Wikipedia

Konkurs Piosenki Eurowizji 2012

57. Konkurs Piosenki Eurowizji w Baku

57. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 22, 24 i 26 maja 2012 w Crystal Hall w Baku przez azerskiego nadawcę publicznego İctimai TV. Koncerty prowadzili Eldar Qasımov, Leyla Əliyeva i Nərgiz Berk-Petersen.

Konkurs Piosenki Eurowizji 2012
Light Your Fire
Ilustracja
Informacje ogólne
Półfinały

22 maja 2012
24 maja 2012

Finał

26 maja 2012

Miejsce

Baku Crystal Hall,
Baku (Azerbejdżan)

Nadawca

İctimai Televiziya və Radio Yayımları Şirkəti (İTV)

Prowadzący

Eldar Qasımov
Leyla Əliyeva
Nərgiz Berk-Petersen

Informacje dodatkowe
Kierownik wykonawczy

Jon Ola Sand

Producent wykonawczy

Adil Kerimli

Uczestnicy
Powrót

 Czarnogóra

Rezygnacja

 Armenia
 Polska

Łącznie

42 reprezentacji

Głosowanie
Każdy uczestniczący kraj przyznaje 1–7, 8, 10 i 12 punktów dla dziesięciu najwyżej ocenionych przez telewidzów oraz jurorów (w stosunku głosów 50:50) utworów
Zwycięzca

 Szwecja

Reprezentant

Loreen

Piosenka

„Euphoria”

Tekst i muzyka

Thomas G:son, Peter Boström

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 2011 2013 ►
Multimedia w Wikimedia Commons

Finał konkursu wygrała Loreen, reprezentantka Szwecji z piosenką „Euphoria” autorstwa Thomasa G:sona i Petera Boströma, za którą otrzymała 372 punkty, w tym osiemnaście najwyższych not (12 punktów)[4].

Lokalizacja

edytuj
Osobny artykuł: Baku.
 
Lokalizacja Baku w Azerbejdżanie.
 
Baku Cristall Hall podczas budowy, styczeń 2012

Azerbejdżan zadebiutował podczas konkursu w 2008. Dzięki wygranej 56. Konkursu Piosenki Eurowizji przez azerską piosenkę „Running Scared” duetu Ell i Nikki, możliwość organizacji konkursu w 2012 przypadła krajowemu nadawcy İctimai TV[5][6][7][8]. Gospodarzem konkursu zostało Baku, stolica i największe miasto Azerbejdżanu na Morzu Kaspijskim, w regionie Kaukazu.

Krótko po wygranej Azerbejdżanu oficjalnie ogłoszono budowę mieszczącej 23 tysiące miejsc areny koncertowej jako potencjalnego miejsca konkursu[9][10]. Trzy dni później zapowiedziano także dwie inne hale, które miały być rozpatrywane przez organizatorów: Stadion Tofiqa Bahramova i Kompleks Sportowo-Widowiskowy Heydara Aliyeva[11]. 2 sierpnia 2011 Alpine Bau Deutschland AG wygrało przetarg na skonstruowanie nowego budynku, teraz znanego jako Baku Crystal Hall. Przygotowania do budowy zaczęły się niedługo po ogłoszeniu[12]. Mimo że całkowity koszt kontraktu nie został wyjawiony, rząd przeznaczył na powstanie areny 6 milionów manatów azerskich (ok. 24 miliony złotych)[13].

31 października 2011 Ismayil Omarov, dyrektor krajowego nadawcy Ictimai Television ogłosił, że decyzja o miejscu organizacji konkursu zostanie podjęta przez komitet wykonawczy w styczniu 2012[14]. 25 stycznia 2012 okazało się, że to Baku Crystal Hall będzie gospodarzem Konkursu Piosenki Eurowizji 2012[15][16]. Mimo że hala może pomieścić 23 tys. ludzi, tylko 16 tys. mogło mieć możliwość zakupienia biletów na konkurs[15]. Bilety dostępne były od 28 lutego 2012[17][18].

Przebieg konkursu

edytuj

Głosowanie

edytuj
 
Prowadzący 57. Konkurs Piosenki Eurowizji – Leyla Aliyeva, Eldar Qasımov i Nargiz Birk-Petersen

29 czerwca 2011 w Genewie odbyło się spotkanie organu zarządzającego Konkursem Piosenki Eurowizji (tzw. Grupy Referencyjnej) z azerską telewizją publiczną İctimai TV. Podczas zebrania Europejska Unia Nadawców (EBU) zdecydowała o pozostaniu przy systemie przyjmowania głosów w stosunku 50:50 (50% głosów należało do widzów oraz 50% do krajowych komisji sędziowskich, w której skład musiało wejść pięciu profesjonalnych muzyków) oraz zatwierdziła przywrócenie systemu głosowania znanego z lat 1998–2009, który uruchamiał na 15 minut linie telefonicznie oraz SMS-owe po wykonaniu ostatniej piosenki konkursowej, a nie (jak w 2010 i 2011) od momentu rozpoczęcia prezentacji pierwszego utworu[19][20][21].

Prowadzący

edytuj

16 kwietnia 2012 azerski nadawca Ictimai TV podał nazwiska prowadzących wszystkie trzy koncerty eurowizyjne, którymi zostali: Eldar Qasımov (piosenkarz i zwycięzca 56. Konkursu Piosenki Eurowizji), Leyla Əliyeva (prezenterka telewizyjna) oraz Nərgiz Berk-Petersen (lokalna prezenterka telewizyjna)[22].

Koszyki półfinałowe

edytuj

W poniedziałek, 25 stycznia 2012 zdecydowano, które kraje pojawią się w pierwszym, a które w drugim półfinale. Kraje uczestniczące, poza tzw. „Wielką Piątką” (czyli Francją, Wielką Brytanią, Hiszpanią, Włochami, Niemcami) oraz gospodarzem (Azerbejdżanem) podzielono na 6 koszyków, biorąc pod uwagę, jak ich mieszkańcy głosowali w poprzednich konkursach. Z koszyków połowa krajów (albo prawie połowa, jak niemożliwy jest równy podział) została przydzielona do pierwszego półfinału 22 maja, a druga do drugiego, który odbył się 24 maja[23][24].

Koszyk 1 Koszyk 2 Koszyk 3 Koszyk 4 Koszyk 5 Koszyk 6
 
Wnętrze Baku Crystal Hall podczas Konkursu Piosenki Eurowizji

Projekt grafiki

edytuj

Projekt konkursu był tworzony wokół motto Light your fire! (pol.: Rozpal swój ogień[potrzebny przypis]), które zainspirowane zostało przydomkiem Kraj Ognia, z którego jest znany Azerbejdżan[26][27].

Każda pocztówka zaczynała się od napisu z flagą i nazwą danego kraju na żółto-pomarańczowo-czerwonym tle[28]. Wizytówki składały się z różnych ujęć Azerbejdżanu, z nagłówkiem Azerbejdżan i Kraj... pod spodem (np. Kraj urodzaju, Kraj poezji itp.), po którym pokazano miasto, jego krajobraz i kulturę[28]. Kilka pocztówek skupiło się na stolicy kraju – Baku, wówczas pojawił się tekst Baku, a pod nim Miasto... (np. Miasto jazzu, Miasto rozrywki itp.). Wizytówki kończyły się ujęciem na Crystal Hall w barwach występującego kraju. Pocztówki potraktowano jako reklamę kraju dla szerszej publiczności[28][29].

Artysta, piosenka i numer startowy zostały pokazane graficznie identycznie jak podczas 56. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2011, z małymi zmianami na rzecz motywu przewodniego konkursu[28]. Punkty od 1 do 7 były podświetlone na czerwono, a trzy najwyższe (8, 10 i 12) – na pomarańczowo. Grafiką zajęła się londyńska agencja Turquoise Branding[30][31].

Incydenty

edytuj

Obawy o prawa człowieka

edytuj
 
Publiczność podczas Konkursu Piosenki Eurowizji

Azerska wielka inwestycja w organizowanie konkursu była szeroko komentowana przez zachodnie media jako „próba załagodzenia obaw o ich słabej demokracji i poszanowaniu praw człowieka”[32][33]. 29 sierpnia 2011 w Baku zorganizowano drugie zgromadzenie Grupy Referencyjnej i Europejskiej Unii Nadawców z organizatorem, podczas którego EBU odebrała od przedstawicieli rządu Azerbejdżanu dokumenty gwarantujące zapewnienie bezpieczeństwa wszystkich reprezentacjom[34][35].

W związku ze zbliżającą się datą rozpoczęcia konkursu, grupa azerskich organizacji pozarządowych rozpoczęła w maju kampanię pt. Zaśpiewaj dla demokracji na rzecz obrony praw człowieka w tym kraju. Zapowiedziano akcje protestacyjne przeciwko pogarszającej się sytuacji na terenach państwa[36]. Organizacja Human Rights Watch odnotowała w przeddzień konkursu „brutalne stłumienia demonstracji”[37], a Amnesty International potępił „surową represje wolności słowa, niezgody, organizacji pozarządowych, dziennikarzy krytycznych; tych, którzy krytykują reżim Əliyeva zbyt mocno”, które trwały aż do dnia pierwszego półfinału konkursu[38]. Human Rights Watch skrytykowała także rząd Azerbejdżanu i Baku za to, że nakazała przymusowe eksmisje wobec mieszkańców, w celu umożliwienia rozbiórki mieszkań, by wybudować drogę do miejsca budowy Baku Crystal Hall[39][40][41].

Reprezentantka Szwecji oraz przyszła zwyciężczyni konkursu, Loreen, spotkała się z lokalnymi działaczami ds. praw człowieka. Po spotkaniu skomentowała sytuację słowami: „prawa człowieka w Azerbejdżanie są naruszane codziennie. Nie powinno się milczeć o takich rzeczach.”[38]. Rzecznik rządu Azerbejdżanu skrytykował piosenkarkę, odpowiadając, że „konkurs nie powinien być upolityczniony”[38] i zażądał od Europejskiej Unii Nadawców (EBU) unikania takich spotkań[42]. Szwedzcy dyplomaci odpowiedzieli, że EBU, szwedzka telewizja oraz Loreen nie powinni działać wbrew zasadom konkursu Eurowizji[43].

W dniu finału konkursu, czyli 26 maja, flash mob zorganizowany przez antyrządowych protestujących został szybko stłumiony przez policję[32]. Przed ogłoszeniem wyników niemieckiego głosowania, sekretarz Niemiec Anke Engelke wydała na żywo oświadczenie, w którym nawiązała do kwestii praw człowieka w Azerbejdżanie, mówiąc: „Dziś nikt nie może głosować na swój własny kraj, ale dobrze móc głosować i dobrze jest mieć wybór. Powodzenia w podróży, Azerbejdżan. Europa Cię obserwuje.”[44][45].

Napięcia z Iranem

edytuj

Irańskie władze sprzeciwiły się temu, by Azerbejdżan organizował Konkurs Piosenki Eurowizji 2012. Irańscy duchowni, Ajatollah Mohammad Modżtahed Szabestari i Ajatollah Dżafar Sobhani potępili Azerbejdżan za „antyislamskie zachowania”, twierdząc, że kraj będzie gościć paradę gejów[46]. To doprowadziło do protestów pod ambasadą irańską w Baku, gdzie protestujący wykrzykiwali hasła wyśmiewające przywódców w Iranie. Szef azerskiego departamentu publicznych i politycznych kwestii, Əli Həsənov, powiedział, że zarzuty dotyczące planów przeprowadzenia parady gejów były nieprawdziwe, i nakazał Iranowi niewtrącanie się w wewnętrzne sprawy Azerbejdżanu[47]. W odpowiedzi Iran odwołał swojego ambasadora z Baku[48]. Azerbejdżan zażądał oficjalnych przeprosin ze strony Iranu za krytyczne wypowiedzi dotyczące organizacji konkursu w Baku[49], a potem również odwołała swojego ambasadora z Iranu[50].

30 maja minister bezpieczeństwa narodowego Azerbejdżanu ogłosił, że udaremniono serii planowanych ataków terrorystycznych przeciwko Konkursowi Piosenki Eurowizji, na których celowniku były zarówno Baku Crystal Hall, jak i hotele Marriott i Hilton w Baku[51]. Aresztowano ok. 40 osób[52]. 22 sierpnia magazyn The Daily Telegraph poinformował, że według zachodnich służb wywiadowczych, najwyższy przywódca Iranu Ali Chamenei osobiście wydał rozkaz elitarnym Siłom Ghods, by rozpocząć ataki terrorystyczne przeciwko krajom zachodnim i ich sojusznikom, w tym Azerbejdżanowi podczas konkursu Eurowizji[53]. W 2013 r. trzy osoby zostały w Azerbejdżanie uznane za winne próby wysadzenia ambasady izraelskiej w przededniu konkursu i skazane na 11 i 12 lat więzienia. Władze azerskie poinformowały, że terroryści mieli związek z islamskimi fundamentalistami z rosyjskiego Kaukazu Północnego[52].

Kraje uczestniczące

edytuj
 
Poprzedni zwycięzcy konkursu podczas prób do Interval Act drugiego półfinału.
Od lewej: Dima Biłan, Ell & Nikki, Marija Šerifović oraz Alexander Rybak

Swoje uczestnictwo w konkursie potwierdziły 43 kraje, w tym Czarnogóra, która ostatni raz wystawiła reprezentanta w 2009[54]. Z udziału w imprezie wycofała się Polska i Armenia[55]. Polska wycofała się z konkursu z powodu poświęcenia środków finansowych na organizację Mistrzostw Europy w piłce nożnej UEFA 2012 (którą współorganizowała z Ukrainą) i Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012[56]. Armenia zrezygnowała z udziału z powodu braku gwarancji bezpieczeństwa dla reprezentanta Armenii, spowodowanego nierozstrzygniętym konfliktem między krajami, dotyczącym Górskiego Karabachu[57][58].

29 czerwca 2011 na spotkaniu Grupy Referencyjnej Konkursu Piosenki Eurowizji zadecydowano, że liczba krajów w finale weźmie udział 26 reprezentacji: gospodarz konkursu, kraje tzw. „Wielkiej Piątki” oraz 10 najlepszych państw z każdego półfinału. Taka sytuacja miała miejsce drugi raz w historii konkursu, po raz pierwszy 26 finalistów wystąpiło podczas 48. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2003[59][60].

Powracający artyści

edytuj

W konkursie wzięło udział czterech uczestników, którzy próbowali swoich sił w poprzednich latach: reprezentantka Macedonii, Kaliopi, wystąpiła po raz pierwszy w 41. Konkursie Piosenki Eurowizji z utworem „Samo ti” i zajęła 26. miejsce w rundzie kwalifikacyjnej[61], Jónsi z Islandii oraz Željko Joksimović z Serbii wystąpili w 49. Konkursie Piosenki Eurowizji; Jónsi zajął 19. miejsce z piosenką „Heaven”, a Joksimović w barwach Serbii i Czarnogóry zakończył udział na drugim miejscu z utworem „Lane moje”[62]. Drugi rok z rzędu Irlandię reprezentował duet Jedward, który podczas konkursu w 2011 zajął 8. miejsce z piosenką „Lipstick”[63].

Wyniki

edytuj

Pierwszy półfinał

edytuj
  • Pierwszy półfinał odbył się 22 maja 2012.
  • Do finału zakwalifikowało się dziesięć krajów z największą liczbą punktów.
  • Podczas półfinału możliwość głosowania mieli mieszkańcy krajów uczestniczących oraz Azerbejdżan, Hiszpania i Włochy.
  • W związku z żałobą narodową w Albanii, krajowy nadawca Radio Televizioni Shqiptar (RTSH) otrzymał zgodę od Europejskiej Unii Nadawców (EBU) na nieemitowanie na żywo pierwszego półfinału i branie pod uwagę tylko głosów jurorów[64][65]. Transmisja półfinału odbyła się 23 maja o godzinie 0:35[65].

Tabela punktacyjna pierwszego półfinału

edytuj
  Punkty
Suma punktów Czarnogóra Islandia Grecja Łotwa Albania Rumunia Szwajcaria Belgia Finlandia Izrael San Marino Cypr Dania Rosja Węgry Austria Mołdawia Irlandia Azerbejdżan Włochy Hiszpania
Uczestnicy konkursu Czarnogóra 20 12 8
Islandia 75 5 5 5 4 5 10 4 3 8 10 1 4 2 2 1 6
Grecja 116 10 5 8 12 3 8 3 7 12 4 5 1 10 10 10 5 3
Łotwa 17 2 4 4 4 3
Albania 146 12 3 10 4 4 12 10 5 5 10 10 7 2 10 12 1 1 12 12 4
Rumunia 120 7 4 8 5 2 4 8 6 6 1 8 3 5 12 12 7 10 12
Szwajcaria 45 2 7 3 2 1 1 2 8 3 8 8
Belgia 16 4 2 1 2 6 1
Finlandia 41 7 6 1 1 1 2 8 12 3
Izrael 33 1 5 3 1 3 6 5 7 2
San Marino 31 4 2 10 7 5 3
Cypr 91 6 12 12 3 6 7 3 1 10 7 3 5 1 7 8
Dania 63 8 1 8 3 10 8 4 4 3 1 7 6
Rosja 152 8 6 7 12 6 8 12 12 12 2 7 12 7 10 6 8 8 2 7
Węgry 52 7 8 6 6 4 5 5 4 5 2
Austria 8 1 5 2
Mołdawia 100 3 6 2 4 10 7 6 6 5 3 6 12 2 6 2 6 4 10
Irlandia 92 1 10 3 10 7 7 7 12 2 10 6 8 4 5

     Kraje, które awansowały do finału

Drugi półfinał

edytuj
  • Drugi półfinał odbył się 24 maja 2012.
  • Do finału zakwalifikowało się dziesięć krajów z największą liczbą punktów.
  • Podczas półfinału możliwość głosowania mieli mieszkańcy krajów uczestniczących oraz Francja, Niemcy i Wielka Brytania.

Tabela punktacyjna drugiego półfinału

edytuj
  Punkty
Suma punktów Serbia Macedonia Holandia Malta Białoruś Portugalia Ukraina Bułgaria Słowenia Chorwacja Szwecja Gruzja Turcja Estonia Słowacja Norwegia Bośnia i Hercegowina Litwa Francja Niemcy Wielka Brytania
Uczestnicy konkursu Serbia 159 12 10 5 8 8 8 12 12 10 8 10 1 8 10 10 2 12 10 3
Macedonia 53 8 1 2 5 7 6 7 1 8 8
Holandia 35 2 1 7 7 3 3 8 4
Malta 70 3 2 2 5 6 6 4 5 4 4 6 3 2 6 12
Białoruś 35 1 1 4 12 2 8 7
Portugalia 39 6 3 3 1 5 5 4 1 8 3
Ukraina 64 4 3 6 12 2 5 1 6 6 5 1 2 2 5 2 2
Bułgaria 45 2 6 2 6 10 6 3 3 2 5
Słowenia 31 10 4 8 5 4
Chorwacja 42 12 7 1 1 8 12 1
Szwecja 181 7 8 12 8 7 10 7 10 10 6 12 5 12 12 12 7 10 6 12 8
Gruzja 36 6 1 10 3 4 12
Turcja 80 10 7 12 2 8 7 3 2 3 1 6 7 6 6
Estonia 100 8 4 12 3 3 1 12 7 10 8 8 10 7 7
Słowacja 22 1 7 4 3 6 1
Norwegia 45 3 3 3 3 2 10 4 8 4 1 4
Bośnia i Hercegowina 77 5 5 5 5 1 5 12 5 2 12 6 4 4 5 1
Litwa 104 6 4 10 10 7 4 4 7 4 2 5 2 10 7 7 5 10

     Kraje, które awansowały do finału

Finał

edytuj
  • Prawo do głosowania w finale miały wszystkie 42 uczestniczące państwa.

Tabela punktacyjna finału

edytuj
  Punkty
Suma punktów Albania Czarnogóra Rumunia Austria Ukraina Białoruś Belgia Azerbejdżan Malta San Marino Francja Wielka Brytania Turcja Grecja Bośnia i Hercegowina Mołdawia Bułgaria Szwajcaria Słowenia Cypr Chorwacja Słowacja Macedonia Holandia Portugalia Islandia Szwecja Norwegia Litwa Estonia Dania Łotwa Hiszpania Finlandia Gruzja Włochy Serbia Niemcy Rosja Węgry Izrael Irlandia
Uczestnicy konkursu
Wlk. Brytania 12 1 5 2 4
Węgry 19 7 1 1 8 2
Albania 146 10 1 8 10 1 12 5 10 6 4 12 3 4 5 12 1 5 1 6 3 12 1 6 8
Litwa 70 1 8 4 4 3 7 5 1 6 3 4 12 5 7
Bośnia i H. 55 6 7 10 1 7 10 2 7 5
Rosja 259 3 4 4 5 10 12 8 10 3 10 4 3 7 4 3 6 6 8 5 6 3 4 4 8 7 7 8 6 8 8 10 8 8 5 10 7 7 7 7 6
Islandia 46 4 1 4 5 6 6 4 7 3 6
Cypr 65 6 2 2 12 8 12 5 5 8 2 3
Francja 21 2 2 6 6 2 3
Włochy 101 7 2 4 10 7 1 3 5 5 5 2 2 5 5 2 4 4 7 3 1 4 2 5 4 2
Estonia 120 1 4 10 4 2 10 7 7 10 8 7 8 8 6 10 4 6 8
Norwegia 7 3 1 3
Azerbejdżan 150 4 5 12 7 12 4 2 12 5 7 10 10 8 6 2 12 10 3 10 8 1
Rumunia 71 3 6 2 4 7 12 3 4 1 10 7 1 6 5
Dania 21 5 2 2 5 2 5
Grecja 64 12 8 5 2 5 3 1 4 1 12 1 4 1 3 2
Szwecja 372 5 7 10 12 6 6 12 7 6 3 12 12 6 6 8 7 8 7 10 10 7 12 6 12 3 12 12 10 12 12 12 12 12 8 10 12 12 12 12 12
Turcja 112 10 3 3 7 12 8 5 5 1 4 7 3 8 8 6 1 2 7 8 3 1
Hiszpania 97 6 6 6 1 6 8 5 3 8 6 6 12 2 4 4 3 1 10
Niemcy 110 2 4 2 7 6 4 2 4 2 10 3 3 10 10 7 3 1 2 8 10 10
Malta 41 7 3 8 2 5 2 1 7 6
Macedonia 71 8 8 3 2 8 12 2 6 8 1 1 12
Irlandia 46 1 4 1 10 3 5 4 5 4 5 4
Serbia 214 1 12 5 10 2 5 5 6 8 8 10 3 12 10 12 7 12 7 10 10 5 3 10 10 5 2 6 10 4 4
Ukraina 65 10 3 7 1 8 3 1 1 2 1 6 2 6 3 8 3
Mołdawia 81 3 12 1 8 5 8 2 2 1 1 6 7 7 4 7 2 5
Kraje w tabeli są uporządkowane w kolejności występów.

Pozostałe nagrody

edytuj

Nagrody im. Marcela Bezençona

edytuj
 
Loreen – faworytka klubów OGAE, zwyciężczyni 58. Konkursu Piosenki Eurowizji oraz zdobywczyni Nagrody Artystycznej i Nagrody Kompozytorów

W 2012 po raz kolejny postanowiono przyznać tzw. Nagrody im. Marcela Bezençona, czyli wyróżnienia przyznawane od 2002 dla najlepszych piosenek biorących udział w koncercie finałowym, sygnowane nazwiskiem twórcy konkursu – Marcela Bezençona. Pomysłodawcami statuetek zostali: szef szwedzkiej delegacji konkursowej Christer Björkman oraz członek zespołu Herreys – Richard Herrey[73].

W 2012 nagrody w trzech kategoriach otrzymali[74]:

Kategoria Kraj Utwór Wykonawca
Nagroda Artystyczna   Szwecja „Euphoria” Loreen
Nagroda Kompozytorów
Nagroda Dziennikarzy   Azerbejdżan „When the Music Dies” Səbinə Babayeva

Faworyt OGAE

edytuj

Stowarzyszenie Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji (OGAE) to pozarządowa, pozapolityczna organizacja non profit[75][76] zrzeszająca 37 krajowych fanklubów Konkursu Piosenki Eurowizji, założona przez Jari-Pekka Koikkalainena w 1984 w fińskim Savonlinna[77]. Pozostałe państwa na świecie są zjednoczone w oddział OGAE Reszta Świata, które powstało w 2004[75].

Od 2007 corocznie, przed każdym Konkursem Piosenki Eurowizji, większość oddziałów przeprowadza głosowanie, w którym głosuje na wszystkie piosenki zgłoszone do konkursu (z wyłączeniem propozycji krajowej), przy użyciu tzw. systemu eurowizyjnego (tj. 1-8, 10 i 12 punktów dla 10 ulubionych utworów)[78].

W 2012 pięcioma głównymi faworytami klubów do zwycięstwa byli[78]:

Lp. Kraj Utwór Artysta Punkty
(OGAE)
1   Szwecja „Euphoria” Loreen 375
2   Włochy „L’amore è femmina” Nina Zilli 212
3   Islandia „Never Forget” Gréta Salóme i Jónsi 211
4   Serbia „Nije ljubav stvar” Željko Joksimović 199
5   Norwegia „Stay” Tooji 164

Kraje niebiorące udziału

edytuj
  •   Andora – 19 września 2011 nadawca Ràdio i Televisió d’Andorra (RTVA) ogłosił, że nie ma w planach udziału w konkursie z powodów finansowych; kraj planował również unieważnienie członkostwa w EBU[79][80].
  •   Armenia – kilka krajowych grup walczących o prawa człowieka protestowało przeciwko ograniczeniom, wyrażając swoje obawy z reżimem rządowym w Azerbejdżanie. 7 marca 2012 EBU ogłosiła, że armeńska telewizja ARMTV zdecydowała się zrezygnować z udziału w konkursie z powodu braku gwarancji bezpieczeństwa dla ormiańskiego reprezentanta, spowodowanego nierozstrzygniętym konfliktem między krajami dotyczącego Górskiego Karabachu[57][58]. Decyzję podjęli po przemowie Prezydenta Azerbejdżanu İlhama Əliyeva z 28 lutego 2012, w której oznajmił, że „Ormianie to największy wróg narodowy kraju”[81][82][83]. Za zrezygnowanie z konkursu po ostatecznym terminie, państwo zostało ukarane przez EBU karą finansową, groziło mu także wykluczenie z udziału w przyszłych konkursach[84][85].
  •   Czechy – 24 listopada 2011 Česká televize (ČT) ogłosiła, że Czechy nie wezmą udziału w konkursie z powodu braku zainteresowania nadawcy i telewidzów konkursem[86].
  •   Liechtenstein – 26 listopada 2011 opublikowano dwa oficjalne akta EBU, wykazujące udzielenie aktywnego członkostwa w organizacji krajowemu nadawcy Liechtensteinu 1 Fürstentum Liechtenstein Television (1FLTV) zamiast akceptacji przyjęcia wniosku[87]. Trzy dni później szef krajowej telewizji Peter Kölbel potwierdził, że błędną wzmiankę o aktywnym członkostwie kraju poprawiono, tym samym uniemożliwiając państwu debiut podczas konkursu[88].
  •   Luksemburg – 31 grudnia 2011 telewizja RTL Luxembourg poinformowała, że nie weźmie udziału w konkursie organizowanym w Baku[89].
  •   Monako – 23 listopada 2011 na spotkaniu EBU w Genewie odnotowano plany powrotu Monako konkurs w 2012[90]. 3 grudnia były szef eurowizyjnej delegacji kraju, Phil Bosco, oznajmił jednak, że nadawca Télé Monte Carlo (TMC) nie zamierza uczestniczyć w konkursie w najbliższej przyszłości z powodów finansowych[91].
  •   Maroko – w sierpniu 2011 nowy marokański nadawca publiczny 2 Morocco Television (2M TV) wyraził chęć wzięcia udziału w konkursie[92]. Doniesienia o możliwym powrocie kraju po 30-letniej nieobecności zostały wzmocnione na spotkaniu EBU w Genewie[90], ostatecznie jednak państwo nie wzięło udziału w konkursie[93]
  •   Polska – Telewizja Polska (TVP) wycofała się z konkursu z powodu poświęcenia środków finansowych na Letnie Igrzyska Olimpijskie 2012 oraz organizację Mistrzostw Europy w piłce nożnej UEFA 2012, którą współorganizowała z Ukrainą. Rzeczniczka prasowa nadawcy, Joanna Stempień-Rogalińska, poinformowała pod koniec 2011 media, że „Telewizja Polska nie weźmie udziału w przyszłym roku w Konkursie Piosenki Eurowizji, ponieważ nasze siły i środki kierujemy na rzecz obsługi dwóch bardzo poważnych przedsięwzięć Euro 2012 i igrzysk olimpijskich”[56]. Decyzję tę skrytykowały osoby związane w przeszłości z imprezą, takie jak Michał Wiśniewski (ESC 2003, 2006)[94][95], czy wieloletni komentator konkursu Artur Orzech[96]. W związku z wycofaniem się z udziału w konkursie TVP nie pokazała transmisji żadnego z koncertów eurowizyjnych[97].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Jarmo Siim: Eurovision interval acts revealed. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2 maja 2012. [dostęp 2013-01-13]. (ang.).
  2. ↑ Marco Brey: Live report from the First Semi-Final dress rehearsal. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 21 maja 2012. [dostęp 2013-01-13]. (ang.).
  3. ↑ Jarmo Siim: Lena, Rybak, Bilan, Šerifović Eurovision interval acts. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 10 maja 2012. [dostęp 2013-01-13]. (ang.).
  4. ↑ Simon Storvik-Green: SWEDEN WINS 2012 EUROVISION SONG CONTEST. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-05-27. [dostęp 2013-09-17]. (ang.).
  5. ↑ Azerbaijan’s Eurovision rebirth. news.com.au, 2011-05-16. [dostęp 2013-02-13].
  6. ↑ Daniel Sperling: Azerbaijan win Eurovision Song Contest 2011. [w:] Digital Spy [on-line]. digitalspy.co.uk, 2011-05-14. [dostęp 2013-02-13].
  7. ↑ Dariusz Sułek: Azerbejdżan triumfuje!!!. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2013-05-15. [dostęp 2013-02-13]. (pol.).
  8. ↑ Eurowizja 2011: Ell i Nikki wygrywają. Azerbejdżan zorganizuje następną Eurowizję. [w:] Newsweek [on-line]. kultura.newsweek.pl, 2012-05-15. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-10)]. (pol.).
  9. ↑ Тарана Мустафаева: Для „Евровидения-2012” будет построена новая арена?. anspress.com, 2011-05-17. [dostęp 2013-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-06)]. (ros.).
  10. ↑ Special concert complex for Eurovision 2012 to be built in centre of Baku. abc.az, 2011-05-16. [dostęp 2013-02-13].
  11. ↑ Azerbaijan has not yet selected site for Eurovision 2012. abc.az, 2011-05-19. [dostęp 2013-02-13]. (azer.).
  12. ↑ German company to construct Modern Sport-Concert Complex in Azerbaijan’s capital. [w:] APA News Agency [on-line]. en.apa.az. [dostęp 2013-02-13]. (azer.).
  13. ↑ Second largest sport-concert complex to appear in Baku in April 2012. [w:] FINEKO Analytic & Informational Agency [on-line]. abc.az, 2011-08-01. [dostęp 2013-02-13]. (azer.).
  14. ↑ General: Reference Group Baku Bound. [w:] ESC Daily [on-line]. ESCDaily.com, 2011-08-29. [dostęp 2013-02-13].
  15. ↑ a b Jarmo Siim: Crystal Hall approved as Eurovision 2012 venue. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-01-25. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  16. ↑ Eurowizja w Crystal Hall. [dostęp 2013-02-13].
  17. ↑ Venue likely to host Eurovision 2012 in Baku to be biggest ever in recent history of contest. [w:] Trend News Agency [on-line]. en.trend.az, 2011-08-01. [dostęp 2013-02-13]. (azer.).
  18. ↑ Ryan Wilson: Baku 2012: Tickets on sale from 28th February. [w:] escXtra [on-line]. escxtra.com, 2012-02-15. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  19. ↑ Jarmo Siim: EBU and Ictimai TV set first steps towards 2012 Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-06-29. (ang.).
  20. ↑ Sietse Bakker: EBU restores televoting window as from 2012. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-08-29. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  21. ↑ Dariusz Sułek: Zmiany w sposobie głosowania na ESC 2012. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2011-06-30. [dostęp 2013-02-13]. (pol.).
  22. ↑ Jarmo Siim: Eldar, Nargiz, Leyla to host Eurovision 2012. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-04-16. [dostęp 2013-09-17]. (ang.).
  23. ↑ Eurovision 2012: Slogan presented on 25 January. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  24. ↑ Baku: All songs officially presented to EBU. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  25. ↑ Armenia zrezygnowała z udziału w konkursie ok. półtora miesiąca po ceremonii przydzielania państw do jednego z dwóch półfinałów.
  26. ↑ Light your fire hasłem przewodnim Eurowizji. [dostęp 2013-02-13].
  27. ↑ Baku 2012 „Light your fire!”. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  28. ↑ a b c d First Semi-Final under way – watch it live here. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  29. ↑ Second Semi-Final live: We have our ten qualifiers!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-02-13].
  30. ↑ Eurovision Song Contest 2012 Official Logo + Visual Identity. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-30)].
  31. ↑ 2012 Eurovision Song Contest is Light your fire!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  32. ↑ a b Azerbaijan hopes Eurovision Song Contest will distract from poor human rights record. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-06)].
  33. ↑ Eurovision does little to help human rights in Azerbaijan. [dostęp 2013-02-13].
  34. ↑ Sietse Bakker: Eurovision Song Contest governing body to meet in Baku first time. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-08-29. (ang.).
  35. ↑ Cyprian Graczyk: Eurowizja w krysztale. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2011-10-12. [dostęp 2013-09-18]. (pol.).
  36. ↑ U progu konkursu „Eurowizja 2012” pogarsza się sytuacja praw człowieka w Azerbejdżanie. [dostęp 2013-01-25].
  37. ↑ Eurovision: The View From a Courtroom.
  38. ↑ a b c Swedish Eurovision star strays into Azeri rights row. [dostęp 2013-02-13].
  39. ↑ Konkurs Eurowizji w Azerbejdżanie powinien zostać zbojkotowany?. [dostęp 2013-01-25].
  40. ↑ Azerbaijan: Homeowners Evicted for City Beautification. [dostęp 2013-02-13].
  41. ↑ 'Evicted in Baku to make way for Eurovision’. [dostęp 2013-02-13].
  42. ↑ Azerbaidzhan syyttää Ruotsin viisuedustajaa politikoinnista. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-27)].
  43. ↑ Loreen mitt i diplomatiskt drama. [dostęp 2013-02-13]. (szw.).
  44. ↑ ESC in Baku: Anke Engelke kommentiert Unfreiheit in Aserbaidschan. [dostęp 2013-02-13].
  45. ↑ Anke’s brave message to Baku. Final. 2012 Eurovision Song Contest. youtube.com, 2012-05-27. [dostęp 2013-01-25].
  46. ↑ Iran’s gay Eurovision jibes strain Azerbaijan ties. [dostęp 2013-02-13].
  47. ↑ Azerbaijan: Pop Music vs. Islam. EurasiaNet.org. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  48. ↑ Iran recalls envoy to Azerbaijan ahead of Eurovision. alarabiya.net. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  49. ↑ Azerbaijan Demands Apology From Iran Over Eurovision. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  50. ↑ Azerbaijan Recalls Ambassador To Iran. rferl.org. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  51. ↑ Azerbaijan says thwarted Eurovision ‘terror plot’. hurriyetdailynews.com. [dostęp 2014-09-05]. (ang.).
  52. ↑ a b Azerbaijan jails three over Eurovision 'terrorist plot', „BBC News”, 3 maja 2013 [dostęp 2023-05-28] (ang.).
  53. ↑ Iran’s supreme leader orders fresh terror attacks on West. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  54. ↑ 43 countries represented at Eurovision 2012. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  55. ↑ Armenia withdraws from Eurovision 2012. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  56. ↑ a b Patryk Pallus: TVP wycofuje się z udziału w Eurowizji, stawia na Euro 2012. [w:] Wirtualna Media [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2011-12-19. [dostęp 2013-02-13].
  57. ↑ a b Резолюция СБ ООН № 822 от 30 апреля 1993 года. [dostęp 2013-02-13].
  58. ↑ a b Armenia poza Eurowizją 2012. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-02)].
  59. ↑ ESC 2012 public version rules. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  60. ↑ Eurovision Song Contest 2003. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  61. ↑ Gleb Webb: Kaliopi to represent FYR Macedonia in 2012. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-11-20. [dostęp 2013-06-21]. (ang.).
  62. ↑ Eurovision Song Contest 2004 Final. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-06-21]. (ang.).
  63. ↑ Eurovision Song Contest 2011 Final. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-06-21]. (ang.).
  64. ↑ Dzień Żałoby Narodowej. [dostęp 2013-02-13].
  65. ↑ a b [UPD RTSH nie pokaże dziś półfinału]. [dostęp 2013-02-13].
  66. ↑ Utwór zawiera zwroty w języku czarnogórskim i niemieckim.
  67. ↑ Utwór napisany został w języku albańskim, zawiera jednak łaciński tytuł.
  68. ↑ Utwór zawiera zwroty w języku włoskim.
  69. ↑ Bawarski dialekt używany w Górnej Austrii.
  70. ↑ Utwór napisany został w języku angielskim, zawiera jednak tytuł w języku rumuńskim.
  71. ↑ Utwór zawierał zwroty w językach: arabskim, azerskim, angielskim, francuskim, greckim, włoskim, romskim, serbsko-chorwackim, hiszpańskim i tureckim.
  72. ↑ Original Lyrics – Sofi Marinova – Love Unlimited – Bulgaria 2012 Eurovision.TV. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-02-13]. (ang.).
  73. ↑ Marcel Bezençon Award – an introduction. [w:] Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
  74. ↑ Gordon Roxburgh: Winners of the Marcel Bezençon Awards 2012. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2012-05-27. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
  75. ↑ a b Status OGAE Polska. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-30)].
  76. ↑ ogae.net – Eurovision Fanclub Network. [w:] OGAE [on-line]. ogae.net. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
  77. ↑ Mikä ihmeen OGAE?. [w:] OGAE Finlandia [on-line]. euroviisuklubi.fi. [dostęp 2013-06-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-10)]. (fiń.).
  78. ↑ a b Victor Hondal: OGAE 2012 poll: Sweden wins by landslide. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2012-05-25. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
  79. ↑ Andorra: RTVA to quit EBU. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-16)].
  80. ↑ Andorra: No return planned for 2012. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-30)].
  81. ↑ Closing Speech by Ilham Aliyev at the conference on the results of the third year into the “State Program on the socioeconomic development of districts for 2009-2013”. [dostęp 2013-02-13].
  82. ↑ BBC News – Armenia pulls out of Azerbaijan-hosted Eurovision show. [dostęp 2013-02-13].
  83. ↑ No Saturday Night Fever, As Armenia Mulls Eurovision Blackout. [dostęp 2013-02-13].
  84. ↑ Armenia Fined for Refusal to Take Part in Eurovision 2012. [dostęp 2013-02-13].
  85. ↑ EBU: Armenia might not participate in 2013. [dostęp 2013-02-13].
  86. ↑ Czech Republic: No return in Baku. [dostęp 2013-02-13].
  87. ↑ Is Liechtenstein an EBU Member?. [dostęp 2013-02-13].
  88. ↑ No Participation of Liechtenstein at Eurovision 2012. [dostęp 2013-02-13].
  89. ↑ Luxembourg: No Participation at Eurovision 2012. [dostęp 2013-02-13].
  90. ↑ a b Monaco: Talks About a Return to Eurovision?. [dostęp 2013-02-13].
  91. ↑ Monaco: Dampned Expectations. [dostęp 2013-02-13].
  92. ↑ News.Az – Morocco bids to take part in Eurovision. news.az. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-23)]. (azer.).
  93. ↑ Bakıdakı „Eurovision” da Afrika ölkəsi iştirak edə bilər. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-29)].
  94. ↑ Michał Wiśniewski ostro o decyzji TVP: To absolutny skandal!. [w:] Interia [on-line]. muzyka.interia.pl, 2011-12-19. [dostęp 2013-02-13]. (pol.).
  95. ↑ W TVP nikt nie zna się na Eurowizji. [w:] Interia [on-line]. muzyka.interia.pl, 2011-12-23. [dostęp 2013-02-13]. (pol.).
  96. ↑ Karol Pawelec: Oświadczenie Artura Orzecha. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2011-12-20. [dostęp 2013-02-13]. (pol.).
  97. ↑ Cyprian Graczyk: TVP nie pokaże Eurowizji. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2012-01-12. [dostęp 2013-09-17]. (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konkurs_Piosenki_Eurowizji_2012&oldid=74439754”
  NODES
HOME 1
Intern 1
iOS 38
mac 18
multimedia 1
os 240
visual 1
web 1