Konstruktywne wotum nieufności

Ten artykuł należy dopracować:

od 2023-11 → treść artykułu należy opracować w taki sposób, aby nie była polonocentryczna,
od 2024-02 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Konstruktywne wotum nieufności – rodzaj wotum nieufności, zabezpieczający przed pochopnym odwołaniem rządu przez parlament i tym samym zabezpieczający przed destabilizacją systemu politycznego. W tym rozwiązaniu głowa państwa przyjmuje dymisję rządu tylko wtedy, gdy część parlamentu, która wystąpiła o wotum nieufności, jednocześnie zgłosiła i uzyskała poparcie większości parlamentu dla kandydata na nowego premiera^[1].

Konstruktywne wotum nieufności jest charakterystycznym elementem ustroju Republiki Federalnej Niemiec^[1].

Procedura w Polsce

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie art. 158 Konstytucji, może uchwalić wotum nieufności w stosunku do Rady Ministrów większością ustawowej liczby posłów (co najmniej 231) na wniosek zgłoszony przez co najmniej 46 posłów, wskazując jednocześnie imiennie kandydata na nowego Prezesa Rady Ministrów^[2].

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Polskie prawo konstytucyjne. Wiesław Skrzydło (red.), s. 348.
↑ Art. 158 Konstytucji RP (Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz. 483)

Bibliografia

Polskie prawo konstytucyjne. Wiesław Skrzydło (red.). Lublin: Oficyna Wydawnicza VERBA, 2010. ISBN 978-83-89468-89-5.
Bogusław Banaszak - Prawo Konstytucyjne wydanie 4. zmienione
Z. Czeszejko-Sochacki, Prawo..., s. 172.

[WS348-1] Polskie prawo konstytucyjne. Wiesław Skrzydło (red.), s. 348.

[K158-2] Art. 158 Konstytucji RP (Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz. 483)

[1]

[2]