazł w 1903 Włodzimierz Demetrykiewicz, odsłonił w 1958 Krzysztof Dąbrowski[1], w 1964 wpisano je do rejestru zabytków, w 2007 zrekonstruowano przyziemie[2].
W kolegiacie św. Pawła Apostoła zostali pochowani:
- w 1193 Mieszko Młodszy
- w 1195 Bolesław Mieszkowic
- w 1202 Mieszko III Stary
Historia
edytujKolegiata została wzniesiona po 1145[3] w miejscu wcześniejszego jednonawowego kościoła drewnianego[4], częściowo posadowiona na fundamentach wcześniejszej kamiennej budowli przedromańskiej, wzniesionej w technice płytkowej przed I poł. XI w.[5], która prawdopodobnie była katedrą dawnej diecezji kaliskiej, wzmiankowanej w Dialogu o życiu św. Ottona biskupa bamberskiego, erygowanej w 1075 przez Grzegorza VII, zniesionej w 1124 i włączonej do archidiecezji gnieźnieńskiej[6][7].
W czasie wykopalisk archeologicznych prowadzonych w latach 1983–1992, wewnątrz ławy fundamentowej kolegiaty romańskiej odsłonięto fundamenty jeszcze wcześniejszego kościoła drewnianego, o konstrukcji wieńcowej, datowanego na przełom X i XI w. Kościół ten, nazwany kościołem św. Wojciecha, był jednym z dwóch (obok najwcześniejszej fazy kościoła św. Wojciecha w Krakowie) najstarszych kościołów drewnianych na ziemiach polskich[8].
W kolegiacie zostali pochowani w 1202 zwierzchni książę Polski Mieszko III Stary oraz jego zmarły 9 lat wcześniej syn Mieszko Młodszy[9]. Nagrobki obu władców odnaleziono podczas badań archeologicznych prowadzonych w latach 1958–1963[10]. W kolegiacie konsekrowano biskupów wrocławskich i płockich[11][12].
Kościół zburzono zapewne podczas najazdu księcia śląskiego Henryka Brodatego w 1233. W następnych stuleciach odzyskiwano z niego materiał budowlany. W czasie przeprowadzonych w latach 1958–1963 wykopalisk pod kierownictwem dra Krzysztofa Dąbrowskiego odkryto nagrobki książąt oraz drewniany pozłacany krzyż procesyjny. Jednonawowa kolegiata posiadała wieżę, emporę, nawę i prezbiterium z absydą, w oknach wprawione były witraże[13]. W 2008 otwarto rezerwat archeologiczny Kalisz-Zawodzie (Kaliski Gród Piastów)[14], na którego terenie znajdują się pozostałości kolegiaty. Wcześniej zrekonstruowano przyziemie świątyni (w skali 1:1).
25 stycznia 2007 w miejscu książęcej krypty grobowej zebrano ziemię i złożono w urnach w kościele św. Wojciecha w Kaliszu i opactwie cystersów w Lądzie[15].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Iwona Dąbrowska, Grodzisko na Zawodziu w Kaliszu. Pierwsze sprawozdanie z prac wykopaliskowych (1958), [w:] Osiemnaście wieków Kalisza, red. Aleksander Gieysztor, t. 1, Kalisz 1960, s. 29–67.
- ↑ Tadeusz Baranowski, Leszek Ziąbka. Gród kaliski na Zawodziu. „Kalisia Nowa”. 5–6, s. 5–7, 2008. Kalisz: Miasto Kalisz. ISSN 1426-7667.
- ↑ Krzysztof Dąbrowski, Kalisz od zarania dziejów do wczesnego średniowiecza, [w:] Dzieje Kalisza, red. Władysław Rusiński, Poznań 1977, s. 41.
- ↑ T. Baranowski, Najstarszy kościół kaliski, [w:] Z Otchłani Wieków, 2002, z. 1–2, s. 20–24.
- ↑ Rodzińska-Chorąży T., Węcławowicz T., Kolegiata pod wezwaniem św. Pawła w grodzie kaliskim na Zawodziu, [w:] Kalisz wczesnośredniowieczny, red. Baranowski T., Kalisz–Warszawa 1998, s. 73–74. ISBN 83-85463-72-0.
- ↑ Andrzej Wędzki: Kalisz w państwie wczesnopiastowskim i w okresie rozbicia dzielnicowego. W: Władysław Rusiński (red.): Dzieje Kalisza. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1977, s. 46.
- ↑ Władysław Kościelniak , Kalisz. Przewodnik, Kalisz: Wydawnictwo Sztuka i Rynek, 2002, s. 133, ISBN 83-913102-3-X, OCLC 749303202 .
- ↑ Tadeusz Baranowski, Najstarszy kościół kaliski, [w:] Z Otchłani Wieków, nr 1–2/2002, s. 20. ISSN 0044-1481.
- ↑ Jerzy Aleksander Splitt: Tego już nie ma: Kościół pw. św. Pawła. www.kalisz.info. [dostęp 2018-07-02].
- ↑ Tadeusz Baranowski. Grobowce książąt. „Kalisia Nowa”. 5–6, s. 10–11, 2008. Kalisz: Miasto Kalisz. ISSN 1426-7667.
- ↑ Gród na Zawodziu. www.info.kalisz.pl. [dostęp 2018-07-02].
- ↑ Miasto lokacyjne. www.info.kalisz.pl. [dostęp 2018-07-02].
- ↑ Iwona Dąbrowska. Les vestiges d’une enceinte fortifiée de Kalisz a la lumière des recherches archéologiques 1958-1960. „Archeologia Polona”. VI, s. 246–260, 1964. Wrocław: Instytut Archeologii i Etnologii PAN. ISSN 0066-5924.
- ↑ Rezerwat Archeologiczny w Kaliszu-Zawodziu. www.muzeumwkaliszu.pl. [dostęp 2018-07-02].
- ↑ Tag, Dotknąć serca Kalisza. Zawodzie: urny z piastowską ziemią, Życie Kalisza, nr 18/2007, s. 21. ISSN 1231-6350.