Latencja wirusów
Latencja wirusów – stan lub okres, w którym kompletne kopie wirusowej informacji genetycznej utrzymują się w zakażonej komórce gospodarza, ale nie zachodzi ciągła produkcja zakaźnych cząstek wirusa[2].
Materiał genetyczny wirusa w tym stadium jest wbudowany w genom komórki gospodarzowej w postaci sekwencji DNA[3]. W trakcie latencji cały genom wirusa znajduje się w komórce, a jego ekspresja jest mocno ograniczona[4].
Podczas latencji wirus jest stosunkowo nieszkodliwy. Jego destrukcyjne działanie rozpoczyna się, gdy latencja się skończy. Gdy powstają warunki sprzyjające uaktywnieniu wirusa[4], w komórkach gospodarzowych zaczyna się proces produkcji jego zakaźnych cząstek[3].
Ustanawianie zakażenia latentnego jest cechą charakterystyczną herpeswirusów, w tym wirusa opryszczki pospolitej[4].
Istnieją dwa warunki, których spełnienie pozwala zakwalifikować zakażenie jako latentne. Powinno być ono:
- trwałe, czyli utrzymane mimo odpowiedzi ze strony układu odpornościowego nosiciela oraz niesprzyjającego środowiska komórki
- odwracalne, to znaczy w sprzyjających okolicznościach dochodzi do reaktywacji wirusa i pełnej ekspresji jego genów[4].
Przypisy
edytuj- ↑ Wolfgang Amon, Paul J. Farrell, Reactivation of Epstein-Barr virus from latency, „Reviews in Medical Virology”, 15 (3), 2005, s. 149–156, DOI: 10.1002/rmv.456, ISSN 1099-1654 [dostęp 2017-03-28] (ang.).
- ↑ Anna Goździcka-Józefiak, Wirusologia molekularna, Józef Julian Bujarski, wyd. 2, Wydawnictwo Naukowe UAM, 2005, s. 248.
- ↑ a b Chapter 9: Outcomes of infection for the host, [w:] John B. Carter, Virology: Principles and Applications, Venetia A. Saunders, Chichester: John Wiley & Sons, 2015, s. 107-110.
- ↑ a b c d Dariusz Miszczak i inni, Strategie przetrwania herpeswirusów – latencja i apoptoza, „Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej”, 67, 2013, s. 276–287, DOI: 10.5604/17322693.1044688 [dostęp 2017-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-28].