Kot perski

Kot perski – stara rasa kota, zaliczana do grupy długowłosych. W Europie pojawiła się w XVII wieku.

Kot perski

Kot rasy perskiej
Kod EMS	PER
Kategoria	I
Pochodzenie	Iran
Nazwa angielska	Persian
Masa	2,5-7 kg
Standardy rasy (według organizacji felinologicznych)
CFA	standard
FIFe	standard
TICA	standard
AACE	standard
ACFA	standard
ACF	standard
CCA	standard
Punktacja za standard rasy (według FIFe)
Głowa	25
Oczy	15
Korpus	25
Futro jakość	30
Kondycja	5
Uznane odmiany barwne
Kod EMS	PER

Młode koty perskie

Wygląd

Umaszczenie

Rozmaite odmiany barwne, m.in. czarna, biała, ruda, niebieska, kremowa i inne, istnieje ich około 150. Także kolor oczu może być różny: niebieski, pomarańczowy lub mieszany (jedno niebieskie drugie pomarańczowe).

Koty perskie dzielą się na:

• szylkretowe
• szynszylowe
• jednobarwne
• dwubarwne
• colorpoint

Budowa

Budowa krępa. Kończyny silne. Głowa duża, masywna, szeroka, czoło wypukłe, policzki pełne, broda dobrze rozwinięta. Nos mały, szeroki, z tzw. stopem. Ogon puszysty na całej długości. Średnia długość sierści ok. 10 cm. Wewnątrz ucha, a także między opuszkami palców wszystkich łap, powinien znajdować się pędzelek sierści. Kolejną charakterystyczną cechą kota perskiego jest tzw. kryza, którą tworzy gęsta i dłuższa sierść rosnąca od uszu wokół brody.

Charakter

Mają bardzo łagodne i spokojne usposobienie. Persy lubią samotność, ale bardzo chętnie znoszą wszelkie pieszczoty i zabawy, zarówno z dziećmi jak i dorosłymi. Koty te są kompletnie pozbawione agresji, nie używają zębów (do gryzienia innych) i nie drapią podczas zabaw. Gości w domu akceptują szybko i bez problemów, łatwo też przystosowują się do nowych warunków. Uwielbiają wylegiwać się na kanapie. Nawet mając do dyspozycji ogród i dużo miejsca na świeżym powietrzu, wolą wybrać wygodny fotel w domu.