Krzysztof Gawkowski
Krzysztof Kamil Gawkowski (ur. 11 kwietnia 1980 w Warszawie[1]) – polski polityk, działacz samorządowy i pisarz, doktor nauk humanistycznych, poseł na Sejm IX i X kadencji (od 2019), przewodniczący KKP Lewicy (2019–2023), wiceprzewodniczący SLD (2016–2018) i Nowej Lewicy (od 2021), wiceprezes Rady Ministrów i minister cyfryzacji w trzecim rządzie Donalda Tuska (od 2023).
 Krzysztof Gawkowski (2022) | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 kwietnia 1980 |
|---|---|
| Wiceprezes Rady Ministrów | |
| Okres |
od 13 grudnia 2023 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister cyfryzacji | |
| Okres |
od 13 grudnia 2023 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
Marlena Maląg (p.o.) |
| Przewodniczący KKP Lewicy | |
| Okres |
od 12 listopada 2019 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
Życiorys
edytujWykształcenie i działalność zawodowa
edytujWychowywał się w Wołominie. Absolwent technikum kolejowego. Pracował na warszawskim Jarmarku Europa, później prowadził firmę reklamową[2][3].
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim[3], nie kończąc tego kierunku. W 2006 uzyskał magisterium z politologii w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie[4]. W latach 2007–2008 był nauczycielem akademickim prowadzącym zajęcia z prawa administracyjnego w Wyższej Szkole Bezpieczeństwa i Ochrony w Warszawie. W 2011 uzyskał na Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na podstawie rozprawy pt. Prawo wyborcze do samorządu terytorialnego w III RP na tle europejskim[5]. Promotorem jego pracy był Leszek Moczulski[3]. Został wykładowcą Uczelni Techniczno-Handlowej im. Heleny Chodkowskiej w Warszawie[5].
Autor powieści kryminalnych Piętno prawdy (2010), Cień przeszłości (2018) i Odnowa (2021)[6]. Wraz z Leszkiem Millerem napisał wstęp do Niezbędnika historycznego lewicy (2013)[3].
Działalność polityczna
edytujDziałał w Federacji Młodych Socjaldemokratów[7]. W 2000 wstąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej[1]. W wyborach samorządowych w 2002 i 2006 wybierany był na funkcję radnego rady miejskiej w Wołominie[1][3]. W wyborach samorządowych w 2010 uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Mazowieckiego IV kadencji, który wykonywał do 2014[1]. W wyborach parlamentarnych w 2011 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski z pierwszego miejsca na liście SLD w okręgu wyborczym nr 16 (Płock). Był członkiem władz krajowych SLD, w 2012 został sekretarzem generalnym partii[3]. W 2014 nie ubiegał się o reelekcję w wyborach wojewódzkich.
Ze strony SLD był odpowiedzialny za negocjacje przeprowadzone w siedzibie OPZZ przed zawarciem koalicji wyborczej Zjednoczona Lewica (zawiązanej przed wyborami parlamentarnymi w 2015 przez SLD, TR, PPS, UP oraz Partię Zieloni[2]). W wyborach tych bezskutecznie ubiegał się o mandat w okręgu wyborczym nr 4 (Bydgoszcz)[1]. W grudniu 2015 podczas krajowej konwencji SLD został ogłoszony jednym z dziesięciu kandydatów ubiegających się o funkcję przewodniczącego SLD[8]. W wyborach powszechnych w partii zajął trzecie miejsce z poparciem 22%[9]. 23 stycznia 2016 przestał piastować funkcję sekretarza generalnego SLD, został natomiast wybrany na wiceprzewodniczącego partii[10].
W wyborach samorządowych w 2018 bez powodzenia kandydował ponownie do Sejmiku Województwa Mazowieckiego[1]. 6 listopada tego samego roku złożył rezygnację z członkostwa w SLD[11]. Dziesięć dni później ogłosił rozpoczęcie współpracy z Robertem Biedroniem w celu tworzenia struktur jego nowej partii[12]. W 2019 zaangażował się w działalność partii Wiosna, zostając sekretarzem jej zarządu[13] oraz kandydatem do Parlamentu Europejskiego (nie uzyskał mandatu).
W wyborach parlamentarnych w 2019 został wybrany do Sejmu IX kadencji z ramienia SLD (w ramach porozumienia partii lewicowych), otrzymując w okręgu bydgoskim 30 859 głosów[14]. W Sejmie został członkiem Komisji Cyfryzacji, Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii[4]. W listopadzie 2019 powołany na przewodniczącego klubu Lewicy[15]. W czerwcu 2021, po rozwiązaniu Wiosny, został członkiem Nowej Lewicy; w październiku tego samego roku objął funkcję wiceprzewodniczącego tej partii[16].
W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (z wynikiem 21 831 głosów)[17]. Na czele Koalicyjnego KP Lewicy stał do 12 grudnia 2023, kiedy to zastąpiła go Anna Maria Żukowska[18]. Tego samego dnia Sejm X kadencji wybrał go na urzędy wicepremiera i ministra cyfryzacji w trzecim rządzie Donalda Tuska[19][20]. Następnego dnia został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany na te stanowiska[21].
Życie prywatne
edytujDeklaruje się jako katolik[22][23]. Żonaty, ma dwie córki i syna[24].
Wyniki wyborcze
edytuj| Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
|---|---|---|---|---|---|
| 2002 | Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy | Rada Miejska w Wołominie | nr 2 | 197 (3,04%)  [25]
| |
| 2006 | Lewica i Demokraci | 259 (6,07%) [26]
| |||
| 2010 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | Sejmik Województwa Mazowieckiego III kadencji | nr 4 | 10 957 (3,60%) [27]
| |
| 2011 | Sejm VII kadencji | nr 16 | 5503 (1,99%) [28]
| ||
| 2015 | Zjednoczona Lewica | Sejm VIII kadencji | nr 4 | 12 956 (3,46%) [29]
| |
| 2018 | SLD Lewica Razem | Sejmik Województwa Mazowieckiego V kadencji | nr 7 | 12 609 (2,64%) [30]
| |
| 2019 | Wiosna | Parlament Europejski IX kadencji | nr 4 | 1845 (0,13%) [31]
| |
| 2019 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | Sejm IX kadencji | nr 4 | 30 859 (6,59%) [14]
| |
| 2023 | Nowa Lewica | Sejm X kadencji | 21 831 (4,09%) [17]
| ||
Publikacje
edytuj- Naukowe i publicystyczne
- Administracja samorządowa w teorii i praktyce, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2017, ISBN 978-83-8019-757-2[32]
- Cyberkolonializm, Helion, Gliwice 2018, ISBN 978-83-283-4801-1[33][34]
- Obudzić państwo, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2015, ISBN 978-83-7805-339-2[35]
- Nowe Państwo, Bookplan.pl, Warszawa 2023, ISBN 978-83-960681-2-5
- Powieści
- Cień przeszłości, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2018, ISBN 978-83-7805-359-0
- Odnowa@, Rozpisani.pl, Warszawa 2021, ISBN 978-83-96068101
- Piętno prawdy, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2010, ISBN 978-83-61748-44-1[36]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Krzysztof Gawkowski. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2019-08-15].
- ↑ a b Dariusz Grzędziński: Książę z Wołomina. Krzysztof Gawkowski i jego walka o jedność na lewicy. polskatimes.pl, 26 lipca 2015. [dostęp 2015-12-30].
- ↑ a b c d e f Iwona Szpala: Młody gensek SLD. wyborcza.pl, 2 lipca 2013. [dostęp 2015-12-30].
- ↑ a b Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2020-02-03].
- ↑ a b Dr Krzysztof Gawkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-08-15].
- ↑ Krzysztof Gawkowski. lubimyczytac.pl. [dostęp 2021-06-04].
- ↑ Krzysztof Gawkowski. parlamentarny.pl. [dostęp 2015-12-30].
- ↑ Już 16 stycznia wybory powszechne na Przewodniczącego SLD!. sld.org.pl, 14 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-30].
- ↑ Sebastian Klauziński: Kto zastąpi Leszka Millera w SLD. wyborcza.pl, 23 stycznia 2016. [dostęp 2018-11-06].
- ↑ Kto sekretarzem, kto wiceprzewodniczącym?. trybuna.eu, 23 stycznia 2016. [dostęp 2018-11-06].
- ↑ Krzysztof Gawkowski odchodzi z SLD. onet.pl, 6 listopada 2018. [dostęp 2018-11-06].
- ↑ Gawkowski dołączył do nowej formacji Roberta Biedronia. interia.pl, 16 listopada 2018. [dostęp 2018-11-16].
- ↑ Zespół. wiosnabiedronia.pl. [dostęp 2019-05-07].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
- ↑ Wspólny klub Lewicy w parlamencie. Szefem poseł z Wiosny. polsatnews.pl, 6 listopada 2019. [dostęp 2019-11-06].
- ↑ Nowa Lewica, nowe władze. Wybrano 14 wiceprzewodniczących. polsatnews.pl, 9 października 2021. [dostęp 2021-10-09].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-17].
- ↑ Michał Kolanko: Anna Maria Żukowska będzie nową szefową klubu Lewicy. rp.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-12].
- ↑ Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
- ↑ Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 grudnia 2023 r. nr 1131.45.2023 o powołaniu w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1383).
- ↑ Gawkowski: Jestem katolikiem, lewicowcem, będę chodził do kościoła i będę głosował za in vitro. wyborcza.pl, 6 sierpnia 2015. [dostęp 2019-12-24].
- ↑ „Nie jesteśmy nienormalni”. Poseł Lewicy o krzyżu w Sejmie. dorzeczy.pl, 16 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-24].
- ↑ Poseł Gawkowski został tatą. fakt.pl, 18 stycznia 2021. [dostęp 2021-02-14].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2022-08-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2022-08-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2022-08-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2022-08-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2022-08-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2022-08-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2022-08-23].
- ↑ Administracja samorządowa w teorii i praktyce. marszalek.com.pl. [dostęp 2019-11-11].
- ↑ Cyberkolonializm. Poznaj świat cyfrowych przyjaciół i wrogów. helion.pl. [dostęp 2019-11-11].
- ↑ Cyberkolonializm – premiera książki Krzysztofa Gawkowskiego (2 listopada). smartcityblog.pl, 26 października 2018. [dostęp 2019-11-11].
- ↑ Obudzić państwo. Krzysztof Gawkowski. katalog.nukat.edu.pl. [dostęp 2019-05-07].
- ↑ Gawkowski, Krzysztof. bn.org.pl. [dostęp 2019-10-14].