Konstantyn (Malinkow)
Konstantyn, nazwisko świeckie Malinkow (ur. 1843[1] w Kałoferze, zm. 4 grudnia 1912) – bułgarski biskup prawosławny.
| Metropolita wraczański | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1843 |
| Data śmierci |
4 grudnia 1912 |
| Metropolita wraczański | |
| Okres sprawowania |
1884–1912 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
przed 1873 |
| Diakonat |
przed 1873 |
| Prezbiterat |
przed 1873 |
| Nominacja biskupia |
22 lipca 1884 |
| Chirotonia biskupia |
11 grudnia 1884 |
Życiorys
edytujWykształcenie teologiczne uzyskał w seminarium duchownym Patriarchatu Konstantynopolitańskiego na wyspie Chalki oraz w katolickim seminarium św. Atanazego w Rzymie (zachował przy tym wyznanie prawosławne). Po powrocie do Bułgarii złożył w Ruse, przed metropolitą Grzegorzem, wieczyste śluby mnisze. Pełnił następnie obowiązki namiestnika biskupiego (dziekana) w Silistrze. W 1873 otrzymał godność archimandryty[2].
W 1874 został administratorem metropolii wraczańskiej, zastępując biskupa Awerkiusza, zawieszonego w wykonywaniu obowiązków na skutek konfliktu z miejscową bułgarską społecznością. Archimandryta Konstantyn został źle przyjęty przez przywódców tej społeczności. W związku z tym uzyskał nawet zgodę na przeniesienie do pracy duszpasterskiej w Widyniu, ostatecznie jednak postanowił kontynuować zarządzanie eparchią – jako administrator – z tymczasowej siedziby w Plewenie[3]. Witał w Plewenie cara Aleksandra II[2]. Po zakończeniu wojny rosyjsko-tureckiej brał udział w opracowywaniu nowych statutów cerkiewnych, regulujących wzajemne relacje nowo powstałego Księstwa Bułgarii oraz Egzarchatu Bułgarskiego. Był deputowanym Zgromadzenia Konstytucyjnego (1879) oraz I Wielkiego Zgromadzenia Ludowego (1879), które wskazało Aleksandra I jako pierwszego władcę niepodległej Bułgarii[2]. Brał następnie udział w pracach nad redakcją nowego statutu Egzarchatu Bułgarskiego, przyjętego w 1895[2].
Dopiero 22 lipca 1884 otrzymał nominację na metropolitę wraczańskiego, zaś 11 listopada tego samego roku miała miejsce jego chirotonia biskupia[3]. Od 1886 zasiadał w Świętym Synodzie Egzarchatu Bułgarskiego, od 1905 do 1908 był członkiem jego prezydium. Reprezentował poglądy prorosyjskie; w czasie rządów Stefana Stambołowa bronił konstytucyjnych prac Cerkwi[2]. W swojej eparchii rozwijał działalność dobroczynną i wspierał rozwój oświaty[1].
Metropolitą wraczańskim pozostawał do śmierci w 1912[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Училището «Митрополит Константин» във Враца ще стане епархийски просветен център
- ↑ a b c d e f Zarys historii metropolii wraczańskiej. [dostęp 2013-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-29)].
- ↑ a b ВРАЧАНСКАЯ ЕПАРХИЯ